مرکز دانلود خلاصه کتاب و جزوات دانشگاهی

بررسی بیماری کزاز و علائم آن و چگونگی برخورد با آن

کزاز بيماري است عفوني مشترک بين انسان و دامها که معمولاً بصورت تک تک و پراکنده ديده مي شود . بعلت آلوده بودن وسائل جراحي نيز ممکن است چند تن در بخش جراحي بدان دچار گردند . اين بيماري متأسفانه در کشور عزيز ما زياد ديده مي شود .

 

کزاز ميکروب خاصي است که در انتهاي آن اسپور وجود دارد ( سنجاق مانند ) در محيط خارج مقاومت زيادي از خون نشان مي دهد و اسپوري توليد مي کند که مقاومتش خيلي زيادتر است . اثرات ميکرب بواسطه سم بسيار قوي است که ترشح مي کند و از راه لنف ، خون بمراکز عصبي ميرود . با سم ميکرب کزاز توانسته اند علائم بيماري را توليد کنند . ميکرب کزاز در خاک ، مدفوع اسب و گاو و آب و گرد و خاک وجود دارد

 

مطلب مهم اينکه ابتلاء به کزاز ايمني کاملي ايجاد نمي کند لذا بهترين وسيله براي جلوگيري از آن واکسيناسيون مي باشد . از سوي ديگر سرم ضد کزاز براي پيشگيري سودمند است ولي براي درمان بويژه پس از بروز نشانه هاي بيماري ندارد .

 

« نشانه هاي کزاز »

 

دوران پنهاني متوسط بيماري ۸-۷ روز است هر قدر دوران نهفتگي کوتاهتر باشد عاقبت بيماري خطرناکتر است گاهي در مرحله ي نهائي چرک زخم کم شده و سوزش و انقباض عضلاني ظاهر مي شود . امکان ابتلاء مجدد در غياب واکسيناسيون وجود دارد و هر اندازه فاصله بين شروع و انقباض عمومي حاصل از سم بيشتر باشد پيش آگهي بهتر است .

 

اولين نشانه ي کزاز دشواري بلع و کليد شدن دهان است . بيمار خيلي بزحمت دهان خود را باز مي کند عضلاتي که براي جويدن بکار ميرود در موقع انقباض دردناک و سفت هستند سپس انقباض در عضلات گردن ، صورت و ستون فقرات و شکم و غيره فرا مي رسد ( انقباض عمومي ) .

 

انقباض عضلات صورت ، شکل مخصوصي به مبتلا مي دهد و مانند اين است که بيمار خنده بي نمکي به لب دارد ( خنده شيطان ) در حالت حمله عضلات جونده منقبض شده و بواسطه گرفتاري ماهيچه هاي ستون فقرات بدن بعقب خم مي شود ( نظير کمان ) يعني سطح اتکاء تنها پشت سر و پاشنه ها مي باشد . هر گاه انقباض عضلات يک طرف بدن زياد شود بدن بهمان طرف خم مي شود و اگر تمام عضلات بدن بطور يکنواخت دچار شده باشند تمام بدن کشيده و بشکل خبردار در مي ايد . در شيرخواران و افراد خيلي پير کزاز خطرناک است .

 

انقباض عضلات عمومي بصوت حمله اي ظاهر مي شود يعني در اثر تحريک بيمار با روشنائي و صدا ، تزريق و يا لمس بدن ، جمع شدن عمومي بدن فرا ميرسد ، فکها سخت بهم فشرده شده و ساير عضلات نيز سفت مي شوند . انقباض عضلات حنجره و شکم و ديافراگم وعضلات تنفسي باعث خفگي مي شود . اگر انقباض ماهيچه هاي تنفس طولاني باشد موجب کبودي رنگ مي گردد . حملات انقباضي بيمار را فرسوده و خسته مي کند . کليد شدن دهان سبب تشنگي ، اتلاف شديد انرژي ، عرق ( دفع الکتروليتها ) آسيب ماهيچه ها ( پارگي ) و گرسنگي ميشود .

 

تب در ابتداي بيماري درحدود ۳۸ درجه بوده و بتدريج بالا ميرود به ۴۰ و بالاتر ميرسد . نبض سريع نيست تعداد تنفس درخارج از حملات تند است و اگر به ۴۰ بار در دقيقه برسد تقريباً وقوع مرگ حتمي است .

 

در کزاز تعريق فراوان وجود دارد ، فشار خون پائين و بي خوابي وجود دارد . گاه بيماري شدت مي يابد و بيمار در عرض ۳-۲ روز در حالت سکته قلبي يا خفگي يا وارد شدن مواد غذائي در ششها تلف مي شود و يا برعکس در عرض چند هفته انقباض عضلاني تخفيف يافته بهبودي حاصل مي گردد .

 

انواع خيلي سخت و سبک بيماري هم وجود دارد . فلج يک پا و يا دو پا و فلج صورت و چشم به تنهائي ديده مي شود . اگر فاصله بين اولين علامت کزاز با شروع انقباض عمومي ماهيچه ها کمتر از ۴۸ ساعت باشد بيماري خيلي جدي و بدخيم مي باشد .

 

« پيشگيري »

 

اسپور کلستريديوم تتاني از راه خراش کوچک و بزرگ و زخم و شکستگي ها و غيره وارد بدن مي شود ، اگر شرايط رشد و افزوني آن فراهم باشد سم ترواش مي کند و اين سم راهي مراکز عصبي مي شود ، بنابراين قبل و بعد از وارد شدن باسيل در بدن مي توان پيش گيري لازم را انجام داد .

 

دادن آنتي بيوتيک ،‌ ضدعفوني کردن و رعايت پاکيزگي زخم نيز از رشد احتمالي و تراوش سم جلوگيري مي کند ، باسيل کزاز در بافتهاي خراب شده بهتر رشد مي کند بنابراين پانسمان و رعايت پاکي زخم وعمل جراحي لازم سودآور مي باشد .

 

« واکسيناسيون »

 

تزريق واکسن مؤثرترين روش حفاظت در برابر کزاز است .

 

کزاز نوزادان با واکسينه کردن مادر در زمان حاملگي قابل پيشگيري است .

 

* پيشگيري پاسيو

 

ايمني پاسيو مي تواند بوسيله آنتي توکسين کزاز ( ايمونوگلوبولين انساني ) تأمين گردد .

 

سرم اسبي ممکن است موجب واکنشهاي آلرژيک و حتي مرگ در اثر شوک آنافيلاکتيک ((حساسيتي ))شود . ايمونوگلوبولين کزاز انساني معمولاً فاقد خطرات ذکر شده بوده و قدرت آن هم بيشتر از نوع آنتي توکسين هترولوگ است وجانشين سرم اسبي شده است .

 

* پيشگيري با آنتي بيوتيکها

 

کلستريديوم نسبت به پني سيلين حساس است بنابراين کاربرد آن در زخمهاي مشکوک منطقي و گاه ضروري است ولي بايد بخاطر داشت که در زخمهاي له و خراب شده دارو بمحل زخم نمي رسد ( بسبب اختلال جريان خون ) لذا امکان زنده ماندن و رشد باسيلها وجود دارد . عملاً در برخي بيماران مشاهده شده است که در زخمهاي تميز شده و عمل شده با وجود کاربرد پني سيلين جانشيني براي واکسن يا سرم ضدکزاز نمي باشد .

 

* نظافت و جراحي زخم

 

‌ براي از بين بردن محيط غيرهوازي بافت و رشد اسپورها سود بخش است عمل جراحي و تميز کردن زخم هر چه زودتر صورت بگيرد اثر سودبخش تري خواهد داشت ( رشد باسيل و توليد سم کاهش خواهد يافت )

 

توجه به اين نکته حائز اهميت است که بهترين وسيله پيشگيري از کزاز واکسيناسيون کليه افراد درحال تندرستي است .

 

« درمان »

 

گرم و مرطوب کردن اطاق ، فيزيوتراپي قفسه صدري ،خارج کردن تراوشات سينه و حلق ، حرکت دادن بيمار در روي تخت ، مراقبت چشمها ، تغذيه از راه لوله معدي ، تجويز آرام بخش ها ( ديازپام ) بمقدار کافي ، آنتي بيوتيکها و در صورت لزوم باز کردن ناي تنفس مصنوعي با دستگاه و مراقبت دقيق و دائمي بيمار که بطور واضح تمام اين موارد به توصيه و تحت نظارت پزشک انجام مي شود.

 

کزاز بيماري است عفوني مشترک بين انسان و دامها که معمولاً بصورت تک تک و پراکنده ديده مي شود . بعلت آلوده بودن وسائل جراحي نيز ممکن است چند تن در بخش جراحي بدان دچار گردند . اين بيماري متأسفانه در کشور عزيز ما زياد ديده مي شود .

 

کزاز ميکروب خاصي است که در انتهاي آن اسپور وجود دارد ( سنجاق مانند ) در محيط خارج مقاومت زيادي از خون نشان مي دهد و اسپوري توليد مي کند که مقاومتش خيلي زيادتر است . اثرات ميکرب بواسطه سم بسيار قوي است که ترشح مي کند و از راه لنف ، خون بمراکز عصبي ميرود . با سم ميکرب کزاز توانسته اند علائم بيماري را توليد کنند . ميکرب کزاز در خاک ، مدفوع اسب و گاو و آب و گرد و خاک وجود دارد.

 

مطلب مهم اينکه ابتلاء به کزاز ايمني کاملي ايجاد نمي کند لذا بهترين وسيله براي جلوگيري از آن واکسيناسيون مي باشد . از سوي ديگر سرم ضد کزاز براي پيشگيري سودمند است ولي براي درمان بويژه پس از بروز نشانه هاي بيماري ندارد .

 

واكسن كزاز

 

به منظور حفاظت از بيماري كزار دو گونه آمادگي ضروري ميباشد ، ابتداء در دسترس بودن واكسن كزار كه يك عامل مصونسازي موثر دربين كودكان و همچنين زنان در سنين حاملگي است . يكي از مهمترين روشهاي حفاظت جامعه برعليه بيماري كزاز ، حفظ سطح ايمني عمومي ، انجام ايمن سازي عادي پيش از وقوع بلايا و همچنين پاكيزه نمودن اوليه و كافي جراحات ميباشد ، چنانچه در بيماريهائي كه داراي جراحات باز ميباشند ، رعايت سطح كامل ايمني نگردد ، واكسن كزار يك روش پيشگيري موثر بشمار خواهد رفت . درمورد آمادگي دوم ، انتي توكسين كزاز بايد بطور مجزا و تحت نظر پزشك به بيماران مجروحي كه قبلا" مايه كوبي نگرديده اند تجويز گردد. افزايش فوق العاده بيماري كزاز معمولا" پس از بروز بلاياي طبيعي رخ نمي دهد بنابراين واكسيناسيون عمومي جامعه برعليه بيماري كزار ضروري نبوده و تصور نمي شود كه در كاهش بيماري مصدومان موثر باشد . واكسيناسيون عمومي ممكن است در كمپ ها و اردوگاههاي منطقه و جهت تعداد بيشماري از كودكان برعليه بيماري سرخك ، سياه سرفه ، و احتمالا" پوليو و ديفتري توصيه ميگردد.

 

 

 

 

 

 

طرز انتقال باکتری :

 

ابتلای کزاز در انسان و حيوانات در نتیجه آلودگی زخمها و یا بند ناف یا عامل بیماری با همان کلستریدیوم تنانی صورت می گیرد ( در انسان مثلا در زخمهای تصادفات جاده ها ؛ زخمهای جنگی و ... ) آلودگی زخمهای تمیز کمتر ممکن است منجر به کزاز شود ولی زخمهای کثیف که حاوی اجرام خارجی به ویژه خاک باشند ، بیشتر باعث ابتلا به کزار می شوند. زخمهای عمیق از نظر ایجاد بیماری از زخمهای سطحی خطرناک ترند. طبق آزمایشهای مختلف تزریق هاگ شسته شده و عاری از زهر به دامهای حساس ، باعث بروز علائم کزاز نمی شود زیرا هاگ ها در بافت زنده به فرم رویشی تبدیل نمی شوند. جوانه زدن هاگ و ایجاد فرم های رویشی که قادر به تولید سم می باشند توسط عواملی چون 1- فشار کم اکسیژن ( ایجاد شرایط بی هوازی ) 2- بافت نکروز 3- نمک های کلسیمی و 4- عفونت های چرک زای همراه تسهیل می شود. این عوامل همگی یک محیط با پتانسیل اکسیداسیون احیاء پایین ایجاد می کنند. گاهی هاگ کزاز پس از ورود در اثر نامساعد شدن شرایط به صورت خفته در محل می ماند و پس از فراهم شدن شرایط مناسب به فرم رشته ای تبدیل می شود و تکثیر می کند و زهر به تولید می کند. در این هنگام ممکن است جراحت اولیه و محل ورود هاگ بهبود پیدا کند و اثری از آن دیده نشود.

 

بیماری زائی در انسان :

 

کلستریدیوم تتانی در انسان ایجاد بیماری خطرناک کزاز را می نماید. دوره نهفتگی بیماری به طور متوسط یک هفته می باشد، ولی ممکن است از 3 تا 21 روز یا بیشتر تغییر کند. هرچه دوره نهفتگی کوتاه تر باشد بیماری وخیم تر است. معمولاً دوره نهفتگی کمتر از هفته منجر به بیماری بسیار شدید گردیده و مرگ و میر آن زیاد می باشد، در صورتی که دوره کمون طولانی تر، با حملات خفیف تری همراه است. در این دوره معمولاً علامتی مشاهده نمی شود، گاهی از وضعیت زخم می توان بروز بیماری را پیش بینی نمود، چرک کمتر می شود ، درد موضعی زیادتر می گردد و با سوزش و انقباض عضلات اطراف زخم همراه است. گاهی اوقات نیز ممکن است اثری از زخم وجود نداشته باشد. یک یا دو روز قبل از بروز علائم بالینی، بیمار از نشانه های مبهمی از قبیل ضعف، بی اشتهائی، خستگی، سر درد خفیف، عرق، لرز و بی قراری شکایت دارد ولی اولین علامت بیماری کزاز، سفتی و انقباض عضلات فک می باشد که در نتیجه آن دهان بسته و دندانها کلیدLock Jaw) (Trismusمی شوند. بیمار ابتدا در هنگام جویدن و صحبت کردن ناراحت است و هرچه سعی برای برطرف کردن مانع می نماید، انقباض عضلات زیادتر و دردناک می شود. به تدریج عضلات دیگر بدن مانند گردن، صورت، ستون فقرات، شکم و دست و پا از بالا به پائین دچار سفتی و انقباض می گردند و به مجرد کوچکترین تحریکی به حالت انقباض در می آیند. سفتی عضلات پس از پیدایش، در تمام طول این بیماری برقرار بوده و در لمس کاملاً حس می شود ولی انقباض عضلات دائمی نبوده و بر حسب شدت بیماری و عامل محرک، پایداری آن متفاوت و به انقباض عضلات صورت باعث تنگ شدن شکاف پلک ها و بالا رفتن ابروها شده و چین های پیشانی عمیق تر و گوشه های لب کشیده می شوند که این منظره را لبخند تمسخرآمیز (Risus Sardonicus) می نامند. انقباض عضلات تنه و پاها شدت دارد و بر حسب اینکه کدام دسته از عضلات بدن بیشتر منقبض شوند، وضعیت بیمار به شکل مختلف مشاهده می گردد. بیشتر اکستانسورها منقبض می شوند و وضعیت اپیستوتونس (Opisthotonus) ایجاد می شود و هنگامی که شدید باشد بدن بیمار به شکل قوس در می آید و فقط پشت سر و پاشنه های پای بیمار با بستر تماس دارد. گاهی اسپاسم به قدری شدید است که ممکن است منجر به شکستگی استخوان و پارگی عضلات گردد.انقباض در عضلات فلکسور، بیمار را مچاله می نماید و به شکل وضعیت جنین در رحم مادر در می آورد.در موارد شدیدتر عضلات تنفس و حنجره نیز ممکن است دچار اسپاسم شده و موجب وقفه در تهویه مناسب شده که منجر به سیانوز و خفگی می گردد.

 

تعداد حملات تشنج و زمان آن در بیماران بسیار متفاوت است.اغلب علائم عمومی مانند تب، سردرد، تاکیکاری، عرق مفرط، بیقراری، بیخوابی، هیپررفلکسی، بی اشتهائی و یبوست وجود دارد. ادرار کم و پر رنگ بوده و بیمار در دفع ادرار اشکال دارد. تب بالا، نبض تند و تنفس سریع نشانه وخامت بیماریست. در مواردی که تعداد تنفس به 40 مرتبه در دقیقه برسد احتمال فوت بیمار زیاد است.در موارد شدید، علائم فوق شدت می یابد و بیمار پس از چند روز به علت مشکلات تنفسی و به ندرت نارسائی قلبی فوت می نماید. تلفات این بیماری در حدود 50% است. به طورمعمول پس از بهبودی کلینیکی هیچ گونه عارضه ای در بدن بر جای نمی گذارد. اما در موارد نادر، آسیب تنه مغزی گزارش شده است.

 

دو شکل اصلی درمان کزاز

 

عبارتند از : درمان منحصر به دارو (تدبیر حفاظتی) و فالج کامل و برنامه تهویه مکانیکی که در آن اسپاسم را با کوراریزاسیون از بین می برند.

 

تدبیرهای حفاظتی ( conservative ) :

 

هدف این روش فائق آمدن بر سختی عضلانی و تشنج های کزاز به کمک داروهایی است که اثر وخیمی بر تنفس ندارند. سختی عضلانی را معمولا می توان کاهش داد و در بسیاری موارد ممکن است تکرار و شدت تشنجها را کم کرد. بی جهت نباید مزاحم بیمار شد زیرا معاینه های بدنی مکرر و سایر تحریکهای لامسه ای بی گمان تکرار اسپاسم را افزایش می دهند، از طرف دیگر به نظر نمی رسد اتاق تاریک و خودداری از سروصدا نقش عمده ای در جلوگیری از اسپاسم داشته باشند. باید ترشحات فراوان دهان را پاک کرد و مراقب اسپاسم حنجره بود. برای مداوای کزاز شدید، در جایی که به علت نبودن تسهیلات و تجربه استفاده از روش تراکئوستومی و فالج کامل مقدور نیست، باید از روش حفاظتی استفاده کرد. برای موارد خفیف و بسیاری از موارد ملایم (اسپاسم اتفاقی که دوره آن کوتاه و از درجه خفیف است)، تدبیرهای حفاظتی روش انتخابی درست است، زیرا میزان مرگ و میر آن به طور کلی زیر 10 درصد است اقدامات درمانی با روش فالج کامل، جز در واحدهای بسیار مجهز، نیز خطراتی در همین حدود دارند.

 

تراکئوستومی:

 

تراکئوستومی مزایای متعددی برای بیماران مبتلا به کزاز دارد، اما خطراتی هم دارد. تراکئوستومی فضای مرده را 100 میلی لیتر کوچک می کند و تهویه ریوی را بهبود می بخشد. مزیت اصلی آن در این است که خطر اسپاسم حنجره، که به ویژه در کسانی که دچار اسپاسم های مکرر و یا دشواری بلع هستند روی می دهد، بر طرف می کند. تراکئوستومی پاک کردن ترشحاتی را که در نای و برونشها جمع می شود آسان می سازد و دستگاه تنفس را از دستگاه گوارش جدا می کند و به این ترتیب خطرهای کزاز یعنی مکش (آسپیراسیون) خوراک یا شیره معده را به درون ریه ـ در جریان اسپاسم ها یا پس از آنها ـ از بین می برد. بنابراین آتلکتازی و پنومونی مکشی (یا استنشاقی) قاعدتاً کمتر روی می دهند و تهویۀ ریوی بهتر می شود.

 

روش فلج کامل total paralysis

 

تهویه یا فشار مثبت متناوب intermittent positive – pressare را محققان دانمارکی برای درمان نارسایی تنفسی در پولیومیلیت ابداع کردند و بعدا از این روش در بیماری کزازی، با فلج کردن عضلات تنفسی با کورار، با موفقیت استفاده شد و امروزه این کار روش انتخابی درمان بیماران مبتلا به کزاز شدید است. با استفاده از این روش، در بعضی از مراکز میزان مرگ به کمتر از 10 درصد کاهش یافته است.در بعضی مراکز مهمترین عارضه ای که موجبات عدم موفقیت روش فالج کامل را فراهم می آورد، ناپایداری قلبی ـ عروقی است که در بیش از نیمی از بیماران مبتلا به کزاز شدید دیده شده.

 

عوامل تشدید کننده کزاز :

 

1- دیابت شیرین

 

2- افراد بالای 60 سال

 

3- فقدان واکسیناسیون به روز شده علیه کزاز

 

4- هوای گرم و مرطوب

 

5- مکان های شلوغ یا غیر بهداشتی به ویژه در مورد نوزادان متولد شده از مادران واکسینه نشده.

 

6- استفاده از داروهای خیابانی که با سوزن ها و سرنگ های آلوده تزرق می شوند.

 

7- سوختگیها، زخم های جراحی و زخمهای پوستی

 

پیشگیری :

 

کزاز یک بیماری کاملا قابل کنترل است. این مهم به وسیله واکسن کزاز انجام می شود. به این واکسن به زبان انگلیسی توکسوئید و به زبان فرانسوی اناتوکسین گویند.

 

واكسن سه گانه یا ثلاث ديفتري و كزاز و سياه سرفه براي ايمن سازي نوزادان و كودكان بين سنين 6 هفته اي تا 6 سالگي استفاده میشود.

 

واكسن دوگانه یا توام ديفتري و كزاز در سنين بالاي 6 سال و در كودكان حساس به واكسن سه گانه از اين استفاده مي شود. تركيب واكسن دوگانه نيز مثل واكسن سه گانه است با اين فرض كه عامل ضد سياه سرفه را ندارد.

 

پس برای پیش گیری بیماری کزاز نکات زير ضروری است :

 

1- ایجاد مصونیت اکتیو.

 

2- ایجاد مصونیت پاسیو.

 

3- مواظبت صحیح از زخم های آلوده به خاک با تمیز کردن و شست و شوی آنها و برداشتن تکه های له شده و کمک به سیستم تنفسی بیمار.

 

4- تجویز آنتی بیوتیک.

 

 

 

 

 

شرح بیماری

 

کزاز به واسطه یک سم عصبی بسیار قوی ناشی از رشد باکتری غیر هوازی کلستریدیوم تتانی در درون بافتهای نکروزه شده در زخمهای کثیف یا آلودگی بند ناف ایجاد می‌شود. مخزن عامل کزاز محیط است و قابل انتقال از یک فرد به فرد دیگر نیست. در کشورهای توسعه یافته این بیماری عمدتا افراد بزرگسال را مبتلا می‌کند زیرا جوانان بر علیه این بیماری واکسینه شده‌اند. باکتری مولد این بیماری در خاک و کود یافت می‌شود و در زخم بدن وارد شده و تکثیر می‌یابد و سم آن در امتداد اعصاب به مراکز نخاعی و مغزی می‌رسد.

 

علایم بیماری

 

علایم اولیه بیماری کزاز ناراحتی و بی‌خوابی است. به زودی عضلات فک و زبان تشنج پیدا می‌کند و بیمار قدرت باز کردن دهان را برای حرف زدن نداشته و جویدن غیر ممکن می‌شود. به دنبال تشنج عضلات فک و زبان ، عضلات سر و صورت ، گردن ، ساعد ، دست و پا و بالاخره کمر نیز متشنج می‌شود. تشنج عضلات صورت سبب پیدایش قیافه خندان به نام لبخند کزازی و تشنج عضلات کمر موجب خمیدگی آن به جلو می‌شود.

این تشنجات دردناک هستند. تب مختصر در حدود 38 درجه است. بیماری کزاز از چند روز تا چند هفته طول می‌کشد و بالاخره تشنج عضلات تنفس باعث مرگ بیمار می‌شود. معالجه با سرم ضد کزاز در صورتی موثر است که سم میکروب به سلولهای عصبی نرسیده باشد.

 

علل‌

 

باکتریها (کلستریدیوم‌ تتانی‌) که‌ تقریبا همه‌ جا ، بویژه‌ در خاک ‌، کود و گرد و غبار وجود دارند. باکتریها ممکن‌ است‌ از طریق‌ هر گونه‌ شکاف‌ در پوست از جمله‌ سوختگیها یا زخمهای‌ سوراخ‌ شده‌ وارد شوند. سموم‌ حاصل‌ از باکتریها به‌ اعصابی‌ می‌روند که‌ انقباض‌ عضلات‌ را کنترل‌ می‌کنند و باعث‌ اسپاسم‌ عضلانی‌ و تشنج می‌گردند.

 

 

 

پیشگیری از کزاز نوزادان توسط ایمنسازی زنان با شبه سم کزاز

 

برنامه مناسب برای محافظت نوزادان بر علیه بیماری کزاز از طریق ایمنسازی مادران آنها بستگی به سابقه ایمنسازی در بین زنان دارد. زمانی که زنان در سن باروری قبلا توسط واکسن شبه کزاز در دوران کودکی و یا بلوغ ایمن نشده‌اند استفاده از جدول واکسیناسیون شبه کزاز برای زنان در سنین باروری از بیشترین اهمیت برخوردار است. هرکشور بایستی گروه سنی زنان در سنین باروری را بر اساس الگوهای باروری محلی و وجود منابع تعیین کند. در آینده زنان بیشتری در سنین باروری مدرک دال بر دریافت واکسن کزاز در اوایل کودکی یا سنین مدرسه را دارا خواهند بود.

 

درمان‌

 

آزمونهای‌ تشخیصی‌ می‌توانند شامل‌ بررسیهای‌ خونی‌ و کشت‌ در آزمایشگاه‌ باشند.

بستری‌ شدن‌ در یک‌ اتاق‌ تاریک‌ و ساکت‌. درمان‌ ممکن‌ است‌ شامل‌ استفاده‌ از لوله‌های‌ تنفسی‌ ، تأمین‌ مایعات‌ داخل‌ وریدی‌ و داروها باشد.

جراحی‌ برای‌ برداشتن‌ بافت‌ دچار عفونت

داروها

 

ضد سمها برای‌ خنثی‌ کردن‌ سم‌ عصبی‌

شل‌کننده‌های‌ عضلانی‌ برای‌ کنترل‌ اسپاسمها

خواب‌آورها برای‌ تسکین‌ اضطراب

 

 

ضد تشنجها

آنتی بیوتیکها