شکل ساده ساندویچ از برش‌های گوشت، پنیر یا سایر مواد غذایی در لابلای دو برش نان، تهیه می‌شود. این نوع خوراک، در قرن ۱۸ میلادی به خاطر «جان مونتاگو، ارل چهارم ساندویچ»، به این نام درآمد. برای مونتاگو هنگام بازی برش‌های نان و گوشت آورده می‌شد تا او ضمن بازی کردن بتواند غذا هم بخورد. بزودی خوردن ساندویچ در تمام قاره اروپا همه‌گیر شد و نام آن به زبان فرانسه هم راه یافت.

ساندویچ به دلیل سادگی در تهیه، قابلیت همراه بردن با خود و تنوع بسیار آن، تقریباً به همه دستورهای غذایی در کشورهای غربی راه یافت. انواع گوناگونی از ساندویچ‌ها در کشورهای مختلف وجود دارند به‌طوری‌که در قالب سرد و گرم و از انواع مختلف نان که لابلای آن مواد غذایی از قبیل ژامبون، مرغ، تخم مرغ، ماهی، گوجه‌فرنگی، خیار، کاهو و غیره قرار می‌گیرد، تشکیل می‌شوند.

مثل همه تفاوت‌های فرهنگی و سنتی، سلیقه‌ها و ذائقه‌ی مردم در کشورهای مختلف متفاوت است. مثلا مردم آفریقای جنوبی و لهستان از خوردن Sloppy Joe به قدری که آمریکایی‌ها از Gatsby Sandwich (استیک، همبرگر، سیب‌زمینی سرخ‌شده و چند نوع سس عجیب و غریب در یک ساندویچ!) و Zapiekanka تعجب می‌کنند، شگفت زده می‌شوند.