مرکز دانلود خلاصه کتاب و جزوات دانشگاهی

جاسوسی

 

 

بسیاری از کشورهای سلطه گر نظیر آمریکا و رژیم صهیونیستی برای توطئه علیه دولت ها و ملت های مبارز محتاج به داشتن اطلاعاتی هستند که آن را از طریق سازمان های جاسوسی خود به دست می آورند. پس از تسخیر سفارت آمریکا به دست دانشجویان پیرو خط امام (ره) اسناد و مدارکی از آم جا به دست آمد که حکایت از جاسوسی گسترده آن ها علیه انقلاب می کرد یا اعترافات اعضاء حزب توده خود به عنوان چراغی روشن بسیاری از مسائل و تاریکی ها را روشن کرد و ماهیت اصلی ابرقدرت ها را نسبت به انقلاب نشان داد.

 

 

وظیفه اصلی سازمان های اطلاعاتی تامین امنیت کشور خود است به طور مثال کشور عراق که هم اکنون صحنه تاخت و تاز گروه های مسلح و تروریستی است فاقد سازمان منسجم اطلاعاتی بوده و کشورهای اشغالگر هم از آب گل آلود ماهی می گیرند و مسئله فعالیت تروریست ها را بهانه ای برای ماندن خود در عراق و رسیدن به اهداف گوناگون دارند، در حالی که گاها در بسیاری از اقدامات تروریستی رد پایی هم از اشغالگران پیدا شده است.

 

هدف سازمان های اطلاعاتی از فعالیت در کشورهای دیگر معمولا دنبال کردن مقاصد زیر است:

 

 

1) شناخت کامل و کافی در خصوص نقاط قوت و ضعف حکومت ها

2) شناسایی احزاب و تشکیلات سیاسی و... موافق و مخالف دولت

3) به دست آوردن اخبار و اطلاعات برنامه های مختلف دولت

4) به دست آوردن اطلاعات نظامی و تخمین قدرت دفاعی کشور (آمار نفرات، نوع و تعداد تجهیزات نظامی و...)

5) شناسایی فردی شخصیت های مهم

6) نفوذ در مراکز علمی و تحقیقاتی

7) شناسایی و چگونگی کار در مراکز مختلف اقتصادی، فرهنگی و...

 

 

جمع آوری و به دست آوردن اطلاعات فوق به دو روش عمده صورت می گیرد:

روش اول که همیشه مورد توجه سازمان های اطلاعاتی بوده و بیشتر هم از آن استفاده می شود، به کارگیری از عوامل انسانی (جاسوس) است، جاسوسان به دو گروه نفوذی و استخدامی تقسیم می شوند. نفوذیان کسانی هستند که از ابتدا جاسوس بوده و دوره ها و آموزش های لازم را از قبل در مراکز خود کسب نموده اند، سپس به عناویم مختلف در هر کجا که لازم باشد نفوذ کرده و عملیات خود را آغاز می کنند. استخدامیان نیز اشخاصی هستند که در جایی که کار می کنند دسترسی به اطلاعات همکاران و اداره خود دارند، این افراد ویژگی ها و شرایط لازم برای جاسوس شدن را دارند و سازمان های جاسوسی با به خدمت گرفتن آن ها اخبار و اطلاعات لازم را دریافت می کنند.

 

 

روش دوم جمع آوری اخبار، جاسوسی با استفاده از وسایل فنی و الکترونیکی است. با یشرفت علم و ساخت وسایل پیچیده گوناگون و به کارگیری این ابزار در جهت جاسوسی ماموریت های گوناگونی انجام می شود. از جمله این ابزار و وسایل می توان به ماهواره، سیستم های شنود و استراق سمع، دوربین های فیلم برداری و عکاسی و... اشاره کرد.

 

 

البته سازمان های جاسوسی عمده ماموریت های خود را از طریق عوامل انسانی (جاسوس) انجام می دهند، اما در حقیقت جاسوس کیست؟

در جواب این سوال باید گفت: هر کسی اعم از هم وطن یا خارجی با هر شغلی نظیر دیپلمات، کارمند، خبرنگار، عکاس، فیلمبردار، توریست، پناهنده و... می تواند یک جاسوس باشد.

 

 

عمده ترین راه های به دست آوردن اخبار و اطلاعات توسط جاسوسان با بهره گیری از شیوه های زیر است:

1) نفـوذ: به معنی رخنه در هر اداره، ارگان و یا تشکیلاتی برای انجام مقاصد مختلف می باشد. جاسوسان معمولا پس از نفوذ و محکم کردن جاپای خود در آن محل ماموریت های متعددی را انجام می دهند، این ماموریت ها می تواند از کسب اخبار و اطلاعات تا انجام خرابکاری و ترور باشد.

2) استراق سمع وسایل ارتباطی: گاهی اوقات اخبار و اطلاعات طبقه بندی شده به صورت ناخود آگاه یا در اثر سهل انگاری توسط وسایل ارتباطی رد و بدل می شود، دشمن به راحتی با داشتن سیستم های نه چندان پیشرفته ای می تواند مکالمات را شنود کرده و آن ها را ضبط نماید.

3) جاسوسی تلفنی: بسیاری از مواقع جاسوسان حرفه ای ضمن تماس با اماکن و مراکز حساس خود را به عنوان نیروی خودی جا زده و پس از کسب اطمینان لازم از طرف مقابل با حرفه ای ترین روش ها کسب خبر نموده و حتی در برخی موارد اخبار و مسائلی را به دروغ و با نیت خصمانه القا می کنند.

4) فیلمبرداری و عکسبرداری: یکی از روش های جاسوسی است که جاسوس با استفاده از دوربین در فواصل گوناگون از هر چیزی که مورد نظر و توجه باشد فیلم و عکس تهیه کرده و در اختیار سازمان های خود قرار می دهد. بعضا هیچ گزارشی نمی تواند کار محتوای یک عکس را انجام دهد. دوربین های جاسوسی را در خودروها نیز می توان جاسازی کرد و هنگام عبور از نقطه مورد نظر عکسبرداری نمود. برخی از دوربین های جاسوسی بسیار کوچک است و در هر جایی مخفی می شود، حتی به شکل خودکار، انگشتر و... بوده و جاسوس در فصت مناسب با کمک آن عکسبرداری می کند. جالب اینجاست که کیفیت عکس این دوربین ها بسیار بالا می باشد.

5) میکروفن گذاری: در مکان های مهم نظیر دفاتر اشخاص مهم سیاسی و فرماندهان نظامی، سالن اجلاس، سفارتخانه ها و... وجود یک میکروفن در حکم حضور یک جاسوس است. میکروفن گذاری از جمله اقدامات سازمان های جاسوسی بوده که با استفاده از عوامل نفوذی یا استخدامی در هر محلی که مورد نیاز باشد اقدام به نصب سیستم های شنود می کنند. میکروفن ها بیشتر اوقات به صورت حرفه ای کار گذاشته می شود، بعضی از مواقع نیز میکروفن را در اشیایی که باعث جلب توجه نشود مخفی یا جاسازی می کنند. این میکروفن ها به صورت با سیم یا بی سیم کار کرده و بسیاری از آنها قادر به ضبط مکالمات هستند.

 

 

 

 

روش های ذکر شده جزء مهم ترین تاکتیک های جاسوسی بوده، البته بسیاری اصول دیگر نیز برای جاسوسی وجود دارد که عملا مورد استفاده جاسوسان است.

 

جاسوسی نو

در پی پیشرفت قابل توجه تكنولوژی، عرصه جاسوسی تا حد زیادی خصوصی شده است. امروز جمع آوری اطلاعات از طریق تكنولوژی پیشرفته و استفاده از ماهواره ها و وسایل الكترونیكی تا حد زیادی جای شیوه های قدیمی جاسوسی را كه آژانس هایی مثل سیا دنبال می كردند گرفته است.

اطلاعات و جاسوسی بخش خصوصی در حال تبدیل شدن به بخش مهمی از نظم نوین اطلاعات جهانی است ( رئیس سابق واحد هماهنگ كننده امور آكادمیك سیا)

وقتی از اطلاعات و جاسوسی بحث می شود، معمولا سازمان های دولتی مانند سیا، سرویس اطلاعات و جاسوسی انگلیس(SIS) و وزارت امنیت ملی چین در ذهن تداعی می شود. این استنباط عمومی وجود دارد كه این سازمان های دولتی هستند كه فعالیت جاسوسی، تجزیه و تحلیل اطلاعات و برخی ماموریت های مختلف را انجام می دهند. اكثر كشورهای جهان علاوه بر آژانس های اطلاعاتی، آژانس های ضد اطلاعاتی نیز دارند كه وظیفه آنها جلوگیری از فعالیت جاسوسان و حفاظت از امنیت ملی است. در پی حوادث یازده سپتامبر توجه ویژه ای به اطلاعات و نقشی كه در امنیت ملی می تواند داشته باشد، معطوف شده است. با وجود این نسبت به جاسوسی در بخش خصوصی همچنان غفلت می شود. این در حالی است كه اطلاعات جمع آوری شده توسط بخش خصوصی نیز می تواند به اندازه اطلاعات آژانس های دولتی در امنیت ملی اهمیت داشته باشد.

در حقیقت در پی پیشرفت قابل توجه تكنولوژی، عرصه جاسوسی تا حد زیادی خصوصی شده است. امروز جمع آوری اطلاعات از طریق تكنولوژی پیشرفته و استفاده از ماهواره ها و وسایل الكترونیكی تا حد زیادی جای شیوه های قدیمی جاسوسی را كه آژانس هایی مثل سیا دنبال می كردند گرفته است. زمانی تصویربرداری ماهواره ای یكی از تكنولوژی های مخفی كشورهای قدرتمند، برای جاسوسی بود ولی امروز تهیه تصاویر ماهواره ای از هر نقطه ای از جهان، توسط بسیاری از شركت های خصوصی صورت می گیرد و این تصاویر بدون مشكل به فروش می رسند. بسیاری از این تصاویر از طریق پایگاه های اینترنتی به فروش می رسند؛ یعنی این كه فروشنده این تصاویر حساس حتی خریدار و اهداف آن را نمی شناسد. این پیشرفت های تكنولوژیكی باعث شده آژانس های جاسوسی كه در گذشته امكان پرتاب ماهواره به فضا را نداشتند، اكنون این اطلاعات را از بخش خصوصی بخرند. امروز جاسوسی از طریق تكنولوژی پیشرفته در بخش خصوصی، كمتر از شیوه های قدیمی جاسوسی، مانند اعزام جاسوس به خاك یك كشور، خصمانه به نظر می رسد. این در حالی است كه تكنولوژی های ضد اطلاعاتی مانند دستگاه های رمزبندی مكاتبات و مكالمات تلفنی و یا سیستم های Firewall مورد استفاده بیشتری قرار می گیرد.

اطلاعات و جاسوسی بخش خصوصی در حال تبدیل شدن به بخش مهمی از نظم نوین اطلاعات جهانی است.

• تفاوت بخش دولتی و بخش خصوصی در زمینه جاسوسی

اما تفاوت های اطلاعات بخش خصوصی و بخش دولتی چیست؟ هدف اطلاعات و جاسوسی دولتی حفاظت از كشور است، در حالی كه هدف اصلی اطلاعات و جاسوسی بخش خصوصی عمدتاً كسب سود اقتصادی بیشتر است. در زمینه ضداطلاعاتی نیز قوانین متفاوتی بر دو بخش دولتی و خصوصی حاكم است. اقدامات دولت ها برای مقابله با فعالیت جاسوسی كشورهای دیگر شامل سعی در نفوذ در سازمان های جاسوسی خارجی از طریق كاركنان آنها، تلاش برای جذب همكاری عناصر جاسوسی بیگانه و یا بهره برداری از تكنیك های دفاعی مانند سیستم های نظارتی است تا امكان رخنه عناصر خارجی به حداقل برسد. در بخش خصوصی بسیاری از این تكنیك ها یا از لحاظ قانونی ممنوع هستند و یا در واقعیت نمی توانند در بخش خصوصی كارایی داشته باشند. بنابراین بخش خصوصی ناچار است روش های ملایم تری را برای مقابله با جاسوسان ابداع كند؛ چرا كه ابزار بخش خصوصی محدودتر است. همان طور كه گفته شد، هدف از جاسوسی در بخش خصوصی كسب سود اقتصادی از طریق فروش اطلاعات حساس به مشتریان است. عمده این مشتریان خود شركت هایی هستند كه از طریق دستیابی به این اطلاعات سعی در كسب سود اقتصادی بیشتر دارند. بنابراین به جاسوسی بخش خصوصی، جاسوسی صنعتی نیز گفته می شود.

در امریكا در سال ۱۹۹۶ قانون جاسوسی اقتصادی به تصویب رسید. هدف از این اقدام مبارزه جدی تر با جاسوسان خارجی بود كه در زمینه گردآوری اطلاعات صنعتی فعالیت می كردند. با وجود این مشخص شد تصویب چنین قانون هایی نمی تواند به طور كارایی مانع فعالیت جاسوسی صنعتی شود و فقط فعالیت جاسوسی را پرهزینه تر می كند. محدودیت های حقوقی و اخلاقی در جاسوسی بخش خصوصی به سهولت نقض می شوند. مثل بیشتر آژانس های اطلاعات دولتی، اطلاعات بخش خصوصی نیز از منابع باز تهیه می شود. منابع باز، منابعی مانند رسانه های چاپی و الكترونیكی و اینترنت هستند كه تقریباً به طور رایگان و به راحتی در دسترس هستند. تهیه و تولید بانك های اطلاعاتی اینترنت ـ محور میزان منابع باز را به حدی افزایش داده است كه برخی تحلیل گران معتقدند دیگر نیازی به شیوه های سنتی گردآوری اطلاعات نیست. این منابع باز، جاسوسی را كاربردی تر كرده است چرا كه اطلاعات جمع آوری شده می تواند كامل كننده اطلاعات جمع آوری شده از طریق جاسوسی كه معمولاً مبهم و ناكامل هستند باشد.

با وجودی كه قرار نیست عاملان اطلاعاتی بخش خصوصی به جاسوسی بپردازند، دسترسی به تكنولوژی های پیشرفته ای دارند كه فراهم كننده بسیاری از نیازهای یك عملیات جاسوسی است. یكی از روش های مبتنی بر تكنولوژی پیشرفته كه به طور گسترده در بخش خصوصی رشد كرده است، كاوش دیتا است. تكنیك های كاوش دیتا، تكنیك های پیدا كردن اطلاعات در بانك های اطلاعات رایانه ای است. یكی دیگر از تكنولوژی های حساسی كه اكنون در دسترس بخش خصوصی است، تكنولوژی ماهواره ای است.

یكی دیگر از تفاوت های اطلاعات بخش خصوصی و دولتی در این است كه سازمان های اطلاعاتی دولتی، بخشی مستقل هستند و قسمتی از زیرساختار دولت محسوب می شوند. اما فعالیت اطلاعاتی بخش خصوصی به صورت مستقل دنبال نمی شود؛ یعنی یك شركت صرفاً تحت عنوان شركت اطلاعات و جاسوسی فعالیت نمی كند. فعالیت اطلاعاتی در بخش خصوصی از طریق یكی از معاونت های شركت خصوصی دنبال می شود و برخی شركت ها، تحت عنوان شركت های مشاوره فعالیت می كنند ولی در حقیقت بخش عمده ای از فعالیت خود را به جاسوسی اختصاص داده اند.

شركت های اطلاعاتی بخش خصوصی ممكن است در زمینه گردآوری و تجزیه و تحلیل اطلاعات در مورد رقبای موجود در بازار، ریسك های سرمایه گذاری خارجی و یا ابعاد مختلف امنیتی، تخصص داشته باشند.

• تفاوت اقدامات امنیتی و اقدامات اطلاعاتی

مقامات تجاری امریكا تمایلی ندارند كه واحدی تحت عنوان واحد اطلاعات در شركت خود داشته باشند؛ چرا كه معتقدند وجود چنین بخشی در شركت می تواند حاكی از این باشد كه شركت در زمینه جاسوسی صنعتی و یا حداقل یك كار غیرقانونی دیگر فعالیت دارد. مدیران به خوبی نمی توانند درك كنند اطلاعات تا چه حد می تواند در وضعیت شركت نقش داشته باشد؛ چرا كه نتایج كارهای اطلاعاتی اغلب قابل اندازه گیری نیستند. با وجود این همین رهبران تجاری به این اطلاعات نیاز دارند. اطلاعات می تواند مانع شگفت زدگی، باعث برنامه ریزی استراتژیك، نظارت بر تحولات و كمك در شكست دادن رقبا شود. در حقیقت هزینه برای فعالیت اطلاعاتی در بخش خصوصی با هدف كسب موفقیت و فرصت های اقتصادی بیشتر صورت می گیرد.

اما در مورد مسایل امنیتی این رویكردها چندان وجود ندارد. هزینه برای اقدامات امنیتی با هدف جلوگیری از ضرر صورت می گیرد و برخلاف مسایل و فعالیت های اطلاعاتی، هزینه اقدامات امنیتی تا حد زیادی قابل برآورد و تخمین است. به علاوه مدیران مشكلی با واژه فعالیت امنیتی ندارند. در امریكا این الگو ایجاد شد كه شركت ها امور اطلاعاتی خود را به شركت های دیگر می سپارند ولی فعالیت های امنیتی را از طریق یكی از معاونت های خود انجام می دهند. بسیاری از شركت های تازه تاسیس حتی نسبت به اصول و اقدامات امنیتی نیز بی تفاوت هستند و فقط زمانی متوجه اهمیت این اقدامات می شوند كه به نوعی صدمه ببینند و یا ضرر كنند.

در امریكا هر كسی كه بخواهد می تواند یك مأمور اطلاعاتی بخش خصوصی شود و كافی است فقط یك كارت چاپ كند و در جست وجوی شغلی متناسب با آن باشد. هیچ نوع گواهینامه برای چنین افرادی ضروری نیست و هیچ آزمایش استاندارد شده ای از آنها گرفته نمی شود. اكثر این اطلاعات هیچ فعالیت در بخش اطلاعاتی دولتی ندارند. اما در امریكا شرایط لازم برای یك مأمور امنیتی بودن سفت و سخت تر است. تمام افرادی كه در حیطه امنیتی فعالیت می كنند باید مدرك پرسنل حفاظتی مجاز باشند. این مدرك از سوی جامعه امنیت صنعتی امریكا (ASIS) اعطا می شود.

تمام افرادی كه مدتی در یك سازمان اطلاعاتی مشغول به كار بوده اند، یك مدل نظری عنوان چرخه اطلاعاتی را فرا می گیرند. چرخه اطلاعاتی زمانی آغاز می شود كه سیاست گذاران از مدیران اطلاعاتی برخی اطلاعات لازم و ضروری را درخواست می كنند. این اعلام نیاز، آغازگر مرحله دوم چرخه اطلاعاتی، یعنی گردآوری اطلاعات است. سپس تحلیل گران این اطلاعات را تجزیه و تحلیل می كنند. این نتیجه گیری ها به سیاست گذارانی كه اطلاعات را خواسته بودند ارسال می شود و سیاست گذاران تصمیم لازم براساس این اطلاعات اتخاذ می كنند. با وجودی كه این مدل در بخش اطلاعات دولتی خیلی دقیق پیگیری نمی شود، در بخش اطلاعات خصوصی به طور نسبتا دقیقی پی گیری و اجرا می شود.

 

پركار ترين سازمان هاي جاسوسي جهان در طول تاريخ

مدت ها از پايان جنگ سرد و رقابت بين سازمان اطلاعات مركزي امريكا (CIA) و كميته امنيت دولتي شوروي (KGB) به عنوان مشهورترين و پر كارترين سازمان هاي جاسوسي جهان مي گذرد. به نظر مي رسد با سقوط اتحاد جماهير شوروي، سيا مهم ترين و قوي ترين رقيب خود را از دست داده باشد ولي آيا واقعاً چنين چيزي حقيقت دارد؟ هر چند در ظاهر اينگونه به نظر مي آيد كه سيا ديگر با يك رقابت واقعي در چهار گوشه جهان مواجه نباشد ولي كاملاً خلاف اين موضوع حقيقت دارد. در واقع سازمان هاي جاسوسي در كشور هاي مختلف جهان پركارتر از هميشه به فعاليت هاي خود مشغولند و توانايي تعدادي از آنها در جاسوسي از مهم ترين مراكز نظامي، اقتصادي و سياسي امريكا، سازمان هاي جاسوسي اين كشور را با چالش هاي جاسوسي فراواني مواجه كرده است. مقامات امريكايي مي گويند مدارك نگران كننده يي وجود دارد كه نشان مي دهد تعدادي از سازمان هاي جاسوسي جهان براي به دست آوردن اطلاعات حساس نظامي و اقتصادي از امريكا طرح هاي حساب شده يي دارند. آنچه در پي مي آيد شرح فعاليت تعدادي از پركارترين سازمان هاي جاسوسي جهان است.

 

سرويس اطلاعات جاسوسي خارجي روسيه (SVR)

 

سرويس اطلاعات خارجي روسيه (SVR) بر خلاف سازمان جاسوسي روسيه (FSB) كه در داخل مرز هاي روسيه فعال است و مسائل امنيتي داخلي را تحت كنترل دارد، كاملاً در بيرون از مرز هاي اين كشور فعاليت مي كند. در واقع وظيفه رسمي سرويس اطلاعات خارجي روسيه مبارزه با تروريسم و محافظت از منافع اقتصادي روسيه در جهان است. وظيفه غيررسمي اين سازمان نيز تحكيم قدرت سياسي در داخل روسيه است. البته روسيه سابقه بسيار قدرتمندي در جاسوسي دارد و تاريخ جاسوسي در اين كشور به دوران حكومت سزارها بر اين سرزمين بازمي گردد. با اين حال بعد از سقوط اتحاد جماهير شوروي KGB كه يك سازمان جاسوسي قدرتمند با اختيارات نامحدود بود به سازمان هاي كوچك تري با اختيارات بسيار محدود تقسيم شد. اما اين محدوديت ها مدت زيادي به طول نينجاميد و از زماني كه ولاديمير پوتين (يكي از اعضاي سابق KGB) سكان قدرت را در روسيه به دست گرفت، سرويس اطلاعات جاسوسي خارجي (SVR) توانست بسياري از اختيارات و اقتدار سابق سازمان هاي جاسوسي را به دست آورد. در حال حاضر مقامات امريكايي بر اين باورند كه ميزان جاسوسي اين سازمان در امريكا به ميزان فعاليت هاي جاسوسي آن در دوران جنگ سرد بازگشته است. «پيتر ارنست» مدير اجرايي موزه بين المللي جاسوسي در واشنگتن كه به عنوان مامور CIA بيش از سه دهه در رقابت هاي سازمانش با KGB حضور داشته اين باور را تاييد مي كند. ارنست در اين خصوص مي گويد: سازمان هاي جاسوسي روسيه امروز اگر مهم تر از گذشته نباشند كمتر از آن نيز نيستند و همانند گذشته از اهميت برخوردارند. وي در ادامه اظهارات خود با اشاره به اينكه روسيه اصلاً ميزان فعاليت هاي جاسوسي اش را كاهش نداده، مي گويد: SVR به شدت مظنون است كه نقش اصلي را در ترور «الكساندر ليتويننكو» جاسوس سابق KGB بازي كرده باشد.بعد از امريكا انگليس دومين كشوري است كه به شدت نگران ميزان فعاليت هاي جاسوسان روسي در اين كشور است. مقامات امنيتي انگليس بر اين باورند كه ميزان فعاليت هاي جاسوسي روسيه عليه انگليس همچنان در سطح دوران جنگ سرد قرار دارد. در همين خصوص «جاناتان اوانس» مدير سازمان ضدجاسوسي انگليس با اشاره به صرف هزينه هاي كلان و نيرو هاي فراوان براي مقابله با جاسوس هاي روسي تاكيد كرده كه هزينه هاي صرف شده در اين زمينه به همان اندازه يي است كه براي مقابله با القاعده به كار گرفته مي شود.

 

به گفته وي حداقل دو هزار فرد مرتبط با تروريسم و تهديدكننده امنيت ملي در خاك انگليس وجود دارد و اين در حالي است كه سازمان MI5 ديگر توان كافي براي تعقيب آنها را ندارد. اوانس با اشاره به اينكه برخي كشورها همچون گذشته به فعاليت مخفي به منظور كسب اطلاعات در خصوص فناوري هاي نظامي در انگليس و جاسوسي اقتصادي و سياسي از جمله حمله الكترونيكي به رايانه ها ادامه مي دهند، مي افزايد: با وجود پايان جنگ سرد سازمان MI5 كماكان بايد با فعاليت هاي جاسوسي روسيه، چين و چند كشور ديگر مقابله كند. وي در عين حال نگراني از هدر دادن پول و نيرو توسط سازمان و بي ثمر بودن مبارزه با جاسوسان را بجا دانست. البته پوتين چنين اتهام هايي را عليه سرويس اطلاعات خارجي تكذيب كرده و اين سازمان را يكي از حرفه يي ترين و كارآمدترين نهاد هاي امنيتي توصيف كرده است. در واقع بايد گفت كه طي ساليان اخير سازمان هاي جاسوسي روسيه به يكي از قدرتمندترين گروه هاي سياسي در اين كشور تبديل شده اند. اين در حالي است كه بسياري از ماموران سابق KGB نيز بسياري از پست هاي كليدي كرملين را در اختيار خود گرفته اند. يك ضرب المثل قديمي در روسيه مي گويد: «هيچ چيزي مثل جاسوسي نيست.»

 

وزارت امنيت ملي چين (MSS)

 

وزارت امنيت ملي چين نهاد امنيتي جمهوري خلق چين است. هر چند كه اين سازمان درگير فعاليت هاي داخلي در چين نيز است ولي در واقع بزرگ ترين و فعال ترين سرويس جاسوسي خارجي دولت چين نيز محسوب مي شود. اين سازمان به علت نقشي كه در جمع آوري اطلاعات داخلي و كنترل مخالفان سياسي داخلي دارد، گاهي اوقات پليس مخفي نيز خطاب مي شود. اين سازمان همچنين مشروعيت قانوني براي دستگيري و زنداني كردن افراد را نيز دارد. در واقع ماموريت اين سازمان ابراز اطمينان از امنيت كشور از طريق استفاده از ابزار هاي موثر عليه دشمنان، جاسوسي و مقابله با فعاليت هاي انقلابي است كه هدف آنها ايجاد اختلال در سيستم سوسياليستي چين است. ماموران اين سازمان در پوشش افراد غيردولتي نظير روزنامه نگار، تاجر، دانشجو، معلم و... در بسياري از كشور هاي جهان به جاسوسي مشغول هستند.

 

البته ساختار MSS بسيار شبيه به ساختار KGB است و مسووليت امنيت داخلي و جمع آوري اطلاعات خارجي را برعهده دارد. كارشناسان مسائل امنيتي بر اين باورند كه بيشترين حجم فعاليت هاي خارجي سازمان جاسوسي چين روي ايالات متحده امريكا و مخصوصاً در حوزه تكنولوژي هاي پيشرفته نظامي و صنعتي متمركز است.

 

MSS به جاي تكيه بر پرسنلي مشخص بر اين باور است كه هر شخصي ظرفيت بالقوه باارزشي براي جمع آوري اطلاعات در خصوص سيستم هاي تسليحاتي پيشرفته را طي زمان از طريق تماس هاي شخصي دارد. آقاي ارنست در اين خصوص مي گويد: «جاسوسي چيني متفاوت از جاسوسي غربي است.» وي در ادامه اظهارات خود مي گويد: «ما به دنبال رازي در جايي مي رويم ولي آنها گروهي به دنبال چيزي مي روند: آنها جزئيات كوچك را جمع آوري مي كنند و در كنار يكديگر قرار مي دهند.» به اين ترتيب اشخاصي كه اطلاعاتي را در اختيار آنها قرار داده اند هرگز متوجه اين موضوع نمي شوند كه با يك سرويس جاسوسي خارجي همكاري كرده اند. كارشناسان مسائل امنيتي امريكا نيز مي گويند هزاران ديپلمات، دانشجو و تجار چيني كه هر ساله به غرب مسافرت مي كنند شناخت جاسوسان اين كشور را به شدت دشوار مي كنند. چيني ها از طريق اين روش توانسته اند بسياري از سيستم هاي تسليحاتي امريكايي را به شيوه مهندسي معكوس بسازند. در همين حال به نظر مي رسد چيني ها تلاش هايشان را در مسير جاسوسي سايبر (اينترنتي) نيز به شدت افزايش داده اند. در سپتامبر 2007 پنتاگون چين را به جاسوسي اينترنتي از مراكز اطلاعاتي اينترنتي وزارت دفاع امريكا متهم كرد. اين در حالي است كه دولت هاي آلمان و انگليس نيز اتهام هاي مشابهي را عليه چين مطرح كرده اند.

 

در واقع يكي از پيچيده ترين مسائلي كه چند سالي است سرويس هاي اطلاعاتي امريكايي و غربي با آن مواجه هستند، روش هاي پيچيده يي است كه جاسوسان چيني از آن براي نفوذ به سيستم هاي اطلاعاتي - امنيتي و جمع آوري اطلاعات سياسي، اقتصادي و نظامي مورد نياز خود استفاده مي كنند. بنابر اظهارات مقامات عالي رتبه اطلاعاتي امريكا، آژانس هاي امنيتي چين در ميان 140 سرويس جاسوسي خارجي كه براي نفوذ به سازمان هاي اطلاعاتي و اطلاعاتي امريكايي تلاش مي كنند از پيچيده ترين روش ها استفاده مي كنند و اين مساله علاوه بر وارد آمدن خسارات بسيار سنگين اقتصادي باعث شده سرويس هاي امريكايي علاوه بر اختصاص دادن بخش زيادي از توان و نيروي انساني خود براي مقابله با جاسوسان چيني به فكر استخدام جاسوسان و نيرو هاي ضداطلاعات جديدي در سازمان هاي CIA و FBI بيفتند.

 

بنا بر اظهارات مقامات اطلاعاتي فعلي و پيشين امريكا، چيني ها از جنگ هاي عراق و افغانستان كه سبب انحراف توجه سرويس هاي اطلاعاتي امريكا شده سود برده اند و از اين فرصت براي جمع آوري اطلاعات حساس در مورد بمب هاي هسته يي امريكا و طرح موشك ها و كشتي هاي جنگي امريكا استفاده كرده اند. در همين خصوص «جوئل برنز» از مقامات عالي رتبه ضد جاسوسي امريكا مي گويد جنگ عراق و نبرد با تروريسم سبب شده بخش زيادي از نيروي ما صرف اين مسائل شود و در همين حال چيني ها در حال بهره جستن از اين موقعيت هستند. «گيت ريگن» از مقامات سابق سازمان اطلاعات مركزي امريكا (CIA) نيز كه متمركز بر مسائل چين بوده در اين خصوص مي گويد اگر مردم امريكا مي دانستند كه چه تعداد از نيرو هاي اطلاعاتي امريكا مسوول مقابله با چيني ها هستند وحشت مي كردند. او مي گويد خشم و نااميدي وي از كمبود ابتكار و منابع براي جاسوسي متقابل از چيني ها يكي از دلايلي بود كه باعث شده وي در سال 2006 بعد از 24 سال كار در CIA به كار خود پايان دهد. برنز نيز با تشريح فعاليت هاي جاسوسي چين به عنوان الگويي سخت و دردسرآفرين مي گويد كه از 140 سرويس اطلاعاتي كه براي نفوذ به آژانس هاي اطلاعاتي امريكا تلاش مي كنند چين بيشترين پشتكار را دارد و از پيچيده ترين روش ها استفاده مي كند. مقامات امريكايي مي گويند مدارك نگران كننده يي وجود دارد كه نشان مي دهد چين براي به دست آوردن اطلاعات حساس نظامي و اقتصادي طرح هاي حساب شده يي براي استخدام هزاران جاسوس حرفه يي و آماتور دارد.

 

سازمان موساد

سازمان موساد كه مسئوليت جمع آوري اطلاعات انساني ، عمليات مخفي و ضدتروريسم را برعهده دارد ، تمركز خود را بر ملت هاي عرب و سازمان هاي عربي در سراسر جهان معطوف كرده است.

اين مؤسسه همچنين مسئول جنبش مخفي مهاجران يهودي براي خروج آنها از سوريه ، ايران و اتيوپي و مهاجرت دادن آنها به اسرائيل مي باشد. عوامل موساد در حال حاضر در كشورهايي كه سابقآ كمونيست بودند ، غرب و سازمان ملل متحد فعال هستند.

دفتر اصلي موساد در تل آويو (پايتخت اسرائيل) است. اين مؤسسه در دهه 80 ، بين 1500 تا 2000 نفر پرسنل داشت و برآوردهاي اخير حاكي از 1200 نفر كارمند مي باشد. هويت مدير موساد معمولآ جزو اسرار حكومتي تلقي مي شود و يا حداقل اينكه در عموم و رسانه ها چيزي درباره وي مطرح نمي شود. اما در ماه مارس سال 1996 ، دولت اسرائيل انتصاب ژنرال ارشد داني ياقوم را به جاي رئيس قبلي اين مؤسسه يعني شبتاي شاويت كه در اوايل سال 1996 استعفاء داده بود اعلام كرد و در سپتامبر 2002 ، مئير داگان به عنوان مدير جديد موساد انتخاب شد.

موساد كه در گذشته به عنوان مؤسسه هماهنگي و مؤسسه مركزي اطلاعات و امنيت اسرائيل شناخته مي شد ، در اول آوريل سال 1951 تشكيل شد. موساد توسط نخست وزير وقت رژيم صهيونيستي يعني داويد بن گورين تأسيس شد كه هدف آن را اين گونه اعلام كرد: «براي كشور ما كه از ابتداي تأسيس تحت فشار دشمنانش قرار داشته است ، اطلاعات به عنوان خط مقدم دفاع ضروري است و ما بايد به خوبي بياموزيم و بدانيم كه در اطرافمان چه مي گذرد.»

موساد هشت بخش اصلي دارد. با اين وجود جزئيات سازمان داخلي آن همچنان مخفي باقي مانده است. تعدادي از آن بخش ها عبارتند از:

بخش جمع آوري كه بزرگترين بخش آن است و مسئوليت عمليات جاسوسي را برعهده دارد ، دفاتري را در خارج از اسرائيل تحت پوشش ديپلماتيك و غيررسمي تأسيس كرده است. اين بخش شامل قسمت هايي است كه هر يك مسئول نواحي ويژه جغرافيايي مي باشند و هدايت مأموران فعال درآن نواحي را برعهده دارند. موساد از سال 2000 ، يك فعاليت تبليغي گسترده را در جهت استخدام مأموران جديد جمع آوري خبر و اطلاعات آغاز كرد.

بخش همكاري و اقدام سياسي که در آن ، فعاليت هاي سياسي و همكاري با سرويس هاي اطلاعات خارجي كشورهاي دوست اسرائيل و نيز كشورهايي كه روابط ديپلماتيك عادي با اسرائيل ندارد را انجام مي دهد. در دفاتر بزرگ تر خود در كشورهايي مانند فرانسه ، موساد دو كنترل كننده منطقه اي تحت پوشش كاركنان سفارت خود در پاريس دارد. يكي از آنها براي بخش جمع آوري كار مي كند و ديگري براي بخش همكاري و اقدام سياسي.

بخش عمليات ويژه با عنوان متساوا ، ترورهاي بسيار حساس ، خرابكاري ها و اقدامات شبه نظامي دقيق و پروژه هاي جنگ رواني را انجام مي دهد. اين بخش مسئوليت ترور شخصيت هاي ويژه و نظامي فلسطيني را برعهده دارد.

بخش LAP ، مسئول اجراي جنگ رواني ، تبليغات و عمليات فريب مي باشد كه تهاجمات فرهنگي و اخبار دروغ نشر شده در مطبوعات جزو اقدامات اين بخش است.

بخش تحقيقات ، مسئول توليد اطلاعات نظير گزارش هاي روزانه ، خلاصه وضعيت هاي هفتگي و گزارش هاي مشروع ماهانه است. اين بخش در قالب 15 بخش ويژه جغرافيايي يا دفاتر منطقه اي سازماندهي شده است كه شامل ايالات متحده امريكا ، كانادا و اروپاي غربي ، امريكاي لاتين ، كشورهاي سابق اتحاد جماهير شوروي ، چين ، آفريقا ، مغرب (مراكش) ، الجزاير ، تونس ، ليبي ، عراق ، اردن ، سوريه ، عربستان سعودي ، امارات متحده عربي و ايران مي باشد. يك بخش هسته اي نيز متمركز بر موضوعات خاص و مرتبط با تسليحات هسته اي تشكيل شده است كه معمولآ جزو سري ترين بخش ها است.

بخش تكنولوژي ، مسئول توسعه فناوري هاي پيشرفته براي پشتيباني فني از عمليات هاي موساد است. در آوريل سال 2001 ، موساد يك آگهي استخدام در رسانه هاي اسرائيلي درج كرد مبني بر اينكه به تعدادي مهندس الكترونيك و متخصص كامپيوتر براي واحد تكنولوژي خود نياز دارد.

در سال 1996 ، در يك نشريه چاپ امريكا مطلبي درج شد كه بخش اطلاعات عمليات موساد ادعا كرده است بزرگترين ترورهاي دنيا را 10 دقيقه قبل از وقوع شناسايي مي كند ، در حالي كه قبلآ CIA فاش كرده بود اين اقدامات را 8 دقيقه قبل از وقوع ترور شناسايي مي كند.

 

کاگ‌ب

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

پرش به: ناوبری, جستجو

 

شمشیر و سپر، نشان کا گ ب

کا گ ب (به روسی:КГБ و انگلیسی: KGB) مخفف نام اداره اطلاعات و امنیت اتحاد جماهیر شوروی سابق است.

 

نام کامل کا گ ب، به زبان روسی Комите́т Госуда́рственной Безопа́сности به معنای کمیته امنیت دولتی است.

 

کا گ ب یک نام کلی برای فعالیتهای سرویس اطلاعات شوروی سابق، پلیس مخفی آن کشور و آژانس اطلاعاتی (جاسوسی) شوروی بود که در فاصله سال‌های ۱۹۵۴ تا ۱۹۹۱ (زمان سقوط شوروی) فعالیت داشت.

 

بدنبال فروپاشی اتحاد شوروی سابق در سال ۱۹۹۱ کا گ ب جای خود را به اف اس کی (سرويس ضدجاسوسی روسيه) داد[۱].

 

ولادیمیر پوتین رئیس جمهور سابق و نخست وزیر فعلی روسیه از اعضای پیشین کا گ ب بوده‌است[۲].

 

خاد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

پرش به: ناوبری, جستجو

خاد، اداره خدمات امنیت دولتی، در دولت جمهوری دموکراتیک افغانستان، در فاصله سپتامبر ۱۹۷۹ تا آوریل ۱۹۹۲ میلادی بود.

 

این اداره، با کودتای کمونیستی افغانستان در ماه ثور سال ۱۳۵۷ خورشیدی، تشکیل شد و ابتدا،اگسا (AGSA) و کام (KAM) نامیده می شد.

 

حفیظ‌الله امین، اسدالله امین، محمد نجیب‌الله و غلام‌فاروق یعقوبی، روسای خاد در فاصله سال‌های ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۲ میلادی بودند.

 

با سقوط دولت دکتر محمد نجیب‌الله در سال ۱۹۹۲ میلادی (۱۳۷۱ خورشیدی)، خاد جای خود را به اداره ای به نام امنیت ملی داد که ابتدا به صورت وزارت در تشکیلات دولت افغانستان فعالیت می کرد و بعد از مدتی، به ریاست (اداره‌کل) تغییر یافت.

 

خدمات امنیت دولتی افغانستان (خاد) به سرکوب مرگبار مخالفان رژیم و کشتار جمعی آنان متهم است.

 

خدمات مخفی اطلاعاتی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

پرش به: ناوبری, جستجو

 

خدمات مخفی اطلاعاتی (به انگلیسی: SIS ,Secret Intelligence Service)، یکی از سازمان‌های اطلاعاتی بریتانیا و سازمان اصلی بریتانیا برای جاسوسی و عملیات مخفی در کشورهای خارجی است.

 

این سازمان در نوشته‌های فارسی بیشتر به نام «اینتلیجنس سرویس» شناخته می‌شود. در بعضی منابع به آن MI6 نیز می‌گویند که کوتاه شده نام قدیمی‌تر آن «Military Intelligence 6» است.

 

وظیفه این سازمان جاسوسی و عملیات مخفی در کشورهای خارجی است. سازمان دیگری با نام رسمی «خدمات امنیتی» (Security Service) و سرنام MI5 همین وظایف را در داخل بریتانیا به عهده دارد.

 

 

ساواک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

پرش به: ناوبری, جستجو

سازمان امنیت و اطلاعات کشور که معمولاً به اختصار ساواک خوانده می‌شود، از سال ۱۹۵۷ تا ۱۹۷۹ میلادی سازمان اصلی پلیس امنیتی و اطلاعاتی ایران در زمان سلطنت محمدرضاشاه پهلوی بود که قدرت‌ و اختیارات بسیاری در توقیف و بازجویی افراد داشت. این سازمان به‌ویژه در سالهای دهه هفتاد میلادی و قبل از پیروزی انقلاب ۵۷ و سرنگونی رژیم سلطنتی، نفرت‌انگیزترین و مخوف‌ترین نهاد حکومتی در بین مردم به‌شمار می‌آمد.[۱]

 

فهرست مندرجات [نهفتن]

۱ تاریخچه و عملکرد ساواک

۲ رؤسای ساواک

۳ سرانجام

۴ منابع

 

 

 

[ویرایش] تاریخچه و عملکرد ساواک

ساواک در سال ۱۳۳۵ (۱۹۵۷ میلادی) تشکیل شد. مقامات و ماموران آن عمدتاً از ماموران فرمانداری نظامی و رکن دو ارتش و شهربانی تأمین می شدند و وظیفه اصلی این سازمان شناسایی و نابود کردن کلیه کسانی بود که به نحوی با دیکتاتوری شاه به مخالفت بر می‌خاستند و طبق منابع موثق غربی، ساواک برای این منظور از هر ابزاری از جمله شکنجه استفاده مینمود.[۲] طبق گفته یک کارشناس سابق سازمان اطلاعاتی آمریکا، سیا با نام «جسی جِی لیف» (Jesse J. Leaf)، تکنیکهای شکنجه توسط سیا به اعضای ساواک تعلیم داده میشد. پس از انقلاب و سرنگونی استبداد شاهنشاهی در سال ۵۷، یک حلقه فیلم در رابطه با این سازمان پیدا شد که توسط سازمان سیا برای آموزش ساواک در نحوه شکنجه دادن زنان ساخته شده بود.[۳]

 

ساواک با همکاری مشاوران آمریکایی و اسرائیلی و با الگو قراردادن سازمان سیا شکل گرفت. کارشناسان سیا و سپس موساد در ایران به طور فعال به آموزش متدهای خبرچینی و جمع‌آوری اطلاعات مربوط به مخالفان رژیم شاه، به اعضای ساواک پرداختند.[۴] همچنین کتابی که پس از انقلاب ۵۷ توسط حسین فردوست، یکی از مقامات بلندپایه این سازمان نگاشته شده‌است نیز، بر نقش بارز عوامل اطلاعاتی آمریکا و اسرائیل در شکل گیری ساواک تاکید میورزد.[۵]

 

نخستین رئیس این سازمان، تیمور بختیار در سال ۱۹۶۱ به دلیل احساس خطر شاه در اقدام وی به کودتا از کار برکنار شد و به یکی از مخالفان رژیم تبدیل گشت. وی بعدها در سال ۱۹۷۰ میلادی با دستور مستقیم شاه و به دست یکی از مأموران ساواک در عراق به قتل رسید.[۶]

 

ساواک نخست به منظور شناسایی و بازداشت اعضای حزب توده تاسیس شد، اما فعالیتهای خود را بسط داد و به جمع‌آوری اطلاعات و زیر نظر گرفتن هرگونه مخالفان حکومت پهلوی، دانشجویان دانشگاهها، اتحادیه‌های کارگری و همینطور روحانیون شیعه و نویسندگان، ژورنالیست‌ها و شخصیت‌های ادبی به منظور اعمال سانسور پرداخت. این سازمان همچنین عملکردهای برون مرزی خصوصاً در خبرچینی و تحت نظر قراردادن دانشجویان ایرانی مخالف حکومت در خارج از کشور هم داشت.[۷][۴]

 

در واقع از سال ۱۹۶۳ میلادی به بعد بود که شاه به سازمانهای امنیتی خویش از جمله ساواک توسعه بخشید، به‌طوریکه از ۵۳۰۰ مامور تمام‌وقت و تعداد بسیار اما نامعلومی از خبرچینان پاره‌وقت تشکیل میشد.[۸]

 

ساواک در سرکوبی عناصر ضد نظام سلطنتی فعالیت گسترده‌ای داشته است. این سازمان به عنوان عامل شکنجه و اعدام مخالفین به ویژه انقلابيون ایران شناخته می‌شود[۱][۹] چنانکه بین سالهای ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۷، ۳۶۸ تن از چریکهای مخالف رژیم را به قتل رسانده و در بین سالهای ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۹ (قبل از سرنگونی رژیم شاهنشاهی) حدود ۱۰۰ زندانی سیاسی را اعدام نموده‌است.[۱۰]

 

تکنیکهای شکنجه‌گری ساواک شامل: واردآوردن شوک الکتریکی، شلاق‌زدن، کتک‌زدن، داخل نمودن خرده‌شیشه و یا آب جوش در مقعد، بستن وزنه‌های سنگین به بیضه‌ و کندن و کشیدن دندان و ناخن میشد.[۱۱]

 

 

[ویرایش] رؤسای ساواک

تیمور بختیار

حسن پاکروان

نعمت‌الله نصیری

ناصر مقدم

 

[ویرایش] سرانجام

با اوج گیری نا‌آرامیهای قبل از انقلاب در کشور، شاه دستور انحلال ساواک را داد و رئیس پیشین ساواک تیمسار نصیری که در آن زمان سفیر ایران در پاکستان بود به ایران فراخوانده شد و به زندان افتاد، که این اقدامات نتیجه‌ای در بر نداشت. با پیروزی انقلاب، نصیری دادگاهی شد و در نهایت دادگاه انقلاب رای به اعدام وی داد. پرویز ثابتی معاون او نیز به اسرائیل گریخت. برخی دیگر از اعضای آن همچون حسین فردوست که از نزدیکان شاه و سران ساواک بود پس از انقلاب تنها به انفصال از خدمت محکوم شدند. اما با این حال آنان به همراه بسیاری از اعضای رده‌های میانی و پایینی سابق ساواک در تشکیل وزارت اطلاعات و سازماندهی آن با جمهوری اسلامی همکاری کردند.[۹][۱۲]

 

 

سیا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

پرش به: ناوبری, جستجو

در متن این مقاله از هیچ منبع و ماخذی نام برده نشده‌است.

شما می‌توانید با افزودن منابع بر طبق اصول اثبات‌پذیری و شیوه‌نامهٔ ارجاع به منابع، به ویکی‌پدیا کمک کنید.

مطالب بی‌منبع احتمالاً در آینده حذف خواهند‌ شد.

 

برای دیگر کاربردها سیا (ابهام‌زدایی) را ببینید.

 

ورودی به مقر فرماندهی سازمانآژانس اطلاعات مرکزی (سیا) (به انگلیسی: Central Intelligence Agency)، سازمان اطلاعاتی آمریکاست که وظیفهٔ جمع آوری و تحلیل اطلاعات دربارهٔ حکومت‌ها، شرکت‌ها و افراد خارجی و گزارش این اطلاعات به حکومت آمریکا را دارد.

 

مرکز سازمان سیا در ایالت ویرجینیاست. این سازمان بخشی از اجتماع اطلاعات آمریکا است که در حال حاضر ریاست آن به عهدهٔ مدیر امنیت ملی است. نقش و ویژگی‌های سازمان سیا تقریباً برابر با سازمان ام آی ۶ در بریتانیا، سرویس اطلاعات مخفی در استرالیا یا موساد در اسرائیل است.

 

کودتای ۲۸ مرداد نمونه ای از عملکرد‌های این سازمان در ایران است. اسناد مربوط به این کودتا بر خلاف رویهٔ سازمان سیا در انتشار اسناد تاریخی، انتشار نیافته است. برخی از محققان بر این باورند که بخش اعظم مدارک مربوط به این کودتا، به بهانه‌ی نبود قفسهٔ کافی برای نگهداری آن‌ها، نابود شده‌اند. وزیر امور خارجه‌ی سابق آمریکا، مادلین آلبرایت به دلیل انجام این کودتا از ایرانیان عذرخواهی کرده است.

 

 

شاباک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

پرش به: ناوبری, جستجو

 

آرم شاباک با شعار «مدافع نباید دیده شود».سازمان اطلاعات و امنیت داخلی (شاباک) (در عبری: שב"כ) نام سازمان اطلاعات و امنیتی داخلی کشور اسرائیل است. جمع آوری اطلاعات مربوط به داخل مرزهای اسرائیل و مناطق خودمختار فلسطینی و همچنین خنثی سازی فعالیت‌های تروریستی از اقدامات این سازمان مخفی اعلام شده‌است. این سازمان در فعالیتهای خود جنبه مخفیانه کار کردن را رعایت مینماید.

 

 

شبکه بدامن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

پرش به: ناوبری, جستجو

شبکه بدامن یکی از نخستین پروژه هایی بود که در چارچوب همکاری اینتلیجنس سرویس و سازمان سیا بر مبنای امکانات غنی بومی MI6 و بودجه کلان سیا آغاز شد و مسؤولیت آن به عهده شاپور ریپورتر قرار گرفت. عملیات بدامن بر دو محور متمرکز بود: عملیات نفوذی – سیاسی و عملیات تبلیغی – فرهنگی.

 

دومین پروژه مشترک بدامن عملیات تبلیغی – فرهنگی بود که گروه وسیعی از نویسندگان و روزنامه نگاران و روشنفکران ده‌ها نشریه و روزنامه را در خدمت داشتند. از مهم ترین اعضای شبکه مطبوعاتی و روشنفکری بدامن باید به: نصرت الله معینیان ، دکتر مظفر بقائی کرمانی ، علی جواهر کلام و ... اشاره کرد.

 

بخشی از کارکرد شبکه شاپور ریپورتر به جعلیات اختصاص داشت که بر محور بزرگ نمایی خطر کمونیسم استوار بود و بیشتر به منظور تحریک روحانیون ساده اندیش و غیر سیاسی و توده مردم علیه وضع موجود و جلب همدردی آنان با محمدرضا شاه به عنوان تضمین کننده کشور در مقابل سلطه کمونیسم به کار می رفت [...] یکی از ماهرانه ترین و معروف ترین جعلیات شاپور ریپورتر ، خاطرات مجعول ابوالقاسم لاهوتی است. کتاب فوق توسط شاپورجی تقریر و توسط علی جواهر کلام تحریر شد و دو صفحه اول آن به خط عباس شاهنده نوشته شد و توسط چاپخانه فرمانداری تهران به چاپ رسید.

 

موساد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

پرش به: ناوبری, جستجو

 

نشان اداری سازمان اطلاعات و وظایف ویژه - موسادسازمان اطلاعات و وظایف ویژه (موساد) (در عبری: המוסד למודיעין ולתפקידים מיוחדים) نام سازمان اطلاعاتی خارجی اسرائیل است. جمع آوری اطلاعات و خنثی سازی فعالیت‌های تروریستی از اقدامات این سازمان مخفی است. این سازمان در فعالیتهای خود جنبه مخفیانه کار کردن را رعایت مینماید. در رابطه با زمینه‌های مختلفی که توسط این سازمان مورد رسیدگی قرار میگیرد، میتوان از روابط مخفیانه‌ای که کمک زیادی به عقد قراردادهای صلح بین اسرائیل و کشورهای مصر و اردن داشته‌است، قضیه اسرا و مفقودین، تکنولوژی، پژوهش و تحقیق نام برد.

 

این سازمان در اول آوریل سال ۱۹۵۱ تشکیل شد. موساد توسط نخست وزیر وقت اسرائیل، دایوید بن گورین تأسیس شد. او هدف آن را اینگونه اعلام کرد:

 

برای کشور ما که از ابتدای تأسیس تحت فشار دشمنانش قرار داشته‌است، اطلاعات به عنوان خط مقدم دفاع ضروری است و ما باید به خوبی بیاموزیم و بدانیم که در اطرافمان چه می‌گذرد.[۱]

 

 

 

 

دولت اسرائیل مأموریت گردآوری اطلاعات، تجزیه و تحلیل اطلاعات وانجام عملیات مخفیانه ویژه در خارج از خاک اسرائیل را، به عهده موساد واگذار نموده‌است. گفتنی است که دفتر اصلی موساد در تل آویو است. این مؤسسه در برآوردهای اخیر دارای ۱۲۰۰ نفر کارمند دفتری می‌باشد.[نیازمند منبع]

 

موساد یک سازمان کشوری است که دستورات خود را از رهبران کشور اسرائیل دریافت مینماید و هدف فعالیتهای آن، پاسخ گوئی به نیازهای متغیر اطلاعاتی و عملیاتی بوده‌است.

 

هویت مدیران ارشد بخش‌های داخلی موساد معمولاً جزو اسرار حکومتی تلقی می‌شود. اما هویت روسای موساد همواره اعلام می‌شود. در مارس سال ۱۹۹۶ دانی یاقوم به جای رئیس قبلی این مؤسسه شبتای شاویت که در ۱۹۹۶ استعفاء داده بود، مدیر موساد شد. همکنون (از سپتامبر ۲۰۰۲) ریاست سازمان اطلاعات و وظایف ویژه (موساد) به عهده مئیر داگان است.

 

فهرست مندرجات [نهفتن]

۱ تاریخچه

۱.۱ حکم تشکیل موساد

۲ وظایف موساد

۳ بخش‌های موساد

۳.۱ عملیات‌ها

۳.۱.۱ عملیات‌های موفق

۳.۱.۲ عملیات‌های ناموفق

۳.۱.۳ شایعات و اتهامات

۳.۲ روسای موساد

۴ پیوند بیرونی

۵ جُستار های وابسته

۶ پاورقی

۷ منبع

 

 

 

[ویرایش] تاریخچه

بلا فاصله پس از برپائی کشور اسرائیل، داوید بن گوریون نخستین نخست وزیر اسرائیل، نظر خود را در رابطه با برپائی چهارچوب هائی کشوری برای نهادهای اطلاعاتی، که در زمان پیش از برپائی کشور اسرائیل فعال بودند، ابراز داشت. در ۷ ژوئن ۱۹۴۸ داوید بن گوریون، نخست وزیر اسرائیل، دو نفر را به ملاقات با خود فرا خواند:

 

رئوبن شیلواخ (که یکی از افراد بخش