مرکز دانلود خلاصه کتاب و جزوات دانشگاهی

اهميت شروع ورزش از دوران کودکي

 

مقدمه

بيشتر والدين فكر مي كنند كودكي كه به قول خودشان از صبح تا شب مشغول بازي است، به ورزش كردن نيازي ندارد در صورتي كه جست و خيز و فعاليت زياد از مشخصه هاي دوران كودكي است و با افزايش سن كودك تحرك كمتري خواهد داشت.

اگر كودكان به طور منظم به ورزش نپردازند، عادت به اين كار پيدا نخواهند كرد و هرچه بزرگ تر مي شوند به نشستن پاي تلويزيون يا انجام بازي هاي رايانه اي عادت مي كنند.

ورزش يكي از مهمترين بخشهاي زندگي و يكي از اصلي ترين روشهاي حفظ سلامتي درتمام سنين به شمار ميرود. بيشتر افرادي كه از دوران كودكي به فعاليت و ورزش عادت مي كنند، در سنين بزرگسالي نيز، علي رغم مشغله و نوع كار خود، زماني را به ورزش اختصاص خواهند داد.

بنابراين اطلاع رساني و آگاهي دادن به والدين درباره مزاياي ورزش در دوران كودكي به فرهنگ سازي در اين امر كمك مي كند و به داشتن نسلي شاداب و سالم منجر مي شود.

 

 

 

 

اهميت پرداختن به بازيهاي ورزشي براي كودكان

. آمادگي جسماني را افزايش دهد

. كسب مهارت و موفقيت اعتماد به نفس شخص را افزايش ميدهد

. به كودكان مي آموزد كه چگونه محركهاي آني را در خود كنترل كنند كه اين توانايي نه تنها در ورزش كه در مناسبات اجنماعي نيز مفيد خواهد بود.

به يافتن دوستان تازه كمك ميكند.

. در كشف علايق و شيوه صحيح زندگي به كودك كمك ميكند

. به كودك مي آموزد كه قوانين را رعايت كرده و منصفانه عمل كند

كنار آمدن با پيروزي و شكست را به او مي آموزد.

توصيه ما اين است كه كودكان قبل از ورزش 2 ليوان آب بنوشند و هر 20 دقيقه پس از ورزش يك ليوان آب بنوشند، قبل از فعاليت ورزشي وعده غذايي سنگين نخورند و اگر ورزشي مثل فوتبال قرار است 60 تا 90 دقيقه طول بكشد حتما يك وعده غذايي حاوي كربوهيدرات ميل كنند

 

تعيين نوع ورزش

سوال بسياري از والديني كه كودكان خود را به انجام ورزش تشويق مي كنند اين است كه از چه سني بايد كودكان را به سمت يك ورزش خاص سوق داد.

بهتر است تا 6 يا 7 سالگي كودكان را به انجام هر ورزشي كه دوست دارند، تشويق كنيم. پس از اين سن كم كم ورزش آن ها را برنامه ريزي كنيم و براساس استعداد، علاقه و توانايي آن ها اجازه دهيم در رشته ورزشي مورد علاقه خود فعاليت كنند. پس از سن 16 يا 17 سالگي هم نوجوان مي تواند به صورت اختصاصي روي يك ورزش خاص متمركز شود و به صورت تخصصي ورزش كند.

بنابراين تا قبل از 7 سالگي مجبور كردن كودك به يك ورزش خاص مثل فوتبال يا ژيمناستيك كار صحيحي نيست و بهتر است كه او به هر ورزشي كه علاقه مند است بپردازد و خودش در اين باره تصميم بگيرد.از سوي ديگر بحث تغذيه در ورزش بسيار مرتبط به هم است

توصيه ما اين است كه كودكان قبل از ورزش 2 ليوان آب بنوشند و هر 20 دقيقه پس از ورزش يك ليوان آب بنوشند، قبل از فعاليت ورزشي وعده غذايي سنگين نخورند و اگر ورزشي مثل فوتبال قرار است 60 تا 90 دقيقه طول بكشد حتما يك وعده غذايي حاوي كربوهيدرات ميل كنند.(كودكان بايد پس از فعاليت ورزشي مواد حاوي كربوهيدرات مصرف كنند تا بتوانند گليكوژني را كه توسط فعاليت ورزشي از دست رفته است جايگزين كنند. بهتر است اين مواد 2 ساعت پس از فعاليت ورزشي مصرف شود. امروزه آسيب تاندون و ليگمان ها بسيار شايع است ,اين امر به علت نداشتن تحرك جسماني كافي و ورزش نكردن است. در گذشته كودكان لي لي و گرگم به هوا بازي مي كردند, اما كودكان امروزي پاي تلويزيون مي نشينند و يا بازي هاي رايانه اي انجام مي دهند. اين بي تحركي باعث ضعف مفاصل شده و در نهايت باعث صدمه ديدن تاندون و ليگمان مي شود.به اين دليل است كه هر قدر فرد در كودكي ورزش كند در آينده سلامت مفصلي بهتري خواهد داشت و در واقع فرد از دردهاي مفصلي در دوران بزرگسالي پيشگيري مي كند.

بنابراين توصيه اكيد ما به والدين اين است كه علاوه بر اين كه كودكان را به انجام ورزش تشويق مي كنند، خودشان به ورزش رو بياورند و الگوي مناسبي در اختيار فرزندان خود قرار دهند.

 

10 نكته براي پيشگيري از آسيب ورزشي

پيشگيري از آسيب‌هاي ورزشي در كودكان به علت رشد جسمي‌شان اهميت فوق‌العاده‌اي دارد.در هنگام ورزش كودكان بايد به اين 10 نكته اساسي توجه ويژه كرد:

1. بدن‌سازي مناسب براي ورزش

2. اجتناب از تمرين بيش از حد

3. محيط مناسب براي رقابت

4 .بهبود كامل آسيب قبلي

5 .نظارت مناسب و دقيق طي تمرين

6 .تغيير قوانين در شرايطي كه تكنيك‌ها يا تاكتيك‌ها بر خطر آسيب‌ديدگي مي‌افزايند

7 .آموزش بيومكانيك صحيح حركات در ورزش مورد نظر

8 .استفاده از ابزار و وسايل مناسب

9 .ارزيابي جسماني كامل قبل از شركت در فعاليت

10. همسان‌سازي مناسب رقابت‌كنندگان

تأثیر و فواید ورزش در دوران کودی

1. اهمیت شروع ورزش از دوران کودکی

اکثر تحقیقات اثر فعالیت فیزیکی ر ا در افراد بالغ بررسی کرده اند و کمتر به موضوع کودکان پرداخته اند. در صورتیکه اثرات فعالیت فیزیکی در دوران کودکی همانند بزرگسالی است. کودکان به فعالیت نیاز دارند تا از ان طریق ابراز وجود کنند، مهارتهایی را بیاموزند تا بر احساس اعتماد به نفس و شایستگی های اجتماعی خویش بیفزایند و با انجام مهارتهای گوناگون حرکتی و بدنی شالوده زندگی فعال بزرگسالی خود را پی ریزی کنند. بریزند و بنابر اهمیت این موضوع کشورهای پیشرفته جهان معتقدند که پایه های اصلی یادگیری و شخصیت و افراد در دوران کودکی شکل می گیرد و حرکت و فعالیتهای بدنی و ورزش به عنوان یک نیاز اسامی برای بهزیستی افراد بشری و جوامع علمی پذیرفته شده است.

 

2. نقش ورزش در رشد مناسب جسمی کودکان

کودک در ابتدا به علت ناتوانی، متکی به دیگران است اما در او امکان رشد وجود دارد، تغییر وضعیت او از بی تعادلی و ناتوانی به سوی استقلال عملی بسیار کند است و در طول مراحل صورت می گیرد و رشد دستگاه عصبی و عضلات و شکل گیری آنها با گذشت زمان تکامل می یابد وقتی کودک بیاموزد چگونه دستورالعمل ها و قوانین را اجرا کند با دیگران چگونه همکاری کند، چگونه نوبت را رعایت کرده و یا از قوانین اطاعت کند و به چه ترتیب با دیگران تشریک مساعی نماید. همگی قواعد اجتماعی و قوانینی هستند که کودک فقط به هنگام بازی و ورزش آنها را فرا می گیرد، از طریق ورزش کردن است که کودک خلاقیت ها و مهارت ها و توانمندی های جسمی لازم را در زندگی اش تقویت می کند و بزرگ می شود.

 

3. نقش ورزش در رشد روانی کودکان

یکی از متمایزترین جنبه های حیات معنوی هر فرد شخصیت او می باشد و یکی از گستره ترین عقاید این است که ورزش از راههای گوناگون در روحیه و شخصیت ورزشکاران اثر مثبت می گذارد تلاش و کوشش کودکان برای به دست آوردن موفقیت ورزشی اعتماد به نفس او را بالا می برد و چون ورزش همیشه با پیروزی قرین نیست کودکان با این واقعیت از زندگی آشنا می شوند و می فهمند که همیشه نمی توان در هر شرایطی پیروز بود بلکه شکست هم واقعیتی است که باید آن را شناخت و تحمل پذیرش آن را داشت و همین الگوهای حرکتی و مهارتی در سنین کودکی زمینه ساز اصلی رشد در ابعاد روانی و معنوی است.

 

4. تأثیر ورزش در روند یادگیری کودکان

بازی و ورزش لذت اصلی دوران کودکی است و در عین حال این اولین راهی است که کودک به کمک ان در مورد خودش، دیگران و دنیای اطرافش می آموزد و بسیاری از دانشمندان علوم تربیتی و تربیت بدنی معتقدند که پایه های اصلی یادگیری از حرکت آغاز می شود و تربیت بدنی را تعلیم و تربیت کل انسان از طریق بدن می دانند اما تحلیلی وجود ندارد که روشن کند کودکان چگونه یک مهارت را می آموزند. از آنجائیکه خصوصیات بارز کودکان عضلات ضعیف، قدرت تمرکز پایین، حرکات و حالات بچه گانه و انعطاف پذیری خوب می باشد، حوزه تخصص کودک چندان محدود و روشن نیست، ورزش برای این گروه باید بیشتر جنبه بازی و سرگرمی داشته باشد هر کودکی ممکن است ساعتها در حیاط بازی کند بدون آنکه مشکل خاصی بر او عارض شود ولی وقتی تمرینات سازمان یافته انجام دهد دچار انواع دردهای زانو، ساق پا، پشت پا و.... می شود.

 

5. ویژگیهای ورزش کودکان

کودکان صرف نظر از هر فرهنگ و ملیتی که داشته باشند و در هر گوشه از دنیا که زندگی کنند بازی می کنند، حتی زمانی که از این همه تنوع و دگرگونی در ساخت اسباب بازیها خبری نبود دیرینه شناسان شواهدی دال بر وجود اسباب بازی در هنگام پیدایش انسانهای ماقبل تاریخ کشف کرده اند اما اهمیت نقش ان در تکامل هوش کودک بتازگی کشف شده است تحقیقات امروز بر فعالیتهای بدنی همه جانبه تأکید دارد لازمه آن ایجاد برنامه های ورزشی و تشویق کودکان به درگیر شدن در انواع وسیع فعالیتها است کودکان در رقابتهای ورزشی و بازی از استعدادهای نهفته خود مطلع می شوند اطلاع یافتن فرد از استعدادهای نهفته خود می تواند امید او را به موقعیتهای ورزشی و غیرورزشی افزایش دهد به طور کلی ورزش برای کودکان با هر توانایی و در هر سنی مهم است زیرا پایه خواندن، نوشتن، منطق ریاضی و خلاقیت کودک از بازی شروع می شود.

 

6. نقش مادران در تشویق کودکان به ورزش

والدین اولین همبازی کودکانشان هستند و تحقیقات در این زمینه نشان میدهد کودکانی که بیشتر با والدینشان بازی می کنند از رشد عقلی بیشتری برخوردارند اعتقاد والدین در مورد ورزش، تشویق مستقیم آنها و مهمتر از آن نقش و نیروی والدین به عنوان الگوی رفتار است که در سطح فعالیت کودکان تأثیر می گذارد. نقش اولیا در درگیر شدن کودکان در ورزش بسیار حیاتی است و اولیا می توانند میزان توانایی های بچه های خود را در رقابتهای ورزشی بسنجند و بشناسند.

 

۷. نقش مربیان مهدکودک در ورزش

کودکان بعد از خانواده مربی آموزش دهنده اصلی کودک است کودکانی که بغیر از پدر، مادر با مربیان مهدکودک بازی و ورزش می کنند و می توانند بازیهایشان را با آنها سهیم کنند طبیعتاً از هوش بالاتری برخوردارند. بنابراین مربیان باید شخصیت مطلوب، هوشمند و قوی داشته باشند و پیشرفت در ورزش به میزان بسیار بستگی به توانائیها و صلاحیت های کادر آموزشی و به طور کلی و کیفیت فنی و آموزشی مربیان دارد.

 

۸. آموزش نرمشهای مناسب و بازیهای ورزشی در سنین کودکی

کودکان پس از خواب بیشترین وقت خود را صرف بازی میکنند،‌کودکان بیشتر به این دلیل به بازی می پردازند که لذتبخش است و در واقع بخش فطری از آموزش آنهاست زیرا کودک در بازی می آموزد و قمست مهمی از شخصیتش تکوین می یابد کودک در بازی براحتی می سازد، خلق می کند و براحتی می تواند بازی دیگری را جایگزین کند. در بازی حوزه تخصص کودک چندان محدود و روشن نیست زیرا کودک برای تسلط یافتن بر بازی به آموزش خاصی نیازمند نیست، شاید مهمترین تعریف بازی این باشد که « بازی یک لذت است »

 

 

بهترین سن برای انتخاب ورزش مورد علاقه

کودکان و نوجوانان می‌توانند از رقابت در ورزش لذت ببرند و همچنان به آموختن مهارت‌های تازه بپردازند. بیشتر افرادی که از دوران کودکی به فعالیت و ورزش عادت می‌کنند، در سنین بزرگسالی نیز، به‌رغم مشغله و نوع کار خود، زمانی را به ورزش اختصاص خواهند داد. ورزش‌های همراه با بازی، بهترین روش برای تبدیل کردن تمرین‌های بدنی به کاری مفرح است...

پرداختن به ورزش می‌تواند آمادگی جسمانی کودکان و نوجوانان را افزایش دهد. کسب مهارت و موفقیت اعتماد به نفس آنها را افزایش می‌دهد و به آنها می‌آموزد که چگونه محرک‌های آنی را در خود کنترل کنند که این توانایی نه‌تنها در ورزش که در مناسبات اجتماعی نیز مفید خواهد بود و به یافتن دوستان تازه کمک می‌کند. در کشف علایق و شیوه صحیح زندگی به کودک کمک می‌کند. به کودک می‌آموزد که قوانین را رعایت کرده و منصفانه عمل کند. کنار آمدن با پیروزی و شکست را به او می‌آموزد. یک نکته مهم دیگر اینکه چاقی مفرط در سراسر جهان به یک معضل اجتماعی تبدیل شده است و اگر کودکان از سنین کمتر به کشف لذت ورزش و بازی‌های ورزشی پی ببرند و کمتر به انجام بازی‌های کم‌تحرک یا بی‌تحرک (مانند بازی با کامپیوتر) بپردازند، در آینده نیز سالم و تندرست خواهند بود.

 

سن شروع ورزش

کارشناسان ورزش و روان‌شناسی کودک توصیه می‌کنند که کودکان تا قبل از رسیدن به سن 8 تا 10 سالگی نباید در ورزش‌های رقابتی سازمان یافته که در آن امتیاز محاسبه می‌شود و به خصوص بزرگسالان در اجرای آن نقش دارند، شرکت کنند زیرا اگر کودکان قبل از رسیدن به سنی که از نظر احساسی و فیزیکی آماده شده باشند به ورزش‌های رقابتی بپردازند، احتمال اینکه فشار روانی دوران تمرین و زمان مسابقه و همچنین یأس ناشی از باخت تاثیرات ناگواری بر آنان بگذارد، بسیار زیاد است و می‌تواند به کنار گذاشتن دایمی ‌ورزش منتهی شود.

 

زیر 8 سال

باید در بازی، کشف و یادگیری مهارت‌هایی که از طریق پرتاب کردن و گرفتن، ضربه زدن به توپ، بالا و پایین پریدن، دویدن و شنا کردن حاصل می‌شود، کاملا آزادانه رفتار کنند و این مهارت‌ها را به شادی‌بخش‌ترین روش بیاموزند.

واضح است که آموختن این موارد به آنها کمک می‌کند تا با اعتماد به نفس بیشتر وارد مرحله بعد شوند. والدین می‌توانند نقش مهمی‌ در بازی با کودکان ایفا کنند. به یاد داشته باشید که کودکان قبل از اینکه مفاهیم برد و باخت را بیاموزند، به تمرین فراوان احتیاج دارند.

 

8 تا 10 سال

کودکان 8 تا 10 ساله، بسته به میزان رشد خود می‌توانند در مسابقات سازمان‌یافته شرکت کنند مانند مسابقات داخلی در مدارس. آنها هنوز برای توسعه مهارت‌های خود به کمک نیاز دارند و باید کنار آمدن با ناامیدی و شکست را بیاموزند. کودکانی که بیشتر اوقات بازنده هستند بیش از دیگران مستعد کنار گذاشتن ورزش هستند. والدین و اولیای مدرسه باید مراقب باشند که با فراهم آوردن زمینه مناسب مثلا شرکت دادن این کودک در مسابقه‌ای که در آن بیشترین توانایی را دارد موجبات برنده شدن و دلگرمی‌ او را فراهم نمایند. این سنین، بهترین زمان برای پرداختن به ورزش‌های مختلف و انتخاب ورزش مورد علاقه از میان آنهاست.

 

10 تا 12 سال

کودکان و نوجوانان می‌توانند از رقابت در ورزش لذت ببرند و همچنان به آموختن مهارت‌های تازه بپردازند. بعضی از کودکان در این گروه سنی استعداد و علاقه خاصی به یک ورزش به خصوص نشان می‌دهند و می‌توانند با داشتن مربی در این زمینه بسیار پیشرفت نمایند. یک مهارت بسیار مهم در این سنین، آموختن رفتار صحیح در زمان بازی، بردن و باختن است. پرداختن به ورزش در این سنین می‌تواند شامل سفرهایی با تیم ورزشی و فرصت‌هایی برای رهبری گروه هم باشد. نکته مهم در اینجاست که نباید نوجوان را بیش از حدود آمادگی و توانایی جسمی‌روحی او به انجام کاری وادار کرد.

نوجوانانی که به هر دلیل علاقه‌ای به شرکت در ورزش‌های رقابتی تیمی ‌ندارند، می‌توانند با راهنمایی مربیان و والدین خود به ورزش‌هایی چون اسکیت، سوارکاری، دوچرخه‌سواری و مانند اینها بپردازند.

 

ورزش کودکان از نظر اسلام و بزرگان دین

ورزش برای کودکان، فوق العاده ضروری و لازم است. کودکان به طور طبیعی و فطری به ورزش، بازی و تحرّک علاقه نشان می دهند و این بازی و تحرک برای رشد و نموّ نسوج بدنشان لازم بوده و شرط زنده ماندنشان می باشد. نیاز به تحرک و بازی- که چیزی جز ورزش نیست- اختصاصی به بچه انسان ها نداشته، بلکه در سایر حیوانات نیز محسوس است. شهید دکتر پاک نژاد در کتاب اولین دانشگاه و آخرین پیامبر به همین نکته اشاره کرده و می نویسد:

" بچه گربه، بازی می کند، بزغاله، جست و خیز دارد، بچه شیر به سروکول مادرش می پرد، کره الاغ به مادرش لگد می زند و ... و اخیراً کشف شده، نشخوار کردن نشخوار کنندگان و خواب دیدن حیوانات مغزدار، مخصوصاً در گوشت خواران، از گربه گرفته تا جنین انسان، همه برای تکامل مغزشان بوده و لازم است."

حال که ورزش، بازی و تحرّک برای کودکان لازم و ضروری است، وظیفه والدین و مربیان این است که سعی کنند کودکان را به سوی ورزش ها و بازی هایی هدایت کنند که فکر، روح، جسم و شخصیت آن ها را ساخته و آن ها را برای زندگی اجتماعی سالم و مفید آماده سازد. دکتر رجبعلی مظلومی در کتاب گامی در مسیر تربیت اسلامی می نویسد:

ورزش هایی که به کودکان داده می شود، باید چنان باشند که به تربیت قوای فکری و نظم روحی آن ها منتهی گردد؛ بدین معنان که تکوین اخلاق کنند، ایجاد منش نمایند، عادت های مطلوب را (نظیر نظم و انضباط و اطاعت از قانون و جوان مردی و همکاری) مایه گذارند و یا حس ابتکار را بیدار کنند و بپرورند.

این ها همه را ضمن بازی ها بهتر از هر گونه درس می توان یاد داد، زیرا اثر این چنین آموزش ضمن بازی ها، تا پایان عمر، باقی می ماند."

از ورزش ها و بازی های کودکان، استفاده های دیگری نیز می توان نمود مربیان دلسوز و زیرک، با توجه به نوع بازی ها و ورزش های مورد علاقه کودکان، می توانند شخصیت واقعی و حقیقی و نیز استعدادهای نهفته کودکان و حساسیت های روحی آنان را کشف نموده و در برنامه ریزی های تربیتی، مورد توجه و استفاده قرار دهند. دکتر مظلومی در این مورد می نویسد:

بازی های مورد علاقه کودک نیز می توانند تا حد زیادی معرّف جهت عاطفی و نظری او باشند و قابل توجه برای کار مربی قرار گیرند. آری بازی، واقعاً بازی نیست، درس زندگی کودک است، و نمایشی از سیر درونی و نفسانی او؛ پس باید که آن را نیکو ساخت و نیکو نظارت کرد."

آیت الله ابراهیم امینی نیز در کتاب بانوی نمونه اسلام چنین می نگارد:

دانشمندان فن تربیت توصیه می کنند که باید اطفال را آزادی داد تا بر طبق دل خواه بازی کنند، بلکه باید وسایل و اسباب بازی و تفریح سالم را برای آنان فراهم ساخت. اخیراً در جهان متمدن، این موضوع مورد توجه واقع شده و در کودکستان ها و دبستان ها و دبیرستان ها انواع وسایل بازی و تفریج سالم را مطابق سن کودکان و نوجوانان برایشان فراهم می سازند، و آنان را به بازی های دسته جمعی تشویق می کنند و به اثبات می رسانند که بازی چنان که برای رشد بدنی اطفال لازم است، برای تربیت روحی آنان نیز تاثیر به سزایی دارد.

بعضی مردم از کودکان انتظار دارند که مانند بزرگ سالان زندگی کنند و بر خودشان لازم می دانند که اطفال را از بازی و حرکات بچه گانه باز دارند؛ و این عمل را تربیت می شمارند. اگر کودک بازیگر بود، می گویند: کودک بی ادبی است، ولی اگر خمود و سر به زیر بود و از بازی کناره گیری کرد و در گوشه ای نشست، می گویند: آفرین، چه کودک با ادبی است! اما دانشمندان روان شناس این عقیده را خطا و غلط می دانند و عقیده دارند که بچه باید بازی کند؛ اگر بازی نمی کند، علامت کسالت جسمانی و ضعف روحی اوست. البته پدر و مادر باید این جهت را مراعات کنند که بازی کردن کودک به حال خودش زیان بخش نباشد و اسباب مزاحمت دیگران را نیز فراهم نسازد.

پدر و مادر نه تنها باید کودک را در بازی کردن آزاد بگذارند، بلکه خودشان نیز باید در مواقع بی کاری با آنان بازی کنند، زیرا بازی کردن با پدر و مادر برای اطفال، بسی لذت بخش است و آن را از علایم محبت می شمارند."

از طریق ورزش می توان کودک را تربیت نمود و بسیاری از یاد گرفتنی ها را به او آموخت. در کتاب کودک و ورزش چنین آمده:

قدرت آموختن در تمام کودکان وجود دارد. کودک می تواند از دیگران و با دیگران، بر اثر نگاه کردن، مقایسه کردن و تقلید کردن بیاموزد. مقایسه قدرت کودک با دیگران، نشانه اعتماد به قدرت خود می باشد و رقابت نیز می تواند در آموزش موثر باشد. هم سالان کودک در آموزش تربیت و آموختن کودک موثرند.

بزرگان نیز می توانند سرمشق آموزش برای خردسالان باشند... (جهت آموزش نظم و تربیت در ضمن بازی) می توانند به کودکان بیاموزند که:

1- به نوبت از اسباب بازی استفاده نمایند.

2- ممانعت برای کودکان دیگر فراهم نکنند.

3- پس از استفاده از اسباب بازی، آن را به کودکان دیگر واگذار نمایند.

4- اسباب بازی را خراب نکنند.

کودک می تواند قواعد اجتماعی و زندگی را فقط در جمع کودکان بیاموزد، برای این منظور سعی کنید که فرزند شما با دیگران آمیزش و رفت و آمد داشته باشد و تمرینات مثبت و منفی را بیاموزد.

هدف از تربیت کودکان استقلال آن هاست."

تنها دانشمندان و اندیشمندان معاصر نیستند که ورزش، بازی و تحرک را برای کودکان لازم می دانند، بلکه بسیاری از فلاسفه و صاحب نظران گذشته نیز این ضرورت را دریافته و بدان پرداخته اند؛ به عنوان نمونه، غزّالی می گوید:

و هر روز یک ساعت وی را از بازی باز ندارند تا فرهیخته شود [یعنی تربیت گردد و ادب آموزد] و تنگ دلی نشود که از آن بدخوی گردد و کوردل."

ارسطو نیز ورزش و بازی را برای کودکان لازم می دانسته، ولی آن ها را از پرداختن به ورزش های سنگین منع نموده و معتقد بوده:

کودکان باید به طور معتدل ورزش نمایند و نه تا آن حد که مهارت حرفه ای به دست آورند. جوانانی که برای شرکت در مسابقه ای المپیک ورزش می کنند، تندرستی شان آسیب می بیند، و این نکته آشکار است که کسانی که در خردسالی قهرمان می شوند، در سال خوردگی به ندرت باز به چنین مقامی می رسند."

اسلام نیز که دین فطرت بوده و با واقعیات، واقع گرایانه برخورد می کند، نه تنها بازی کودکان را تخطئه نکرده، بلکه آن را لازم می داند. در سوره یوسف می خوانیم:

وقتی برادران یوسف می خواهند او را از پدر دور سازند، به اندیشه فرو می روند که چه موضوعی را برای این امر، بهانه قرار دهند تا پدرشان، حضرت یعقوب، که پیامبر خدا بوده و دارای بینش وسیع الهی است، بر آنان خرده نگرفته و از در مخالفت در نیاید، مساله لزوم بازی و تحرک در فضای باز و سرسبز را مطرح می کنند، زیرا می دانند بازی، ورزش و تحرک برای کودک، یک ضرورت فطری است و هیچ گاه پیامبر خدا با یک خواسته فطری مخالفت نمی کند؛ از این رو می گویند:

"ارسله معنا غدا یرتع ویلعب؛

ای پدر فردا او را با مابه صحرا فرست تا در چمن و مراتع بگردد و بازی کند."

و از آنجا که باید، بازی و ورزش کودک، تحت مرا قبت و کنترل بزرگترها باشد، اضافه می کنند:

"و انا له لحافظون"

والبته ما مراقب او خواهیم بود."

حضرت یعقوب علیه السلا م نیز، از این جهت به آنان ایرادی نگرفته و موافقت می کند یوسف با آنان به صحرا برود.

رهبران دینی ما نیز به انحای مختلف، ضرورت بازی و تحرک برای کودکان را مورد اشاره قرار داده اند. حضرت علی علیه السلام فرمودند:

"من کان له ولد صبا؛

هر کس کودکی دارد، خود نیز باید کودک شود."

پیامبر اکرم صلی الله علی و اله نیز در این مورد فرمودند:

"من کان عنده صبیّ فلیتصابّ له؛

هر کس کودکی دارد، خود نیز باید تظاهر به کودکی نماید."

همان گونه که ملاحظه می شود، رهبران دینی ما، نه تنها کودکان را به واسطه کارها و بازی های کودکانه سرزنش نمی کنند، بلکه به والدین آن ها نیز توصیه می نمایند که خود نیز کودک شده و با کودکانشان به بازی های کودکانه بپردازند. خود آن حضرات نیز چنین می کرده اند.

در سیره پیامبر بزرگ اسلام می خوانیم: آن بزرگوار با نوه های خردسال خود بازی می کرده و حتی مرکب آنان می شده و آنان را به دوش می گرفته است.

اسلم می گوید: من حسن و حسین علیه السلام را دیدم که بر شانه های پیامبر سوار شده اند. به آن دو رو کرده گفتم: چه مرکب راهواری دارید! در این لحظه، پیامبر صلی الله علیه واله مرا مخاطب ساخته فرمود: "و چه سواران نیکویی!"

همچنین در سیره آن حضرت می خوانیم: گاه اتفاق می افتاد آن حضرت در حال نماز بود و همین که سر بر سجده می گذاشت، دو نوه بزرگوار، ولی سنّ و سال او، حسن و حسین علیه السلام، بر پشت او سوار می شدند و به بازی و شوخی می پرداختند. آن حضرت نه تنها آن ها را منع نمی فرمود، بلکه آن قدر سجده را طولانی می کرد تا خودشان به میل خود پایین بیایند. جالب تر این که، گاه خود آن حضرت دو نوه خردسال را به کشتی گرفتن وا داشته و سپس به تشویق آنان می پرداخت.

 

 

منابع

1- روزنامه ی خراسان

2- باشگاه اندیشه

3- salamatiran.com -دکتر هومن خلیقی

4- ورزش در اسلام،حسین صبوری

5- برگرفته از سايت انجمن بازيها و ورزش كودكان كشور