صنعت گردشگری و هتل داری
مقدمه
امروزه سفر راهی برای دور شدن از خانه خلق کرده است. در این راستا پیوند نزدیکی میان رشد امکانات، تسهیلات و توسعه شیوه های حمل و نقل به وجود آمده است. تا نیمه های قرن نوزده میلادی، سفر منحصر به جاده های داخل مرزها بود، خواه سفر تجاری، خواه سفر تفریحی. در کشورهای اروپایی برای پاسخگویی به این خواسته مسافران و مهمانپذیر ها در راه های اصلی و نزدیک به شهرهای مهم ساخته شدند. قرن هاست در اروپا شغل مسافر خانه داری رواج دارد. از هنگامی که روم فتح شد، مسافر خانه ها و مهمانپذیر ها یکی پس از دیگری ساخته می شدند و در مقابل پولی که از مشتریان دریافت می کردند، غذا و نوشیدنی و وسایل سرگرمی و راحتی ایشان را فراهم می آوردند. با انحطاط امپراتوری روم در حدود سال 500م. به دلیل مشکلات، سالها با فقدان تجارت و بازرگانی روبه رو بودند. در این دوره، کلیسا پذیرای مسافران بود. در قرن 15م. مسافرخانه ها بار دیگر در کشورهای اروپایی بسیاری، به ویژه انگلستان و فرانسه توسعه یافت.
تدریجاً در قرون هفده و هجده میلادی، این مسافر خانه ها گسترش یافتند به طوری که برخی از آنها بین 30 تا 50 اتاق داشتند و امکانات خود را افزایش دادند. با روی کار آمدن خطوط راه آهن، حدود سال 1825م. در انگلستان، سرنوشت مسافر خانه ها مهمور شد. از مدت زمان سفر کاسته شد و مهمانپذیر های بسیاری رو به فراموشی رفتند چرا که مسیرها تغییر کرده بود؛ این فراموشی تا اوایل قرن بیست ادامه داشت تا اینکه موتورسواران و دوچرخه سواران به کمک مسافرخانه ها آمدند. هتل ها نیز از قلب مسافرخانه ها بیرون آمدند شاید تنها با یک تغییر ساده اسمی! واژه هتل حلقه فریبنده ای در خود داشت. در کشور فرانسه، هتل محل اقامت افراد سرمایه دار و ثروتمند بود. البته برخی از ساختمانهای عمومی هم هتل نامیده می شدند، مانند ضرابخانه ها... در حدود سال های 1800م.
واژگان "هتل"، "قهوه خانه ها" و ... همه تقریباً برای انتقال یک مفهوم به کار می رفتند. از سال 1820م. واژه "هتل" به عنوان اصطلاحی برای توضیح افرادی به کار می رفت که توقف شب خواب در مکانی دارند و در مقابل مبلغی که هزینه می کردند از امکانات غذایی و رفاهی آن مکان استفاده می کردند. تا اواخر دهه 40، هتل های کوچک بین المللی عمدتاً در سوییس و انگلستان بودند. در سال 1948م.دولت امریکا تقضای خود را مبنی بر ساخت هتل در امریکای لاتین به شرکت های هتل سازی اعلام کرد تا از این طریق اقتصاد کشور را بهبود بخشد.
کونراد هیلتون (Conrad Hilton) در سال 1948م. اولین هتل بین المللی خود را در "سن جوان" San Juan راه اندازی کرد. هتل های بین المللی هیلتون که امروزه دفتر مرکزی آن در انگلستان است، در سال 1991، بالغ بر 50799 اتاق در 151 هتل خارج از امریکا به خود اختصاص داده است. از دیگر پیشگامان صنعت هتل داری و ساخت هتل های زنجیره ای می توان به "ارنست هاندرسون"، بنیانگذار هتل های زنجیره ای "شرایتون" Sheraton اشاره کرد. این دو هتل زنجیره ای تا دهه 60 و روی کار آمدن هتا های زنجیره ای "هیات" Hyatt تنها رقیبان بازار بودند. هر جا که این دو هتل ساخته می شدند، خطوط هوایی ایلات متحده هم دیده می شد. یکی دیگر از عوامل گسترش هتل ها، توسعه و گشایش متل ها ی استاندارد در جاده ها و بزرگراه ها توسط "کمونس ویلسون"، بنیانگذار هتل های زنجیره ای "هالیدی" Holiday بود که امروزه از بزرگترین هتل های زنجیره ای در دنیا است. وی بر این باور بود که هتل می بایست راحت، تمیز، همراه با امکانات مقرون به صرفه و بدون افراط گرایی باشد و فضای پارکینگ به اندازه کافی بزرگ باشد.این مدیر دو عامل اساسی موفقیت امریکایی ها را ساخت هتل های بین المللی توضیح می دهد:
1- بیشترین سفرهای خارجی در امریکا صورت می گیرد.
2- از امکانات ممتاز و درجه یک استفاده می کنند.
هتل ها و متل ها اغلب تسهیلات یکسانی ارائه می دهند با این تفاوت که یک متل اکثراً در بزرگراه است و پارکینگ وسیعی دارد. اگرچه در برخی موارد حتی این تفاوت ها هم وجود ندارد و میهمانان با توجه به میل و علاقه شخصی خود تصمیم می گیرند در هتل یا متل اقامت داشته باشند. ارزان فیمت ترین تسهیلات در شهرهای بزرگ، ابتدا در ژاپن دیده شدند که "هتل کپسول" Capsule Hotel نام گرفتند؛ میهمانان در اتاق هایی که از نوعی پلاستیک ساخته شده بودند، با ارتفاع و عرض حدود 25 فوت و 6/7 فوت عمق مستقر می شدند و هر شب اجاره ای حدود 25 دلار در توکیو می پرداختند و جالب اینکه اغلب پر بودند و جای خالی به ندرت پیدا می شد. هر یک از این کپسول ها مجهز به رادیو، تلویزیون، کولر و ساعت بودند و هر هتل بالغ بر 400 کپسول داشت. اینگونه هتل ها در شهرهای متعدد ژاپن به سهولت به چشم می خورد. متل خلاصه شده عبارت "هتل اتوماتیک" Automatic Hotel است.
اگر بخواهیم هتل یا متل را محصولی برای فروش فرض کنیم، می بایست شامل این عناصر باشد:
1- مکان: اشاره بر سهولت دسترسی و راحتی مهمان دارد.
2- تسهیلات: بر کیفیت اتاق ها، رستوران ها، مغازه ها، وسایل حمل و نقل، تاکسی و ... دارد.
3- خدمات: مشتمل بر سرعت، کفایت و میزان توجه کارکنان است.
4- تصویر : منظور همان تصویری است که با عوامل فوق الذکر از هتل در ذهن میهمان ایجاد می شود. نام هتل، ظاهر هتل و افرادی که در هتل مدیریت می کنند. با در نظر گرفتن عوامل بالا، هتل قابل فروش می شود. هنگامی که هتلی تعرفه های خود را مشخص می کند، آنگاه مدیریت یا صاحب هتل می تواند تصمیم گیری کند که اتاق ها با چه قیمتی به فروش برسند. کاندامینیوم Candominium یا هتل با مالکیت مشترک از ابتکارات جدید صنعت هتلداری است. این دسته از هتل ها به جای اتاق مجموعه ای از آپارتمان ها هستند. هتل توسط فردی که صاحب اصلی آن است به دست افراد دیگر سپرده می شود تا به گردشگران اجازه داده شود فرد در زمان مشخصی از سال و یا با پرداخت هزینه های کمتری در یک بازه مشخص از سال حق دارد از آن استفاده کند. سود حاصله در پایان هر سال میان شرکا به نسبت تقسیم می شود. افرادی که در هتل ها مستقر می شوند اغلب خانوادگی هستند و به لحاظ اقتصادی برایشان بسیار مقرون به صرفه است، آپارتمانها مجهز به امکانات پخت غذا و ... نیز هستند.
تایم شرینگ Time Sharing نوعی خاص از هتل های کاندامینیوم است. در ابتدا در کشورهای اروپایی و هم زمان با راه اندازی اولین هتل کاندامینیوم آغاز به کار کرد، علیرغم شباهت های موجود میان این دو نوع هتل پیوندی میان آنها وجود ندارد. این سیستم زمانی شروع به کار کرد که مردم در رزرواسیون هتل مورد نظر و زمان دلخواه خود دچار مشکل شدند. جهت اطمینان از رزرواسیون هتل طی یک یا دو هفته، افراد اقدام به پیش پرداخت هزینه ها و خرید اتاق با امکانات در زمان مشخصی از سال و به صورت چندین ساله نمودند. به عنوان نمونه، اگر شخصی تمایل داشته باشد برای مدت دو هفته در سال به میامی سفر کند، می بایست کاندامینیومی با قیمت 200000 دلار امریکا اجاره کند، در حالیکه می تواند به مدت 25 سال رزرو اتاق را در این دو هفته در سال تضمین کند و تنها 10000 دلار بپردازد. مزیت این هتل ها در این است که فرد اگر نخواهد یک سال از اتاقی استفاده کند می تواند این امتیاز را به دوست و یا فرد دیگری بفروشد و یا با وی تعویض کند. سنت مالکیت و در عین حال مدیریت هتل و علاوه بر آن باقی ماندن در این صنعت در کنار مزیت هایش با مشکلاتی مواجه بود امروزه مالکان هتل ها به ندرت مدیریت هتل را هم به عهده می گیرند و در کنار آن باید متذکر شویم که هتل ها روز به روز گام به سوی زنجیره ای شدن می نهند و در این میان به لحاظ اقتصادی بازار کار برای هتل هایی که بصورت انفرادی فعالیت میکنند، باقی نمی ماند. حق استفاده از پسوند ها و پیشوندهای "زنجیره ای"، "بین المللی" و ملی به صاحبان هتلها و متل ها داده می شود که کار زیاد مشکلی هم نیست. در عوض صاحب هتل متعهد می شود هتل خود را با استانداردهای همان گروه (هتل های زنجیره ای) تطبیق دهد. قیمت اتاق ها هم می بایست هماهنگ باشد. در پایان این هتل ها هم درصدی از درآمد کل خود را با شرکت دارنده نام قسمت می کنند.
ساختار روابط عمومي در صنعت هتل داري ... Hotel Management
صنعت هتلداري يكي از زيربناهاي اساسي جذب و توسعه توريسم و گردشگري است. در اهميت آن به غير از ارزآوري همين بس كه بگوييم اين صنعت نشان هويت ملي است. هتل در يك نگاه ميتواند چكيده انديشه، تاريخ، فرهنگ و هنر، رسم و سنت و طبع و طبخ ملي و بومي باشد. دو ركن اصلي خلاقيت و توانمندي مديريت هتل، جنبه نرمافزاري و سختافزاري صنعت هتلداري است.
جنبه نرمافزاري كار يا نيروي انساني شاغل در اين صنعت و حرفه و برنامههاي عملياتي كه بايد توسط اين نيروي انساني به مرحله اجرا درآيد، تنها وابسته به مديريتي كاردان، زبده و با تجربه كه در عين حال آماده پذيرش جديدترين شيوههاي علم هتلداري در سطح دنياست، ميباشد.
برنامههاي نرمافزاري كار شامل دورههاي تخصصي متعدد ضمنخدمت كاركنان دورههاي مختلف هتلداري، سرويس خانهداري، اصول بازاريابي و تبليغات و تكنيكهاي رسانهاي در روابط عمومي ارتباط با ميهمانان، اصول تشريفات و آموزش كامپيوتر، آموزش زبان، اصول زبان، اصول بهداشت و آگاهي كامل به طبخ انواع غذا و ... است.
در كنار اينها جنبه سختافزاري صنعت هتلداري معماري ساختمان، امكانات و تجهيزات هتل تكميلكننده آگاهي و توانمنديهاي مديريت هتل است. هتلداري يك صنعت شناخته شده بينالمللي است، در نتيجه نوشتن و طرح هر كار صنعتي و توجيهي توسط مشاور و متخصص مربوط به آن صنعت داده ميشود. مثلاً ابتدا بايد با اظهار نظر مشاور امور هتلداري، مشاور ساخت انتخاب گردد. پس از تهيه طرح توجيهي توسط مشاور هتلداري است كه مشاوره طرحهاي فاز اول را تهيه و به تأييد مشاور هتلداري رسيده و به طرح اجرايي تبديل خواهد شد.
روابط عمومي ركن اساسي براي تحقق اهداف سازماني صنعت هتلداري است.
در عصر ديجيتال براي تحقق اهداف سازماني، روابط عمومي وظيفه دارد كه نقاط ضعف و قوت درون سازمان را بشناسد و از فرصتها و تهديدهاي برون سازماني نيز مطلع باشد تا بتواند با اطلاعرساني شفاف و واقعي و پرهيز از بزرگنمايي و تعريف و تمجيد غيرواقعي زمينه تصميمسازي مناسب را در سازمان فراهم نمايد.
امروزه در روابط عموميهاي نوين و كارآمد تحقيقات و پژوهش به ويژه سنجش افكار عمومي موجب شده تا تصميمگيريها و تصميمسازيها در سازمان مخاطب محور شود و سطح فعاليتها و موفقيتهاي سازماني ارتقا يابد. در اين عرصه سازماني ميتواند موفق عمل كند كه با اطلاعرساني و اطلاعيابي به موقع چالشها را پشت سر بگذارد، در غير اين صورت سازمانهاي با روابط عمومي سنتي و ناكارآمد در آستانه شكست و ناكامي قرار ميگيرند.
پرفسور حميد مولانا معتقد است روابط عمومي در واقع رابطي است بين سازمانها و مردم كه سعي دارد اهداف سازمانها را براي مردم تشريح و از مردم بيشتر خبرگيري كند و در خصوص عكسالعمل آنان تصميمگيري كرده و به سازمان تحويل دهند.
پيشرفت روزافزون وسايل ارتباط جمعي و بهرهگيري از فناوريهاي نوين اطلاعاتي و ارتباطي موجب شده است تا روابط عموميهايي بتوانند در عرصه فعاليت سازماني موفق باشند كه پژوهشمدار و تحليلگرا باشند، راهاندازي تلفن گويا، سايت و پايگاههاي اطلاعاتي، وبلاگ، نشريات و مجلات الكترونيكي در تغيير كاركردها و شكل و محتواي روابط عموميها تأثير بسزايي داشته است.
روابط عمومي يا ابزار تجاري برجسته، در دهههاي اخير به بخش لاينفكي از فعاليتهاي تجاري كه روز به روز از اهميت بيشتري برخوردار است، تبديل ميشود.
اگر براي روابط عمومي وظايفي همچون اطلاعرساني، فرهنگسازي، شكلدهي به افكار عمومي و ارتقاي سطح آگاهيهاي عمومي را قائل باشيم، با انجام درست هر يك از اين موارد، بخشي از فراگرد در توسعه، طرح بازاريابي داخلي (ايجاد ارتباط مناسب بين شركت و كاركنان) و بازاريابي تعامل (ايجاد ارتباط مناسب بين كاركنان شركت و مشتريان) به راحتي شكل ميگيرد.
بازاريابي زيرمجموعه فعاليتهاي روابطعمومي است. روابطعمومي خوب يك فرايند است نه يك موفقيت ناگهاني و چشمگير. براي حصول و تحقق مقوله تجاري در عرصه روابطعمومي يك طرح طولاني مدت كه منطبق بر مهارتها و فعاليتهاي تجاري باشد ضروري ميگردد.
مدير روابطعمومي هتلداري براي ارتقاي سطح كيفي فعاليتهاي سازمان سه وظيفه مهم بازاريابي را در رأس كارهايش قرار ميدهد: ايجاد تمايز رقابتي ارتقاي كيفيت خدمات و ارتقاي بهرهوري خدمات.
ايجاد تمايز رقابتي با جذب، گزينش، آموزش و ايجاد انگيزه در كاركنان امكانپذير است، علاوه بر اين ايجاد محيط فيزيكي مناسب و بهبود فرايند خدمات نيز در اين رابطه نقش مهمي را ايفا ميكند.
كيفيت خدمات هتلداري بسيار متغير است، يعني اين كه تحت تأثير روحيات و شرايط شاخص ارائهكننده خدمت، زمان، مكان و نحوه ارائه خدمت قرار دارد. شرايط و روحيات افراد در زمان انجام ارائه خدمت بر عملكرد و كيفيت خدمات تأثير دارد. هتلداران موفق و بزرگ دنيا براي ارائه خدمات برتر مبالغ زيادي را صرف آموزش كاركنان خود ميكنند، از جمله مواردي كه مديران هتلها براي آموزش كاركنان خود بايد برنامهريزي كنند، آموزش آنها براي آشنايي با فرهنگ كشورهاي مختلف از نظر آداب و رسوم، انواع غذاهاي محلي و مورد علاقه به زبان و ... است.
وظيفه روابط عمومي نيز شامل برنامهريزي، بودجهبندي، اجرا و ارزشيابي فعاليتهاي تبليغاتي و توسعه حسن شهرت هتل در جامعه از طريق وسايل ارتباط جمعي و رسانههاست. روابط عمومي در پديد آوردن و شكلدهي فرهنگ توسعه بيشترين نقش را دارد و ميتواند زمينه و بستر لازم را براي توسعه توريسم، گردشگري و صنعت هتلداري فراهم آورد. اگر به روابط عمومي از منظر اطلاعرساني نيز توجه كنيم بيشك در شكل دادن شناخت گروه كثيري از افراد جامعه و سازمانها نقش حياتي خواهد داشت و ميتواند آنها را از مرحله كماطلاعي و سادگي به مرحله آگاهي بسيار و پيچيدگي سوق دهد. روابط عمومي همچنيندر «دگرگون كردن نگرش مردم» كه بستر همواري براي توسعه اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و سياسي فراهم ميآورد، نقش مهمي دارد.
جاي خالي روابط عمومي قوي و كارآمد در هتلهاي شهر همدان كه ميتواند به يكي از قطبهاي اصلي گردشگري تبديل گردد به خوبي احساس ميشود. نياز اين احساس به روز شدن اطلاعات، فراهم آوردن امكانات، جامعنگري و توجه به تحول نظام آموزشي و دگرگوني از جامعه سنتي به جامعه مدرن را ميطلبد كه تعريف تازهاي از ارتباط و فرهنگ دارد. نياز به توسعه شهر از طريق گردشگري و صنعت توريسم تكيه بر ويژگي فرهنگسازي روابط عمومي است كه اقدام علمي و هنري است.
مقايسه صنعت هتلداري در ايران با ساير كشورها
صنعت هتلداري در كشور ما تفاوتهاي چشمگيري با ساير كشورهاي دنيا دارد. مهمترين اين تفاوتها محدوديتهاي قانوني و شرعي است كه باعث حذف بسياري از فضاهاي درآمد زا در هتلهاي ايران شده است. هتلداران كشور اسلامي ايران براساس اعتقادات مذهبي خود، به دنبال وجود و بهرهبرداري از اينگونه فضاها و با ارايه خدمات خلاف شرع مقدس نبوده، ولي آنچه بايد به آن توجه داشته باشيم اين است كه مقايسه صنعت هتلداري ايران با ساير كشورها كاري نادرست و مقايسهاي اشتباه است. درآمد هتل در ايران تكيه بسيار زيادي بر درآمد حاصل از فروش اتاق داشته و اين خود باعث ميشود كه تعيين نرخ و كنترل و پايين نگه داشتن آن از ناحيه دستگاههاي نظارتي مشكلات عديدهاي براي هتلها ايجاد كند.
اگر نرخ اتاق به طور واقعي تعيين نگردد و تناسب منطقي با حجم سرمايهگذاري و خدماتي كه ارايه ميشود نداشته باشد به تدريج باعث پايين آمدن سطح كيفي خدمات در هتلها شده و فاصله كيفيت خدمات در هتلهاي كشور را با ساير نقاط دنيا زياد خواهد كرد. در كشورهاي ديگر به لحاظ اينكه درآمد ساير بخشهاي هتل قابل توجه بوده در تعيين نرخ اتاق دست هتلداران باز بوده و ميتوانند نرخ پايينتري را به مشتري ارايه دهند اما علي رغم اين موضوع ميبينيم كه نرخ اتاق در مقايسه با ايران بيش از دو برابر بوده و نرخ اتاق در ايران بسيار پايينتر از ساير كشورهاي همسايه و منطقه خليجفارس ميباشد. اين موضوع فشار زيادي به سرمايهگذار وارد نموده و انگيزهاي براي توسعه فعاليت خود نداشته و رغبت زيادي به خروج سرمايه از اين صنعت را خواهند داشت. اگر نگاهي مختصر به آمار هتلهاي موجود در كشور و ميزان افزايش آنها در سالهاي اخير داشته باشيم ميبينيم كه رشد قابل توجهي نداشته و در اين رابطه نسبت به ساير كشورها بسيار عقب بودهايم.
توسعه گردشگري مبتني بر چهار عامل عمده بوده كه هر يك اجزاي كوچكتر را شامل ميشوند. اين عوامل را بدين شرح ميتوان برشمرد.
1- شرايط قانوني ورود گردشگر به كشور اعم از صدور ويزا، گمرك، امنيت و…
2- حمل و نقل اعم از حمل و نقل هوايي، ريلي، جادهاي يا دريايي و حمل و نقل درون شهري و برون شهري.
3- اسكان گردشگر از مهمترين عوامل رشد و توسعه صنعت گردشگري بوده كه در اين قسمت بيشترين بار بر دوش هتلها ميباشد.
4- سرويس و خدمات: ميزان رضايتمندي مشتريان به سطح كيفي سرويس و خدمات بستگي دارد. ميهماننوازي از موثرترين عوامل در رشد و توسعه صنعت گردشگري ميباشد.
همانطور كه گفته شد صنعت هتلداري از مهمترين عوامل و زيرساختهاي مورد نياز صنعت گردشگري بوده و در واقع بدون رشد و توسعه صنعت هتلداري هيچ گونه رشدي در صنعت گردشگري قابل تصور نخواهد بود.
صنعت گردشگري در سراسر دنيا از رشد بسيار زياد و عجيبي برخوردار است و حتي ميتوانيم ادعا كنيم صنعت گردشگري به خودي خود ميتواند رشد چشمگيري داشته باشد به شرط اينكه در اين مسير مزاحم نداشته باشد. به عبارت ديگر يعني اگر براي رشد اين صنعت هيچ گونه كمكي نكنيم و فقط از آن جلوگيري نكنيم از رشد منطقي و قابل توجهي برخوردار خواهد بود.
در اينجا بايد به نكتهاي توجه كنيم كه رشد ميزان توريست ورودي در كشورهايي مانند اسپانيا و فرانسه به دليل اينكه ميزان و تعداد گردشگران ورودي آنها بسيار زياد است رشد در اين بخش هرچند با درصد پايين رقم بسيار بالايي را نشان ميدهد به عبارت ديگر رشدي 10 درصدي در كشوري كه بيش از 70 ميليون نفر گردشگر دارد برابر با هفت ميليون نفر خواهد شد. اما در كشور ما به دليل پايين بودن آمار پايه تعداد گردشگران رشد 71 درصدي، عددي قابل ملاحظه را نشان نميدهد.
بنابر آنچه گفته شد نتيجه ميگيريم افزايش گردشگران ورودي نيازمند رشد چند برابري بوده و اين مهم فقط با تامين تسهيلات در ورود گردشگران و ايجاد زيرساختهاي لازم اسكانپذير خواهد بود.
صنعت هتلداري به چند عامل مهم براي رشد و رونق خود نياز دارد. يكي امكان سرمايهگذاري و وجود تسهيلات لازم براي سرمايهگذاري در اين بخش و ديگري وجود مسافر و مشتري كه عامل دوم از اهميت ويژه اي برخوردار است. بدون وجود گردشگران ادامه فعاليت صنعت هتلداري و به طور كلي صنعت گردشگري معناي خود را از دست ميدهد. حمايتهاي قانوني از اين بخش از ملزومات ايجاد انگيزه براي سرمايهگذاران ميباشد. وجود تسهيلات و وامهايي با سود پايين و منطقي مي تواند كشور را در مسير رقابت با ساير كشورها در جذب سرمايهگذاران اميدوار نمايد. معافيتهاي مالياتي و با حذف ساير عوارضي كه به انحاء مختلف از بخش گردشگري اخذ ميگردد ميتواند در اين راستا بسيار موثر باشد. ايجاد تسهيلات ورود گردشگر به كشور به خودي خود ميتواند رونق امر گردشگري در كشور را به همراه داشته باشد و در اين صورت با سيل سرمايهگذاري جديد در اين بخش روبرو خواهيم شد. صنعت گردشگري وابستگي بسيار زيادي به وضعيت سياسي، اقتصادي، امنيتي و اجتماعي كشور دارد و خيلي سريع از اين عوامل متاثر ميشود. وجود امنيت و ثبات سياسي در كشور باعث پايداري و رشد روزافزون اين صنعت خواهد شد. حتي بروز جنگ و ناامني در كشورهاي منطقه ميتواند باعث ركود اين صنعت در كشور ما بشود.
هتلهاي گروهي
مزاياي هتلهاي گروهي
مزايايي که ممکن است عايد هتلهاي گروهي شود مزاياي حاصل از اندازه است که با عنوان صرفه جوييهاي مقياسي شناخته مي شود.
گروه به خاطر اندازه اش مي تواند از صرفه جويي هاي بازاريابي سود برد و تصويري گروهي در بازار ايجاد کرده که ممکن است به صورت نامي رايج و يا امکانات و استانداردهاي درون گروه توسعه يابد.
گروه همچنين مي تواند هتلهاي خود را با هم و يکجا ترويج کند ويا تبليغات وترويج فروش را براي کل گروه انجام دهد. هر هتل موجود در گروه مي تواند ساير هتلها را معرفي و با انجام رزرواسيون براي آنها ايجاد تجارت کند.
همچنين يک گروه قادر است تا از موسسات، وام گرفته و اين کار را به نحو مطلوب انجام دهد زيرا يک گروه شامل تعداد زيادي هتل است که تضمين خوبي براي وام دهندگان فراهم ميکنند.
هتلهاي گروهي به صرفه جويي در خريد نيز دسترسي دارد زيرا مي تواند به صورت عمده خريد کرده و راجع به گستره وسيعي از کالاها و خدمات از جانب کل گروه با تهيه کنندگان آنها در مورد قيمتها مذاکره كنند.
هتلهاي گروهي از صرفه جويي هاي مديريتي بهره مي برند. گروه هتل مي تواند از طريق انتظاراتي که درون گروه پيش بيني مي شود کارکناني با مهارت جذب کرده يا با دسترسي به طرحهاي آموزشي آنها را آموزش داده و از معاوضه کارکنان بين هتلهايش سود برد.
اگر هتلها به حد کافي از نظرسرويس دهي به هم نزديک باشند مي توان از تسهيلات مرکزي براي آنها استفاده کرد به ويژه زماني که هتلها در يک منطقه محدود جغرافياي تمرکز يافته اند ممکن است امکان تمرکز امکانات اجرايي از قبيل تهيه غذا، نگهداري و خشکشويي را به توان براي آنها ميسر ساخت که با عنوان صرفه جويي هاي فني مي توان به آنها اشاره کرد.
آخرين ولي نه کم اهميت ترين مزيتي را که به ويژه براي هتلهايي با يک نام تجاري و مرکزيت امور مالي مي توان بر شمرد، کاهش ميزان خطر پذيري است که گروهها را قادر مي سازد تا از طريق متنوع سازي محصولات و حوزه جغرافيايي ميزان ريسک را کا هش دهند به گونه اي که کاهش تقاضا براي يک هتل خاص ممکن است توسط حجم بالاي تجارت در هتلي ديگر جبران شود و نوسانات را براي کل گروه از بين ببرد.
معايب گروههاي هتلي
از معايب هتلهاي گروهي مي توان به مشکلات ارتباطي، کنترل و هزينه اشاره کرد.
به منظور انجام فعاليت به عنوان يک گروه، هسته مرکزي بايد سياستها، دستورالعملها و ساير موضوعات را به تمام هتلهاي گروه ابلاغ کرده ودر مقابل هتلها نيز بايد اطلاعات ، درخواستها و ساير موضوعات را به مرکز اطلاع دهند.
در يک گروه کاملا يک پارچه تک تک هتلها نيز بايد با يکديگر در تماس باشند. درصورتي که خطوط ارتباطي بر قرار نشود اين مسئله مي تواند کارايي عملکرد گروهي و دستيابي به مزايا را کاهش دهد.
از سوي ديگر اگر يک مکانيزم شفاف و موثر براي کنترل وجود نداشته باشد ممکن است برخي هتلها بر خلاف مصالح گروه عمل کرده و بر عملکرد کلي گروه تاثير بگذارند. البته يک مکانيزم پيچيده کنترل ممکن است ايجاد هزينه هاي نا مناسب کرده و بر قوه ابتکار و و عملکرد هتلها و کل گروه تاثير گذار باشد.
از سوي ديگر فعاليتهاي گروهي به واسطه نياز به ارتباط و کنترل و نيز به واسطه تدارک خدمات مرکزي براي هتلها هزينه هاي خاص خود را دارد.
ميزان مشکلات بالا علاوه بر کيفيت مديريت گروه به سه عامل عمده بستگي دارد؛ تعداد هتلهاي موجود در گروه، پراکندگي جغرافيايي هتلها و ميزان تمرکز يافتگي جنبه هاي مختلف عملکرد گروهي.
هرچه ميزان اين سه عامل کمتر باشد احتمال جدي بودن مشکلات کمتر خواهد بود اما هرچه گروه کوچکتر بوده و کمتر تمرکز يافته باشد احتمال تحقق مزاياي فعاليتهاي گروهي نيز کمتر مي شود.
با وجود تمام مزايا و معايبي که در بالا اشاره شد تعداد هتلهاي گروهي و علاقه مندان به اقامت در آنها روز به روز درحال افزايش است ولي در اين ميان هتلهاي گروهي براي رسيدن به حداکثر مزاياي گروهي بايد در مورد اينکه کداميک از وظايف بايد در ميان آنها متمرکز شود و همچنين ميزان تمرکز يافتگي تصميم گيري صحيحي داشته باشند.
http://daneshjooqom.4kia.ir/
برچسب های مهم