مرکز دانلود خلاصه کتاب و جزوات دانشگاهی

فهرست مطالب

عنوان صفحه

 

چکیده. 1

مقدمه. 3

کلیات... 6

1) تعریف فرهنگ.... 6

2) تهاجم فرهنگی.. 8

3) تفاوت های تبادل فرهنگی و تهاجم فرهنگی.. 9

4) پیشینه تاریخی تهاجم فرهنگی.. 11

5) اهداف تهاجم فرهنگی.. 13

6) چرایی تهاجم فرهنگی غرب علیه نظام اسلامی.. 14

عرصه های تهاجم فرهنگی.. 17

1) دین و اعتقادات مذهبی.. 17

2) غرور، هویت و اعتماد به نفس ملی.. 18

3) نظام خانواده. 19

4) نظریه حکومت اسلامی و کارآمدی نظام جمهوری اسلامی ایران. 20

5) اخلاق فردی و اجتماعی.. 22

6) اقتدار ملی و بین المللی.. 25

ابزارهای تهاجم فرهنگی.. 27

1) شبکه های ماهواره ای.. 27

1 – 1- شبکه تلویزیونی فارسی وان. 28

2 – 1 – شبکه تلویزیونی من و تو. 30

3 – 1 – شبکه فارسی صدای آمریکا ( VOA )31

4 – 1 – شبکه بی. بی. سی فارسی.. 32

2) فیلم های سینمایی.. 33

3) موسیقی ضد فرهنگی ( و زیرزمینی )33

عملیات روانی در خدمت تهاجم فرهنگی.. 35

1) برچسب زدن. 36

الف

2) تلطیف و تنویر. 37

3) انتقال. 37

4) تصدیق.. 38

5) شایعه. 38

6) کلی گویی.. 39

7) دروغ بزرگ.... 40

8) پاره حقیقت گویی.. 41

9) انسانیت زدایی و اهریمن سازی.. 42

10) ارائه پیشگویی های فاجعه آمیز. 42

11) قطره چکانی.. 43

12) حذف (سانسور)43

13) ماساژ پیام. 43

14) ایجاد تفرقه و تضاد. 44

15) ترور شخصیت... 44

16) تکرار. 45

17) توسل به ترس و ایجاد رعب... 45

18) مبالغه. 46

19) تقدس زدایی.. 47

پیامد های تهاجم فرهنگی.. 48

1) تخریباعتماد به نفس ملی و هویت ملی.. 48

2) تضعیف نظام حکومت دینی.. 49

3) ناکار آمد جلوه دادن جمهوری اسلامی و ایجاد بحران مقبولیت... 50

4) امام زدایی از صحنه فرهنگی و اجتماعی.. 51

5) ایجاد بدبینی و بی اعتمادی میان مردم نسبت به مسئولان. 52

6) تعمیق شکاف های اجتماعی.. 53

7) ایجاد اختلاف و دو دستگی بین مردم. 54

8) بی تفاوت کردن نسل جوان نسبت به ارزش های اعتقادی (اباحی گری)55

9) گسترش رفاه طلبی و روحیه اشرافی.. 55

10) رشد غرب زدگی و غرب دوستی افراطی ( خودباختگی فرهنگی )56

ب

11) تغییر در سبد فرهنگی و سبک زندگی خانواده ها57

12) گسست نسلی و از بین رفتن میراث فرهنگی.. 59

13) تقویت اندیشه و جریان غیر دینی (سکولار)60

14) براندازی فرهنگی و سیاسی.. 61

راهكارهاي مقابله با تهاجم فرهنگي.. 62

1) بصیرت افزایی و شناخت جامع ابعاد تهاجم فرهنگی.. 62

2) معرفت افزایی دینی و ملی.. 63

3) آگاهی رسانی از رشد و پیشرفت کشور. 63

4) تبیین اهداف فرهنگ سازان غربی.. 65

5) تقویت روح افتخار، هویت و خودباوری.. 65

6) تصویر سازی متناسب با انگاره های بومی.. 66

7) اهتمام به تعلیم و تربیت اسلامی نوجوانان و جوانان و افزایش تقوای عمومی.. 67

8) اهتمام به ایجاد و تقویت نظام خانواده اسلامی.. 67

نتیجه گیری.. 68

منابع. 70

چکیده

از بخش های مهم تهاجم فرهنگی کشاندن نسل جوان جامعه به ابتذال و فساد اخلاقی و تلاش برای این کار که این هم یکی از بخش های فساد علمی است. یک جبهه وسیعی از جبهه های دشمن با ابزارهای مؤثر و خطرناک وکارآمد و با استفاده از علم و تکنولوژی به وجود آمده برای این که جمهوری اسلامی را با یک تهاجم فرهنگی مواجه کنند و آن را مورد یک حمله فرهنگی و مبارزه فرهنگی قرار بدهند و این چنین مبارزه ای بلاشک پیروز خواهد بود، اگر که از طرف ما در مقابلش حرکتی انجام نگیرد، این مقابله مانند سیاسی و نظامی نیست، اگر چنان چه مبارزه ای همان جور هوشمندانه و با استفاده از همان روش ها یا روش هایی که جایگزین همان روش ها باشد با آن مقابله نشود از مبارزه های بسیار خطرناک و تهاجم های بسیار نابود کننده است. اعتقاد من این است که با دید همه جانبه و دوراندیش بررسی کنیم و با این قضیه برخورد شود.

« خلاصه آن چیزی که انقلاب بر پایه آن به وجود آمده است – یعنی فرهنگ اسلام ناب و فرهنگ انقلابی – دقیقاً مورد تهاجم دشمنان است. اگر یک وقتی قدرتمندان عالم و کسانی که می توانند کاری بکنند، ملاحظه کنند که بخشی از فرهنگ یک کشور، مزاحم آن ها و معارض منافع آن هاست. بدیهی است که با آن بخش معارضه فرهنگی می کنند ! بنابراین ما در زمینه فرهنگ، با یک تهاجم و جنگ حقیقی و سازمان یافته رو به رو هستیم. از طریق مختلف، از راه های بسیار هنرمندانه و خوبی هم وارد می شوند ؛ این طور هم نیست که همه جا به این تحلیلی که می کنند و این حرفی که می زنند، لباس تهاجم بپوشانند ! همه کارشان به وسیله رادیوها و تفسیرهای سیاسی نیست ؛ کتاب و مقاله می نویسند، کسانی را در محیط های آموزشی، آموزش می دهند و چیزهایی را منتقل می کنند ! به خیال خودمان کار سازنده می کنیم ؛ مملکتمان را بسازیم و توجه نکنیم که دشمنانی وجود دارند که دین، استقلال و حتی ارزش های ملی – یعنی ارزش های غیر دینی – ما را با ابزارهای فرهنگی، هدف قرار می دهند ! از لحاظ فرهنگی دارند به ایمان مردم، به باورها و به اعتقادات مردم، تحت عناوین گوناگون حمله می کنند ! این تهاجم وجود دارد.

این مسئله تهاجم فرهنگی، یک واقعیت و یک امر حقیقی است. ما هم تنها کسانی نیستیم که می گوییم ؛ هم کشورهای غیر اروپایی و غیر آمریکایی که بیشتر مهاجمین از آن هستند، بارها و بارها تکرار می کنند، هم در مقابل فرهنگ مهاجم آمریکایی، اروپایی ها تکرار می کنند. نقش فرهنگ به نظر من یک نقش تعیین کننده و اساسی است و ما امروز مورد تهاجم هستیم. ما بایستی مسائل تهاجم فرهنگی را از لحاظ علمی و اصولی دنبال می کنیم ».

 

مقدمه

با پیروزی انقلاب اسلامی، نظام سلطه برای حفظ منافع راهبردی و ارزش های لیبرال دمکراسی خود دست به اقدام های بسیاری از قبیل: ترور شخصیت ها، طراحی کودتا، تحریک گروه های تجزیه طلب، جنگ تحمیلی، تحریم های گسترده و.... برای مهار و براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران زد.

اما در حوزه جنگ سخت به دلیل رسوخ و تثبیت مؤلفه های اسلامی، فرهنگ ولایت مداری، قناعت و ساده زیستی، مقاومت و پایداری، ایثار و شهادت، جدیت و مجاهدت و... در فرهنگ عمومی مردم ایران، هیچ یک از این اقدام ها منتهی به تحقق اهداف آن ها نگردید و بدین ترتیب نظام سلطه اهداف مطلوب خود را در گرو تضعیف و نابودی فرهنگ و ارزش های ایران جستجو کرد.

« مارک پالمر » نام یکی از راهبردشناسان معروف آمریکایی است که از او به عنوان یکی از نوآوران سیاست خارجی ایالات متحده نام می برند. وی در استدلال خود به صراحت با ایده تهاجم نظامی علیه جمهوری اسلامی ایران مخالفت کرده و اعلام نموده « ایران به لحاظ وسعت سرزمینی، کمیت جمعیت، کیفیت نیروی انسانی، امکانات نظامی، منابع طبیعی سرشار و موقعیت جغرافیایی ممتاز در منطقه خاورمیانه و هارتلند (قلب) نظام بین الملل به قدرتی کم نظیر تبدیل شده که دیگر نمی توان با یورش نظامی و جنگ سخت (Hard war) آن را سرنگون کرد بلکه تنها راه سرنگون سازی نظام جمهوری اسلامی پیگیری سازوکارهای جنگ نرم (تهاجم فرهنگی) و استفاده از فن های عملیات روانی – تبلیغاتی با استفاده از سه روش رهنامه مهار، نبرد رسانه ای و ساماندهی و پشتیبانی از نافرمانی مدنی است ».

دشمنان انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی و در رأس آن ها آمریکا در راستای تهاجم فرهنگی در خلال سال های اخیر شیوه های مختلفی را از قبیل ترویج روحیه وابستگی فرهنگی و اعتماد به نفس زدایی و گسترش فساد، فحشا، ابتذال، پوشش نامناسب و بدحجابی زنان، ترویج برهنگی در بین دختران و پسران، استفاده از رسانه های سمعی و بصری به عنوان توانمندترین ابزار تهاجم، دریافت شبکه های تلوزیونی خارجی در نقاط مرزی، ترویج و تبلیغ سیگار و معتاد کردن جوانان به مواد مخدر و مشروبات الکلی و ترویج موسیقی مبتذل در بین جوانان و نوجوانان را به کار گرفته اند.

تهاجم فرهنگی و شبیخون فرهنگی بعد از پایان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران آغاز شد. دشمنان انقلاب اسلامی از خلأ ایجاد شده برای گسترش روزافزون ماهواره ها، بی بندوباری، به انحطاط کشیده شدن برخی از جوانان، رواج مشروبات الکلی، ایجاد گروه های غربی مانند: هوی متال ها، رپ ها و شیطان پرست ها، تمایل به مدگرایی و...، حداکثر استفاده را بردند، که همه این ها نشان از هدفمند بودن این تهاجم از طرف دشمن دانست. این بار دشمن با استفاده از روش های نرم افزاری فکری و تبلیغی بر خلاف گذشته قلب جامعه، یعنی جوانان را هدف گرفت.

جامعه شناسان معتقدند که پایه های هر جامعه، ریشه در ارزش ها و نظام عقیدتی آن دارد. بنابراین برای تضعیف هر جامعه، کافی است تا فرهنگ آن را تضعیف کرد. با این کار افراد جامعه از خود بیگانه شده و بر خلاف آن چه که حقیقت فرهنگی آن ها تشکیل می دهد، رفتار می کنند. دشمن برای هجمه فرهنگی نیاز به ابزارها و وسایل کارآمد دارد. بنابراین همان طور که لازمه حملات نظامی ابزار آلات جنگی است، لازمه تهاجم فرهنگی نیز وسایلی است تا دشمن به وسیله آن ها گلوله های زهرآگین فرهنگی خود را از ماهواره گرفته تا اینترنت، رادیو، توزیع کتاب های ضد فرهنگی و دگراندیشی برای براندازی نظام های مخالف و تضعیف آن ها به کار ببرد.

کشور ما به دلیل وجود فرهنگ غنی اسلامی و ایرانی و داشتن پیشینه بلندی از معارف دینی همواره در مقابل هر گونه تهاجم ایستادگی کرده و امروزه نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران از توانمندی فراوانی در حوزه فرهنگ و ارزش های انسانی برخوردار است به نحوی که می توان گفت، تنها مکتب و جامعه ای که با سربلندی در مقابل امپریالیسم فرهنگی ایستاده، جامعه ایرانی است. و با توجه به همین ویژگی سعی می کنند باورها و ارزش های جامعه را تخریب و ارزش های منحط خود را جایگزین نمایند تا زمینه پذیرش سلطه آن ها فراهم شود.

در این میان باید اذعان داشت خانواده آماج اصلی هجمه ابزارهای مدرن تهاجم فرهنگی است و با تضعیف آن بسیاری از اهداف تهاجم فرهنگی محقق می شود.

در این نوشتار سعی داریم سعی داریم به معرفی اجمالی عرصه ها و حوزه های آماج دشمنان بپردازیم. بی تردید نمی توان در همه جای جامعه، پلیس و نیروهای نظارت رسمی قرار داد اما می توان با آموزش صحیح خانواده ها، آن ها را در مقابل این تهدیدهای بنیان برانداز، حفظ نمود. بصیرت افزایی خانواده نسبت به ابعاد تهاجم فرهنگی، اهداف، پیامدها و عرصه های آن نقش بسزایی در مقابله با این موضوع خواهد داشت.

معونت سیاسی ساعس ناجا در راستای طرح بصیرت خانواده کارکنان محترم ناجا اقدام به تدوین و چاپ کتاب حاضر تحت عنوان « فرهنگ و تهاجم فرهنگی » نموده است. امید است این اقدام گامی در جهت بصیرت افزایی و افزایش شناخت خانواده محترم کارکنان از این جبهه جنگ نرم دشمن باشد.

 

 

کلیات:

1) تعریف فرهنگ

« بی شک بالاترین و والاترین عنصری که در موجودیت هر جامعه ای دخالت اساسی دارد، فرهنگ آن جامعه است. اساساً فرهنگ هر جامعه، هویت و موجودیت آن جامعه را تشکیل می دهد و با انحراف فرهنگ، هر چند جامعه از بعدهای اقتصادی، سیاسی، صنعتی و نظامی قدرتمند و قوی باشد ولی پوچ و میان تهی است. اگر فرهنگ جامعه ای وابسته و مرتزق از فرهنگ غرب باشد، ناچار دیگر ابعاد جامعه به جانب مخالف گرایش پیدا می کند و بالاخره در آن مستهلک می شود و موجودیت خود را در تمام ابعاد از دست می دهد ».

فرهنگ و ارزش ها در تعیین رفتار انسانی، نقش کلیدی دارند و در اشکال گوناگون مانند مذهب، زبان، هنر، ادبیات، موسیقی و... آشکار می شود و در ارزش هایی که جوامع آن را گرامی می دارند، متبلور می گردند. فرهنگ و ارزش ها در واقع سازنده فضای اجتماعی است که توسعه انسانی در آن امکان پذیر خواهد بود و در نهایت سرمایه اجتماعی به ظهور خواهد رسید که اهمیت آن در توسعه پایدار کمتر از سرمایه اقتصادی و سرمایه فیزیکی نیست.

مفهوم فرهنگ (culture) مشابه سایر مفاهیم علوم انسانی دارای معانی گوناگون است به طوری که در بررسی های اجمالی می توان برای آن حدود سیصد تعریف از اساتید و اندیشمندان گردآوری کرد و این الیته به دلیل پیچیدگی، ابهام و لایتناهی بودن زوایای گوناگون این واژه مهم و اساسی است. در لغت نامۀ دهخدا در شرح معنای واژه و مفاهیم فرهنگ آمده است:

ادب، تربیت، پرورش عقل و خرد، فضل و فضیلت، بزرگی، بزرگواری، دانش، وقار، شکوهمندی، حکمت، معرفت، فقه، علم شریعت، صنعت، هنر، هوش، فراست و بنا بر عقیده بسیاری از اساتید علم و ادب « واژه فرهنگ » از دو بخش « فر » و « هنگ » تشکیل شده است.

« فر » به معنای: شأن، شوکت و شکوه، برازندگی، زیبایی و پیرایش، نور و پرتو، تابش، آواز و آهنگ، عدالت و امامت، استقلال و سیاست و عقوبت، توانایی، سرافرازی و....

« هنگ » به معنای: سنگینی، تمکین، وقار، قصد و اراده و آهنگ جایی و سویی، زیرک، دریافت، فهم، قوم و قبیله، لشکر، سپاه و نگهداری است.

در ذیل به چند تعریف مهم و معروف از فرهنگ اشاره می شود:

- مجموعه دستاوردهای مادی و معنوی بشر در طول تاریخ را فرهنگ می نامند. فرهنگ، سبب درک انسان از جهان می شود و رفتار او را شکل می دهد. افراد مشترک در یک فرهنگ، تجربه یکسانی از دنیا دارند.

- کلیه دستاوردهای مادی و معنوی هر جامعه، اعم از دانش، هنر، اخلاقیات، قواعد، آداب و رسوم، عبادات و دیگر قابلیت های اکتسابی، که از نسلی به نسل دیگر انتقال می یابد.

- مجموعه باورها، بینش ها، ارزش ها، آداب و سنن، اخلاق و اندیشه های پذیرفته شده و حاکم بر یک جامعه.

- مجموعه پیچیده ای که در برگیرنده دانستنی ها، اعتقادات، هنرها، اخلاقیات، قوانین،عادات و هر گونه توانایی که به وسیله انسان، به عنوان عضو جامعه، کسب شده است.

اگر چه در تعریف و توصیف فرهنگ، فصل مشترک جامعی میان اندیشمندان یافت نمی شود، اما در یک مسئله تردیدی وجود ندارد که فرهنگ هویت دهنده است و شخصیت انسان را شکل می دهد. انسان بی فرهنگ، اصولاً بی هویت است و فلسفۀ بودن در ذهن او معمای بی پاسخی است که نه گذشته را می نمایاند نه حال را توصیف می کند و نه در تاریکی های آینده شمعی روشن می سازد.

 

2) تهاجم فرهنگی

تهاجم فرهنگی، فرایند نظام مند و هدف دار تزریق ویروس های فکری، اخلاقی و رفتاری از سوی جریان نظام سلطه است که به منظور آلوده سازی، ایجاد مسمومیت و منفعل سازی جامعه مورد نظر و در نهایت ایجاد، تداوم و گسترش سلطه فرهنگی در گروه یا جامعه هدف صورت می گیرد.

تهاجم فرهنگی حرکتی است مرموزانه، حساب شده، با برنامه ریزی دقیق که با استفاده از شیوه ها، ابزار و امکانات متعدد و متنوع برای سست کردن باورها، دگرگونی ارزش ها، انحراف اندیشه ها، تغییر و تبدیل آداب و سنن و نابودی اصول اخلاقی حاکم بر یک جامعه انجام می گیرد.

تهاجم فرهنگی عبارت است از هجوم یک مجموعه سیاسی یا اقتصادی به بنیادهای فرهنگی یک ملت به منظور بی هویت کردن و سپس اسیر کردن آن ملت و اجرای مقاصد خام و مورد نظر خویش از طریق یک برنامه مشخص و از پیش تعیین شده در محیط هایی که یک فرهنگ ملی و مدافع حیثیت خود وجود دارد. اولین هدف تهاجم فرهنگی، از میان بردن یا تضعیف فرهنگ بومی و سپس جایگزینی آن با فرهنگ وارداتی مورد نظر است.

به عبارت دیگر، تهاجم فرهنگی عبارت است از پوچ و تهی کردن تفکر، ذهنیت، فرهنگ و تمدن ملی و اصیل یک جامعه و تضعیف شخصیت انسانی افراد آن با تحمیل ترس و هراس دائم و القای اصول فکری و تحمیل فرهنگ کشور مهاجم به جای آن، که این جز با از دست دادن « خویشتن » و از دست دادن پایه های فکری و اخلاقی اصیل و ملی صورت نمی گیرد.

از طرف دیگر در تهاجم فرهنگی، مهاجمین اغلب خصوصیات خوب و پسندیده خود را به سایر کشورها و ملت ها صادر نمی کنند، بلکه به صدور ویژگی هایی می پردازند که با ایجاد غفلت در آن ها از طریق دور شدن از فرهنگ ملی و بومی، زمینه غارت و چپاول منابع این کشورها را فراهم آورند. تاریخ ایران و کشورهای مسلمان منطقه خود گواه این مدعاست.

 

3) تفاوت های تبادل فرهنگی و تهاجم فرهنگی

تبادل فرهنگی ملت ها در طول تاریخ به شکلی طبیعی وجود داشته و عاملی برای رشد و تعالی مستمر فرهنگ ها بوده است. تبادل فرهنگی برای تازه ماندن و نو شدگی معارف و حیات فرهنگی بشر امری بسیار ضروری است و جامعه انسانی را در ارتقای ارزش ها و پیمودن مسیر سعادت واقعی به پیش می برد. این جریان فرهنگی دو سویه است و هنگام قوت و توانایی ملت ها صورت می گیرد. در این روند، ملت ها با هدف ترویج ارزش های بشری، به تبلیغ ایده آل ها و معیارهای خود می پردازند و نیز عناصر و مفاهیم برجسته فرهنگ های دیگر را وام می گیرند.

گسترش اسلام در برخی از مناطق، از جمله شرق آسیا، از طریق رفت و آمد مسلمانان ایران به این مناطق، از نمونه های قابل استنادی است که پیامدهای مثبت تبادل فرهنگی را برای جامعه بشری به خوبی اثبات می کند. در تبادل فرهنگی هدف اصلی ترفیع و تکمیل فرهنگ ملی است و از این دیدگاه، تردیدی نیست که در برخورد با فرهنگ غرب نیز تبادل صحیح فرهنگی، منشأ آثار مثبتی خواهد بود.

بنابراین، اساساً تبادل فرهنگی و تهاجم فرهنگی در دو جهت مخالف قرار دارند. تبادل فرهنگی فرایندی متقابل و طبیعی است و با رضایت طرفین صورت می گیرد ؛ ولی تهاجم فرهنگی یک طرفه، غیر داوطلبانه و سلطه گرانه است و اهداف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و حتی نظامی سوگرایانه دارد. معرفی، انتقال و جایگزینی ارزش ها در تهاجم فرهنگی طبیعتاً تحمیلی است. در واقع در تبادل فرهنگی، هدف به روز کردن و کامل کردن فرهنگ ملی است، ولی در « تهاجم فرهنگی » هدف، ریشه کن کردن و از بین بردن فرهنگ ملی است.

در مجموع می توان گفت که: در تبادل فرهنگی سه اصل گزینش، تحلیل، جذب و اصل تولید فرهنگی، مد نظر متولیان فرهنگی یک جامعه است و این افراد برای زنده و پویا نگه داشتن فرهنگ خودی، عناصر فرهنگ بیگانه را بررسی و عناصر مثبت آن را گزینش و پس از تحلیل و تعیین تناسب آن با فرهنگ بومی، آن را جذب می کنند و به شکل عنصری از فرهنگ خودی در می آورند.

به طور خلاصه، تفاوت تهاجم فرهنگی و تبادل فرهنگی را می توان در موارد ذیل دانست:

1 – 3 – در تهاجم، هدف تخریب است، اما در تبادل فرهنگی هیچ کدام از دو فرهنگ قصد تخریب فرهنگ مقابل را ندارد و هدف انتقال و نشر فرهنگی است.

2 – 3 – در تهاجم، مهاجم برای جایگزینی فرهنگ خود، به نحوی ظالمانه سعی در ریشه کنی فرهنگ مقابل دارد، اما در تبادل فرهنگی چنین نیست.

3 – 3 – در تبادل فرهنگی، همواره جنبه های مثبت و انسانی مطرح است ؛ بدین معنا که دو طرف قصد بارور کردن، تکامل بخشیدن و ارتقای یکدیگر را دارند، در حالی که در تهاجم فرهنگی اهداف خیرخواهانه در میان نیست. بلکه قلع و قمع، ارعاب، بی هویت کردن و ایجاد سلطه، مدّ نظر است.

4 – 3 – در تهاجم فرهنگی، مهاجم اصولاً بقای فرهنگ مقابل را به هیچ عنوان نمی پذیرد.

 

4) پیشینه تاریخی تهاجم فرهنگی

برخی معتقدند که مبدأ تاریخی تهاجم فرهنگی غرب در ایران را باید از آغاز حکومت قاجاریه و کمی قبل از آن فرض کرد ؛ زمانی که نادرشاه از دنیا رفت و ایران دچار آشوب و بی نظمی شد و انگلستان تحرکات استعماری خود را در منطقه خاورمیانه شدت بخشید.

شروع این حرکت را باید با تأسیس مذاهب جعلی، مانند وهابیگری در مذهب اهل سنت و شیخی گری و بهائیت در مذهب تشیع دانست. این مذاهب ساختگی به منظور تغییر در اعتقادات واقعی دین اسلام و ایجاد اختلاف در میان مسلمانان طراحی شدند.

این حرکت استعماری در جامعه ایران از زمان اولین اعزام ایرانیان به غرب برای تحصیل و بازگشت آنان به کشور، شدت بیشتری به خود گرفت. نخستین ایرانیانی که برای مأموریت و یا تحصیل به غرب سفر کردند، اسیر شبکه فراماسونری غرب شدند ؛ تعدادی از آنان چون عسکرخان افشار ارومی و ابوالحسن خان ایلچی حلقه نوکری غرب را به گوش آویختند و در ازای گرفتن حقوق از بیگانگان، به ترویج غرب گرایی و تأمین منافع آن ها در ایران پرداختند. مشخصه تمامی این فرنگ رفتگان، خودباختگی در مقابل مظاهر تمدن غرب و ترویج غرب گرایی در ایران بود ؛ تا جایی که آخوند زاده علت عقب ماندگی ایرانیان را دین اسلام دانست.

با کودتای سوم اسفند 1299 و آغاز سلطنت رضاخان، روشن فکران غرب زده شکل جدیدی از تهاجم فرهنگی را در ایران ظاهر کردند. رضاخان در طول 20 سال سلطنت خود، انهدام فرهنگ قومی، ملی و اسلامی ایران را بنا نهاد. با توجه به ضعف توانایی های فکری و علمی او، چنین حرکت حساب شده ای نمی توانست حاصل درک و بینش وی باشد. او با حضور مستشاران متعدد غربی و همکاری و اقتدار روشن فکران وابسته در دستگاه حکومت خود، تدارک این حرکت ضد فرهنگی را فراهم نمود. برای مثال، سید حسین تقی زاده که نماد مدافعان ترویج کامل و بی حد و مرز معیارهای غربی در کشور و گرداننده اصلی مجله شبه روشن فکری « کاوه » است، می نویسد: