مرکز دانلود خلاصه کتاب و جزوات دانشگاهی

لوپوس

تعريف لوپوس:

لوپوس يک بيماری خودايمن است، يعنی سيستم ايمنی که کارش دفاع عليه عوامل بيرونی مانند عفونت ها است، به اشتباه عليه سلول های بدن فعال می شود و باعث آسيب به بافت های بدن می‌شود.

بیمارى لوپوس اریتماتوى منتشر SLE که به اختصار لوپوس نامیده میشود از دسته بیمارى هاى خود ایمنى است . لغت " منتشر " بدین معنى است که این بیمارى قادر است قسمت هایى از بدن را درگیر سازد ." اریتماتو" به معنى قرمز رنگ است که بخاطر هاله قرمز رنگ روى پوست گونه ها به این نام گذاشته شده است .

سیستم ایمنی بدن به صورت طبیعی،آنتی بادیهاییدارد که این آنتی بادی ها علیه ویروس ها ودیگر مواد خارجی عمل میکنند.این موادخارجی درواقع بعنوان آنتی ژن عمل می کنند و اختلالات سیستم ایمنی بدن راسبب می شوند دربیماری لوپوس درواقع سیستم ایمنی نمی تواند فرقی بین ماده خارجی و سلول ها و بافت خود بدن بگذارد،درنتیجه به بافت خودی حمله می کند . این روند دلیل التهاب و درد و صدمه، در قسمتهای مختلف بدن است .

اين بيماري معمولاً مزمن و داراي حالات عود و نهفتگي است. علائم بيماري بسيار متغير مي باشد و مي تواند محدود به علائم آزمايشگاهي بوده و يا بدون علائم باليني باشد . همچنين مي تواند به شکل شديد با گرفتاري اعضاي مختلف بدن باشد .

۹۰ درصد بيماران مبتلا به لوپوس خانم ها مي باشند . شيوع بيماري بيشتر در دهه دوم تا چهارم زندگي مي باشد . اگر چه بيماري مي تواند در هر سني تظاهر کند اما بيماري داراي زمينه ارثي است و شيوع اين بيماري در بستگان درجه يک فرد مبتلا بيشتر است .

تاريخچه لوپوس:

واژه لوپوس در زبان لاتين به معنای گرگ است. کلمه لوپوس اولين بار در قرن هجدهم توسط يک پزشک فرانسوی برای شرح دادن تظاهرات پوستی بيماری به کار گرفته شد.

در قرن هیجدهم براى توصیف تظاهرات پوستى گوناگون لوپوس بکار برده شد، به این علت که هاله قرمز رنگ روى گونه ها ظاهرى شبیه به محل گاز گرفتگى گرگ ایجاد میکند .

 

انواع لوپوس

لوپوس پوستی:

در اين نوع لوپوس، فقط پوست بيمار درگير می شود و بقيه دستگاه ها مثل کلیه، مغز،ریه،قلب سالم هستند. اين بيماران دارای ضايعات پوستی می شوند که به ضايعه ديسکوئيد معروف است. ديسکوئيد به ضايعات پوستی گرد، قرمز رنگ و کمی برجسته با پوسته های خيلی ظريف روی آن گفته می شود. ضايعه معمولا برروی پوست صورت و سر و جاهای دیگر ايجاد می شود. پس از بهبودی، معمولا جای ضايعه برروی بدن باقی می ماند. بيماران مبتلا به لوپوس پوستی، معمولا درگيری ارگانهای ديگر پيدا نمی کنند ولی حدود 5 تا 10 درصد از آنها به لوپوس سيستميک تبديل می شوند، يعنی ممکن است درگيری ارگانهای ديگر پيدا کنند. بيماران مبتلا به لوپوس پوستی بهتر است تحت نظر يک متخصص پوست آشنا به لوپوس باشند، به طوری که در هر ويزيت بررسی های لازم از نظر بالينی و آزمايشگاهی برای بررسی لوپوس سيستميک و درگيری ارگانها انجام شود و در صورت بروز هر علامت بالينی يا آزمايشگاهی به روماتولوژيست ارجاع شوند. بيماران مبتلا به لوپوس پوستی ممکن است علاوه بر درمانهای موضعی که توسط پزشک متخصص پوست تجويز می شود، لازم باشد تحت درمان داروهای خوارکی نیز قرار گیرند.

 

لوپوس سيستميک:

در لوپوس سیستمیک قسمت های مختلف بدن می توانند گرفتار شوند. البته اين به اين معنا نيست که همه بيماران مبتلا به لوپوس سيستميک، دچار درگيری همه ارگانها می شوند، بلکه معمولا افراد مبتلا به لوپوس سيستميک، درگيری چند ارگان شايع مانند پوست، مفصل، سيستم خونی وگاهی درگيری کليه را دارند.

ارگانهائی که می توانند در اثر بيماری لوپوس درگير شوند شامل: پوست، مفصل، کليه، مغزو سيستم عصبی، پرده های اطراف ريه وقلب، سيستم خونی، عضله، قلب و ريه، عروق خونی، چشم، سيستم گوارش و کبد می باشند.

لوپوس داروئی:

تعداد اندکی از افراد نرمال با مصرف بعضی از داروها شامل هيدرالازين، پروکائین آمید ، داروهای ضد فشار خون، داروهای ضد تشنج، آنتی بيوتيک ها و داروهای ضد قارچ و تعدادی از داروهای ديگر، دچار علائم شبيه بيماری لوپوس می شوند. علائم شامل: درد و تورم مفصل ها، ضايعات پوستی، تب، درد قفسه سينه می باشند. اين افراد معمولاً درگيری کليه و يا مغز پيدا نمی کنند. همچنين تست ANA (آ. ان. آ) در اين بيماران همانند بيماران لوپوسی مثبت می شود. علائم اين افراد معمولا با قطع دارويی که اين علائم را ايجاد کرده است کاملا برطرف می شود. اگر با قطع دارو، علائم پس از حدود 6 ماه باقی ماند، ممکن است فرد به بيماری لوپوس دچار شده باشد.

 

لوپوس نوزادی:

در موارد نادری، نوزادانی که از مادران لوپوسی متولد می شوند دچار يک سری علائم گذرا در ابتدای تولد می شوند. اين نوزادان هنگام تولد دارای راش پوستی، کاهش گلبولهای خون و گاهی مشکلات کبدی می شوند. اين علائم به تدريج پس از چند ماه به طور کامل برطرف می شوند. علت اين اختلال، عبور نوعی آنتی بادی (پادتن) از بدن مادر به جنين است. امروزه با بررسی اين آنتی بادی در مادرانی که قصد حاملگی دارند، و همچنين با بررسی قلب جنين در دوران حاملگی، اين عارضه نيز قابل تشخيص و درمان می باشد.

 

توضیح آنتى بادى و آنتى ژن:

*آنتى بادى ( پادتن):نوع خاصى از پروتئین خون که در بافت لنفویید در پاسخ به حضور آنتى ژن( پادگن) خاصى تولید میشود و درپلاسما به گردش در میاید تابه پادگن (آنتى ژن) حمله ور شودو آن را بى زیان وضرر سازد. تولید پادتن هاى ( آنتى بادى هاى )ویژه در برابر آنتى ژن هاى متنوعى چون باکترى هاى مهاجم ، دانه هاى گرده ى استنشاق شده و گویچه هاى سرخ بیگانه ، هم مبناى ایمنى و هم آلرژىاست . رد بافت یا اندام به دنبال پیوند زدن نیز ناشى از تشکیل آنتى بادى است . از لحاظ شیمیایى ، آنتى بادى ها پروتئین هایى از نوع گلوبولین هستند ؛ آنها را طبق ساختار و کارکردشان رده بندى میکنند( ایمونوگلوبولین ) .

* آنتى ژن ( پادگن) : هر ماده یى که بدن آن را بیگانه یا بالقوه خطرناک تلقى کند و بر ضد آن پادتن( آنتىبادى)بسازد . آنتى ژن ها معمولا پروتئین هستند ، ولى مواد ساده ، حتى فلزات ،ممکن است با پروتئین هاى بدن ترکیب شده آنها را تغییر دهند و آنتى ژن شوند.

 

نکته مهم :

ازآنجائیکه بعضی از درمانها سبب عوارض جانبی می شوند،مهم است که به پزشک هر گونه علامتی را اطلاع دهید و همچنین مهم است که بدون اجازۀ پزشک مصرف دارو هایتان را قطع نکرده یا تغییر ندهید و یا خود سرانه دارویى را شروع نکنید .

پس مهم این است که بیمار به پزشک اعتماد کند و بداند که پزشک تمامی عوارض این بیماری و عوارض درمان ها را می‌داند.

بیماران مبتلا به نفریت لوپوسى " لوپوس با درگیرىکلیه " بایستى جداً از مصرف خودسرانه انواع مسکن ها جهت پیشگیرى از نارسایى کلیه پرهیز نمایند .

بیماران با داشتن اطلاعات مفید از بیماری خود و پیگیری منظم زیر نظر پزشک معالج خود میتوانند زندگی ای همانند افراد سالم داشته باشند و از زندگی خود لذت ببرند .

توجه داشته باشید:

تشخیص بیماری لوپوس سخت است و از شخصی به شخص دیگر فرق می کند و دوران خاموشی و بیداری دارد و علائم آن می تواند تقلیدی از بیماری های دیگر باشد .
خیلی مهم است که علائم لوپوس رابدانید و آگاه باشید که در خطر ابتلا به این بیماری قرار دارید یا نه.

باید به این نکته توجه داشته باشیم که به دلیل پیشرفت در تشخیص زودهنگام ومدیریت صحیح در کنترل بیماری ، بیشتر بیماران زندگی معمولی راادامه می دهند.

از آنجا که بیمارى لوپوس یک بیمارى خودایمن و مزمن مى باشد و دوره هاى فعالیت بیمارى درافراد بیمار مبتلا به لوپوس یکسان نیست ، آگاهى بیمار و اطرافیان او از چگونگى روند بیمارى به بهتر شدن زندگى بیمار و سودمند تر شدن پیامد درمان ها کمک ارزنده اى مى نماید . آشنایى بیماران درگیر با بیمارى لوپوس، با یکدیگر و در میان گذاردن آگاهى ها و دستاوردهاى هر یک از آنان بایکدیگر در بهبود زندگى آنان کمک شایانى است وهمینطور اطمینان از اینکه در صورت دریافت درمان کامل و موثر ، میتوانند مانند افراد سالم ، زندگى معمولى خود را داشته باشند .

 

مشخصات بيماری لوپوس:

در اين بيماری، زنان حدود 9 برابر بيشتر از مردان مبتلا می شوند. معمولا افراد 15 تا 45 سال به اين بيماری مبتلا می شوند، ولی احتمال ابتلای کودکان و افراد مسن نيز وجود دارد. علائم اين بيماری از انواع خفيف تا شديد متفاوت است. بعضی از بيماران فقط دچار علائم خفيف بيماری می شوند. نشانه های اين بيماری در افراد مختلف، ممکن است کاملا متفاوت باشد. از مشخصات ويژه بيماری لوپوس، دوره ای بودن آن است که شامل دوره های عود بيماری (تشديد علائم) و دوره های خاموشی (کاهش علائم) می باشد.

 

نشانه های بيماری لوپوس:

نشانه های بيماری در افراد مبتلا به لوپوس متفاوت است، به طوری در که بعضی از افراد فقط يک سيستم بدن مثلا پوست يا مفصل درگير می شود و در بعضی از بيماران نشانه های بيماری ممکن است در قسمت های ديگر بدن هم ظاهر شود.

نشانه های شايع لوپوس عبارتند از:

1. درد و تورم مفاصل: معمولا مفاصل کوچک دست و گاهی بقيه مفاصل، دچار التهاب به صورت درد و تورم و احساس خشکی در صبح می شوند. التهاب مفصل می تواند به صورت متناوب باشد يعنی بيايد وبرود. وجود علائم التهاب در مفصل نشانه فعال بودن و يا عود بيماری است. معمولا علائم مفصلی با کنترل بيماری به طور کامل برطرف می شود و آسيب مفصلی بر جای نمی گذارد. درصد کمی از بيماران (کم تر از 10 درصد) ممکن است علائم مفصلی به مدت طولانی تر بماند، که در اين بيماران معمولا همزمانی روماتيسم مفصلی (آرتریت روماتوئید) و لوپوس مطرح می شود. همچنين اگر بيمار لوپوسی دچار درد مفصلی مکانيکی (درد موقع فعاليت) در يک مفصل به خصوص مفصل ران شد، بايد حتما عارضه استخوانی بيماری لوپوس (يعنی نکروز استخوان) مورد بررسی قرار گيرد. به همين دليل به بيماران لوپوسی توصيه می شود در صورت وجود هرگونه علامت مفصلی حتما با پزشک روماتولوژيست خود مشاوره نماید.

2. تظاهرات پوستی (راش ): يکی ازعلائم مشخصه لوپوس، تظاهرات پوستی (راش) است، بخصوص که بر روی گونه ها و بينی ظاهر می شود و آن را به پروانه(butterfly rash ) تشبيه می کنند. اين راش ها ممکن است در مناطق ديگر پوست مانند صورت، گوش، شانه، بازو، دست و هر قسمتی از پوست که در معرض نور آفتاب قرار بگيرد هم ظاهر شود. بسياری از بيماران لوپوسی به نور آفتاب حساس هستند و به همين دليل غالبا راش های پوستی بعد از اينکه بيمار در معرض نور آفتاب قرار گرفت ظاهر شده و يا اينکه شدت می يابند. راش های پوستی معمولا نشان دهنده فعاليت بيماری و يا عود می باشند. بيماران لوپوسی در صورت بروز هرگونه راش پوستی بايد به روماتولوژيست خود مراجعه نمايند.

3. زخم دهان: تعدادی از بيماران لوپوسی در زمان فعاليت بيماری، دچار زخمهای دهانی به خصوص در سقف دهان می شوند. اين ضايعات ممکن است بدون درد باشد به طوری که فقط پزشک در معاينه آن را پيدا کند.

4. حساسيت به نور: بسياری از بيماران لوپوسی به نور آفتاب حساس هستند، به طوری که با قرار گرفتن در معرض نور آفتاب دچار راش قرمز رنگ در مناطق در معرض می شوند و اين راش ها چندين ساعت تا چند روز باقی می مانند. همچنين نور خورشيد می تواند ضايعات پوستی را تشديد نمايد. توصیه می شود بیماران مبتلا به لوپوس درمعرض نورخورشید قرار نگیرند و زمانی که شدت نور آفتاب زیاد است، از منزل خارج نشوند.

5. ريزش مو: بيماران لوپوسی معمولا در زمان فعاليت بيماری دچار ريزش مو می شوند. اين نوع ريزش مو به صورت منتشر است و با کنترل بيماری برطرف می شود. اما تعدادی از بيماران مبتلا به ضايعات پوستی مزمن به نام ديسکوئيد در پوست سر می شوند، که با توجه به اينکه اين ضايعات ضمائم پوست را از بين می برند، ريزش موی موضعی ناشی از اين ضايعات قابل برگشت نمی باشد.

6. خستگی: خستگی از علائم شایع بيماری لوپوس می باشد و در اکثر بیماران دیده می شود. از آنجا که خستگی در اثرعوامل دیگر نیز ایجاد می شود،توصيه می شود در صورت احساس خستگی بيش از حد، حتما با پزشک روماتولوژيست خود مشاوره نمایند.

7. تب: تب می تواند از علائم عود بيماری باشد. وجود هرگونه تب غير قابل توجیه در بيمار لوپوسی نياز به بررسی از نظر عود بيماری دارد. همچنين تب ممکن است ناشی از وجود عفونت در بيمار باشد، که خود عفونت نيز می تواند باعث عود بيماری گردد. بنابراين توصيه می شود در صورت بروز تب به پزشک روماتولوژيست خود مراجعه نمائيد.

8. درد قفسه سينه: التهاب پرده های اطراف ريه و قلب می تواند منجر به درد قفسه سينه شود، که معمولا اين درد با تنفس و سرفه تشديد می شود. درد قفسه سينه ممکن است در اثر عوامل ديگر مانند آمبولی ريه ( گير کردن لخته خون در عروق ريه)، عفونت ريه، و يا حوادث قلبی باشد. بنابراين توصيه می شود درصورت بروز هرگونه درد قفسه سينه با پزشک روماتولوژيست خود مشورت کنيد.

9. درد و ضعف عضله: بيماری لوپوس در زمان فعاليت، معمولا ضعف خفيف عضله و مختصر افزايش آنزيمهای عضله ايجاد می نمايد، که با کنترل بيماری برطرف می شود. ضعف عضله به صورت اختلال در بلند شدن از زمین یا بالا رفتن از پله خود را نشان می دهد. توصیه می شود در صورت وجود ضعف عضله، حتماً به پزشک روماتولوژیست خود مراجعه نمایید.

 

10. ورم ساق پا و يا دور چشم: تعدادی از بيماران لوپوسی در سير بيماری دچار درگيری کليه می شوند. درگيری کليه معمولا بدون علامت می باشد، و پزشک در طی بررسی روتين با انجام آزمايش ادرار متوجه آن می شود. اما در مواردی که درگيری کليه شديد تر باشد ممکن است بيمار دچار علائمی مانند ورم ساق پا و گاهی ورم زیر چشم شود. همچنين افزايش فشار خون نيز يکی از علائم درگيری کليه می باشد.

11.سردرد: درگيری مغز در بيمار لوپوسی می تواند منجر به بروز سردرد شود. سردرد ناشی از لوپوس معمولاً شدید می باشد و با سردردهای قبلی بیمار متفاوت است و به مسکن جواب نمی دهد. سردرد می تواند به علت میگرن، افسردگی و اضطراب نیز باشد است. توصیه می شود در صورتی که سردرد جدید یا شدید ایجاد شد، هر چه سریعتر به متخصص روماتولوژی خود مراجعه نمائید، تا بررسی های لازم به عمل آید.

12.تشنج-علائم روانی: تشنج ممکن است از علائم فعاليت بيماری لوپوس باشد. همچنين تشنج می تواند در اثر ضايعات قديمی مغزی نيز ايجاد شود. بنابراين توصيه می شود در صورت بروز تشنج حتما به اورژانس بيمارستانی که روماتولوژيست دارد مراجعه نمائيد. یکی دیگر از تظاهرات بیماری لوپوس علائم روانی می باشد.در صورت ایجاد علائم روانی به متخصص روماتولوژیست خود مراجعه نمائید تا بررسی های لازم به عمل آید.

 

علائم عود بيماری

بروز يکی يا چند تا از علائمی که در مبحث نشانه های بيماری لوپوس ذکر شده است می تواند نشانگرعود بيماری لوپوس باشد. توصيه می شود در صورت بروز هرکدام از علائم بالينی هرچه سريعتر به پزشک روماتولوژيست خود مراجعه نمائيد تا با درمان به موقع، از درگيری ارگانهای مهم جلوگيری شود.

 

چه کار بايد کرد تا بيماری عود نکند؟

مواردی که می توانند باعث عود بيماری لوپوس شوند شامل :

1- نور خورشيد

2- استرس های روحی

3- استرس های فيزيکی مثل تروما- جراحی

4- عفونت ها شامل عفونت های ويروسی و باکتريايی

5- قطع داروها

6- بعضی قرص های ضد بارداری

7- مصرف سيگار

8- استفاده از بعضی داروها مثل: کوتريموکسازول- و بعضی از داروهای دیگر .

9- کاهش حافظه و سردر گمى لوپوسى

10- تغذیه

بنابراين برای پيشگيری از عود بيماری توصيه می شود :

1- به طور مرتب از ضد آفتاب با SPF حداقل 15 استفاده شود. به ميزان کافی روی تمام قسمتهای بدن که درپوشیدهنیست ماليده شود و برحسب نیاز بخصوص در ساعت بين 10 صبح تا 3 بعد از ظهر کهبيشترين ميزان اشعه ماورائ بنفش می باشد استفاده شود در صورت امکان ازبيرون رفتن از منزل خودداری شود. در صورت آفتاب رو بودن منزل، توصيه می شودضد آفتاب گیر منزل هم استفاده شود.

2- حدالامکان از استرس های روحی وتننش ها خودداری شود.

افسردگی میتواند نتیجه مستقیم تاثیرات فیزیولوژیک خود بیماری لوپوس باشد به عنوان مثال برهم خوردن تنظیم و تعادل شیمیایی در سیستم عصبی میتواندمنحر به افسردگی شود.
برخی از داروهایی که برای کنترل لوپوس تجویز میشوند میتوانند باعث بروز افسردگی گردند.
افسردگی میتواند نتیجه فشارهای احساسی و روانی حاصل از سازگاری با بیماری مزمن لوپوس باشد.
افسردگی میتواند مشکلات اعصاب یا چیزی کاملا" غیرمربوط به لوپوس باشد.در بیشتر موارد، داروهای ضد افسردگی میتوانند به کاهش افسردگی کمک نمایند. داروهای ضداضطراب هم میتوانند احساس ترس و نگرانی را کاهش دهند. مثل بقیه داروها، این داروها نیز تاثیرات جانبی دارند که میتوانند با علائم لوپوس اشتباه شوند. اگر فرد مبتلا به لوپوس داروهای ضد افسردگی یا ضداضطراب استفاده می نمائید حتما" باید با پزشک خود در ارتباط نزدیک باشد و هرگونه تغییر فیزیکی را به او اطلاع دهد.

درمانهای روانشناختی به تنهایی یا به همراه استفاده از داروهای ضد افسردگی میتواند به فرد مبتلا به لوپوس کمک کند تا احساسات خود را درک نمائید و بهتر بتوانید با بیماری خود سازگار شوید. اگر فرد مبتلا به لوپوس نشانه هایی از افسردگی را در خود می بیند حتما" با پزشک خود در مورد ملاقات با یک روانپزشک یا روانشناس که آشنا به لوپوس می باشد صحبت نماید.

3- قبل از انجام اعمال جراحی با پزشک خود مشورت نمائيد.

4- برای پيشگيری از عفونت، توصيه می شود از رفت و آمد به محل های شلوغ خودداری شود، و حدالامکان از ماسک برای جلوگيری از عفونت های تنفسی استفاده شود. به دفعات دست ها را بشوئيد. همچنين توصيه می شود واکسن آنفلوآنزا در پائيز هرسال و واکسن پنوموکوک هر 5 سال يکبار طبق نظر پزشک خود، تزريق گردد.

5- به هيچ عنوان و تحت هيچ شرايطی داروهای خود را بدون نظر پزشک، کم و يا قطع ننمائيد.

6- در صورتيکه پزشک زنان برای شما داروی ضد بارداری تجويز نموده است، حتما قبل از مصرف با پزشک روماتولوژيست خود مشورت نمائيد.

7- در صورت مصرف سيگار حتما آن را قطع نمائيد. سيگار علاوه بر تشديد ضايعات پوستی و افزايش فشارخون، می تواند باعث عود بيماری لوپوس گردد. کار برد دخانیات نزد بیماران مبتلا به لوپوس زیانبارتر از دیگر افراد میباشد. کشیدن سیگار رابطه مستقیم با بسیار ى‌از بیماریهاى‌ دستگاه ایمنى از جمله لوپوس دارد . سیگار کشیدن میتواند آزردگى بسیار ى از دستگاه هاى ‌بدن مانند رگ ها ، قلب و خطر بروز سختى سرخ رگ ها (ته نشین شدن کلسترول در دیواره سرخ رگ‌) را بیشتر نماید،این آسیب در بسیارى از بیماران مبتلا به لوپوس دیده میشود . شعله ور شدن لوپوس پوستى میتواند پیامد بکار بردن موادنیکوتین دار باشد.از این رو یکى از سودمند ترین کار هایى که براى بدست آوردن تندرستى خود میتوانید انجام دهید پرهیز از کشیدن سیگار و دورى از دود سیگار دیگران میباشد. از افرادى که در نزدیکى شما هستند بخواهید که با دود سیگار خود بیمارى شما را شدیدتر ننمایند .

8- قبل از مصرف هرگونه داروئی که پزشک ديگری برای شما تجويز نموده است با پزشک خود مشورت نمائيد.

9- کاهش حافظه و سردر گمى لوپوسى 50 %: از بیماران مبتلا به لوپوس از گیجى ، خستگى ، سستى و کاهش حافظه و دشوارى در بیان افکار شکایت دارند.این مجموعه ناهنجاریى ها،نابسامانى در شناخت یا " سردرگمى لوپوسى" نامیده میشود. و در بیماران مبتلا به لوپوس از خفیف تا متوسط دیده میشود. این بخش پیرامون اثرات لوپوس روى حافظه و تمرکز حواس گفتگو نموده و راههایى براى کاستن از این پیامدهاى ناخواسته بدست میدهد. اگر فرد مبتلا به لوپوس علائم از دست دادن حافظه را در خود می بیند میتواند از متخصصین ( در صورت داشتن نشانه هاى فوق میتوانید به روانشناسانى که در زمینه تمرکز توجه و پردازش ذهنى اطلاعات ، فعالیت میکنند مراجعه و از آنان یارى بگیرد)کمک بگیرید. آنها میتوانند به شما روشهایی برای سازگاری با مشکل و بهتر شدن تمرکز را آموزش دهند. این روشها میتواند چیزهایی مثل پازل، بازیها، استفاده از دفتر کارهای روزانه، مرتب نمودن فعالیتهای روزانه به منظور کاهش استرس باشند

روشهای زیر میتواند به شما کمک نماید:

به اطلاعات جدیدی که دریافت می کنید توجه نمائید. آن را تکرار کنید یا جایی با جزئیات یادداشت نمائید.

در هر زمان بر روی یک کار تمرکز نمائید.

از بدن خود مراقبت نمائید. ورزش کنید، تغذیه خوب داشته باشید و به اندازه کافی بخوابید.

تکنیک های حافظه را یاد بگیرید مثل همراه نمودن اسم یک نفر با یک تصویر یا تکرار یک اسم در مکالمه.

سعی کنید مرتب باشید. در یک تقویم سالیانه کلیه ملاقاتها، مکانها، اطلاعات افراد را یادداشت کنید.

10- خورد و خوراک و رژیم غذایى: هیچکس نمیتواند منکر اثرات سودمند یک رژیم غذایى با برنامه ریزى درست باشد . این بخش به فرد مبتلا به لوپوس کمک میکند که چگونه خورد و خوراک خود را برنامه ریزى نموده و تندرستى خود را بدست آورید. رژیم غذائی خاصی برای لوپوس وجود ندارد. فرد مبتلا به لوپوس بایستی یک رژیم غذائی شامل میوه و سبزیجات تازه، غلات، مقدار مناسب گوشت، مرغ و روغن ماهی را داشته باشد. امگا 3 موجود در روغن ماهی امکان ابتلا به بیماریهای قلبی و فشار خون را کاهش میدهد. بنابراین بانوان مبتلا به لوپوس حتما" بایستی از امگا 3 استفاده نمایند چون امکان ابتلا به بیماریهای قلبی در آنان بیشتر است.قرصهای آلفا آلفا را هرگز استفاده نکنند. آمینو اسید موجود در این قرصها میتواند سبب درد در ماهیچه ها، خستگی، تغییر در سیستم ایمنی ، و مشکلات کلیه گردد.قبل از استفاده از هرگونه ویتامین یا جایگزین غذا با پزشک خود مشورت نماید چون اینها ممکن است با داروهای فرد مبتلا به لوپوس تداخل پیدا کنند. فرد مبتلا به لوپوس ممکن است به دلیل استفاده از دارو یا تخریبی که لوپوس در بدن این افراد ایجاد کرده است مجبور باشد مصرف بعضی از غذاها را کاهش دهد یا به کلی آنها را مصرف نکنید.

مشروبات الکلى میتوانداثر داروها را کاهش دهد ، بیماریهای جدید بوجود آورد ، و مشکلات کنونی را افزایش دهد.

اگر فرد مبتلا به لوپوس از استروئید( کورتون) استفاده می کند بایستی میزان استفاده از چربی و نمک را در رژیم خود به حداقل برساند.

اگر Osteoporosis ( پوکى استخوان) دارید بایستی غذاهایی با میزان کلسیم بالا را به طور روزانه مصرف نمائید تا در رشد استخوانها کمک نمایند. مثل: سبزیجات با برگ سبز تیره (اسفناج، براکلی)، شیر، پنیر و ماست یا قرصهای کلسیم با ویتامین دی.

بیماران لوپوس با درگیرى کلیه در مورد مصرف لبنیات با پزشک خود مشورت نمایند به دلیل آنکه میزان نمکى که در لبنیا ت موجود میباشد براى‌بیماران با درگیرى‌کلیه مناسب نمیباشد.

میزان مصرف نمک و مایعات (مایعات پنهان مانند میزان آبى که حتى در یک خیار موجود میباشد و بیمار آن را بعنوان مصرف مایعات به حساب نمى آورد . ) در بیماران لوپوس با درگیرى کلیه بایستى با مشورت پزشک معالج باشد.

حساسیت ها :حساسیت ها میتواند بیمارى لوپوس را شعله ور نمایند از این رو باید از بکار بردن داروها و مواد شیمیایى که در گذشته بیمار به آن حساسیت داشته خوددارى نماید و هنگامى که نشانه هاى حساسیت بروز نماید با پزشک خود در میان گذارد .

 

چرا يک فرد به لوپوس دچار می شود؟

لوپوس بيماری پيچيده ای است که عامل دقیق آن ناشناخته است.

عواملی که تاکنون شناخته شده اند عبارتند از:

عوامل ژنتیک، نورخورشيد، استرس، هورمون ها، سيگار کشيدن، بعضی داروها، و عوامل عفونی مانند ويروس ها. مطالعات اخير تاييد کرده اند که ويروسی به نام ويروس اپشتين-بار [(EBV) Epstein-Bar virus ] درافرادی که از نظر ژنتيکی مستعد هستند، ممکن است يک عامل ايجاد لوپوس باشد. ويروس اپشتين-بار عامل شناخته شده بيماری منونوکلئوز عفونی است. اگر چه يکويروس ممکن است عامل شروع کننده بيماری لوپوس باشد ولی بايد متذکر شد کهشخص مبتلا به لوپوس، بيماری را به فرد ديگری انتقال نمی دهد، به اين معنیکه بيماری لوپوس مسری نيست.

سيستم ايمنی بدن در بيماران لوپوسی آن طور که بايد عمل نمی کند. سيستم ايمنی در افراد سالم، پروتئين هائی به نام آنتی بادی (پادتن) و سلول هايی به نام لنفوسيت توليد می کند که اين مجموعه در صورت حمله ويروس ها، باکتری ها و ساير مواد خارجی به بدن با آنها وارد مبارزه شده و آنها را از بين می برد. اما در بيماران مبتلا به لوپوس، سيستم ايمنی، آنتی بادی ها يی توليد می کند که عليه بافت های سالم خود بيمار عمل می کنند. به اين آنتی باديها اتوآنتی بادی می گويند ( به معنی آنتی بادی بر عليه خود) که در ايجاد التهاب وآسيب های بافتی مبتلايان به لوپوس نقش دارند. شايعترين نوع اتوآنتی بادی موجود در لوپوس، آنتی بادی ضد هسته [antinuclear antibody (ANA)] میباشد که بر عليه قسمت هايی از هسته سلول عمل می کند. هسته سلول مرکزفرماندهی سلول می باشد. هنوز همه عواملی که باعث التهاب و آسيب های بافتیدر لوپوس می شوند، شناخته نشده ولی هم اکنون تحقيقات زيادی برای شناسائیاين عوامل در حال انجام است .

 

آيا لوپوس يک بيماری ژنتيکی است؟

تا کنون ژنی که بتواند 100 در صد علائم بيماری را توجيه نمايد کشف نشده است. ژنهای متعددی کشف شده اند که هر کدام در درصدی از بيماران لوپوسی وجود داشته است و در همه وجود نداشته است.

 

به نظر می رسد ژنها در نوع درگيری ارگانها و شدت بيماری بيشترنقش داشته باشند. به نظر می رسد نقش عوامل غير ژنی مانند عوامل محيطی، در بروز بيماری لوپوس، بيشتر از نقش ژن می باشد. مثل هر بیماری دیگر احتمال ابتلا افراد دیگر خانواده به بیماری های خود ایمن بیشتراست

 

آيا بيماری لوپوس، مسری است؟

بيماری لوپوس به هيچ عنوان مسری نمی باشد، يعنی از طريق لوازم شخصی، تماس نزديک، و يا تماس جنسی، به ديگران انتقال نمی يابد.

 

يک بيمار لوپوسی به چه پزشکی بايد مراجعه کند؟

بیمار مبتلا به لوپوس باید تحت نظر روماتولوژیست باشد و در صورتی که دسترسی به متخصص روماتولوژیست نداشته باشد، لازم است به متخصص داخلی مراجعه نماید تا اقدامات لازم برای او انجام شود.

 

آيا بيمار لوپوسی می تواند ازدواج کند؟

ازدواج بيمار لوپوسی بلامانع است. همراهی يک همسر خوب می تواند در تسريع بهبودی بيمار موثر باشد.

 

آيا بيمار لوپوسی می تواند حامله شود؟

بيماران لوپوسی مثل تمام افراد طبيعی می توانند حامله شوند. ولی قبل از تصميم گيری برای حاملگی نياز است موارد زير رعايت شود.

1- بيماری لوپوس بايد به مدت حداقل 6 ماه خاموش باشد.

2- بيمار در مصرف داروهائی که درحاملگی ممنوع است نباشد. در صورت مصرف داروها توصيه می شود تا کنترل بيماری و قطع تدريجی دارو توسط پزشک، تصميم به حاملگی به تعويق افتد.

3- حتما حاملگی با اجازه پزشک صورت گيرد. بهترين فردی که می تواند اجازه حاملگی بدهد، پزشک روماتولوژيستی است که بيمار تحت نظر وی می باشد.

4- قبل از حاملگی يک سری از آزمایشات بايد توسط پزشک چک شود و در صورت لزوم تدابير درمانی خاصی لازم است در طی حاملگی انجام شود.

لوپوس وعوارض باردارى – در این سى سال ، درمان لوپوس همراه با دستاوردهاى چشمگیرى بوده است. بنابراین ، در بیشتر زنان مبتلا به لوپوس ، باردار شدن یک انتخاب درست میباشد .دقیقا مشخص نیست که در زمان باردارى شانس شعله ورشدن بیمارى لوپوس بیشتر شود . اما به هر حال نشانه هایى در دست است که به هنگام تغییرات هورمونى در طول بارورسازى و لقاح، بیمارى لوپوس میتواند شعله ور شود.

دشواریهاى باردارى – زنان مبتلا به لوپوس ممکن است خطرات و دشواریهایى در دوران باردارى داشته باشند ، که شامل پرفشارى خون ( فشارخون بالا) ، زایمان زودرس ، خونریزى هاى بیش از اندازه پس از زایمان ، یا لخته شدن خون در پا، یا در ریه ( آمبولى ریه ). پیامدهاى ناخواسته براى نوزادانى که مادرانشان مبتلا به بیمارى لوپوس مى باشند شامل وزن پائین به هنگام تولد ، سقط جنین ، و نوزاد نارس میباشد.

سقط جنین خودبخودى : سقط جنین ، مرگ جنینى است که بیش از 10 هفته از باردارى میگذرد.خطر سقط جنین در زنانى که ازدیاد فشارخون دارند ، نفریت لوپوسى (لوپوس با درگیرى کلیه) ، و آزمایش کمپلیمان آنها پائین است( C3 پائین است‌) ، آزمایش آنتى دى.ان .آ. آنتى بادى بالا است ، آنتى فسفولیپید آنتى بادى ( شامل آنتى کاردیولیپین آنتى بادى و آنتى کوآگولانت لوپوس‌) ، و یا پلاکت پائین است .

زایمان زودرس : بیماران مبتلا به لوپوس خطر بیشترى براى زایمان زودرس دارند .پایان باردارى پیش از سى و هفتمین هفته باردارى زایمان زودرس نامیده میشود. پیامد ناخوشایند زایمان،پیش از زمان برنامه ریزى شده به دنیا آوردن نوزادى نارس میباشد .

بانوان مبتلا به لوپوس که مبتلا به افزایش فشار خون نیز میباشند در صورت باردارى باید نکات زیر را رعایت نمایند: این افراد بایستى بیشتر استراحت نموده و در حد امکان خود را خسته ننمایند . رژیم غذایى را رعایت نمایند، وقت ملاقات با متخصص زنان و متخصص لوپوس به طور مرتب در طول باردارى انجام گردد، دستورات دارویى را کاملا رعایت نمایندو در صورت کوچکترین مشکل به پزشک مراجعه نمایند، دراز کشیدن به پهلوى چپ جریان خون کلیه و میزان ادرار را زیادتر نموده و خیز ( ورم ) پاها را کم مینماید .

تذکر :از آنجا که داروهای پیشگیری از باردارى ، داروهاى هورمونی هستند که میتوانند زیانبار باشند بهتر است با پزشک زنان و پزشک روماتولوژیست خود در مورد پیشگیرى از باردارى مشورت کنید،بهترین روش پیشگیری از باردارى در افراد مبتلا به لوپوس استفاده از روشهاى طبیعى مانند کاندوم می باشد.

 

آيا بيماری به نوزاد انتقال پيدا می کند؟

احتمال انتقال بيماری به نوزاد به طوری که فرزند بيمار لوپوسی در آينده دچار بيماری لوپوس گردد، خيلی نادر است. اگر در نوزاد علائم لوپوسی ایجاد شود بسیار خوش خیم است که معمولاً بعد از چند هفته بهبودی پیدا می کند.

آيا بيمار لوپوسی می تواند داروهای غير از درمان لوپوس را مصرف کند؟

مصرف هرگونه داروئی بايد طبق نظر پزشک روماتولوژيست انجام شود. از آنجائی که تعدادی از داروها مانند کوتريموکسازول و باعث عود بيماری می شوند. در کل بيماران لوپوسی بيش از افراد نرمال جامعه به داروها واکنش نشان می دهند. بنابراين توصيه می شود از مصرف خودسرانه دارو، جدا خودداری شود.

 

آيا بيمار لوپوسی می تواند ورزش کند؟

بيماران لوپوسی برای پيشگيری از پوکی استخوان، بيماريهای قلبی-عروقی، ضعف عضله، و برای داشتن روحيه خوب بايد حتما ورزش کنند. ورزش هائی که به بيماران لوپوسی توصيه می شود شامل نرمش های ايروبيک (هوازی) ملايم، ورزش های کششی عضله، شنا، قدم زدن و دوچرخه سواری می باشد. توصيه می شود اگر مفاصل متورم داريد از فعاليتهايی که به مفصل فشار می آورد خودداری شود. حرکات ورزشىرا تا جایىکه خسته نمیشوید ادامه دهید.توصیه می شود انجام حرکات ورزشی در محل هائی سرپوشیده باشد که درمعرض نور خورشید نباشد.

 

فوايد ورزش شامل:

1- کمک به سالم نگه داشتن دستگاه قلب و عروق

2- افزایش قدرت و دامنه حرکات مفصل

3- کاهش اضطراب و هیجانات منفى

4- کمک به بهبود پوکى استخوان

5- بهبود خشکى مفاصل

 

آيا رژيم غذائی يا ويتامين خاصی برای بيماران لوپوسی توصيه می شود؟

1- استفاده بیشتر از رژيم های حاوی شير و لبنيات

2- از رژيم های کم چرب استفاده شود.

3- از نظر مصرف پروتئین تحت نظر متخصص روماتولوژیست

4- رژيم پر پروتئين (بيش از 50 گرم درروز برای زنان و 63 گرم در روز برای مردان) می تواند باعث تشديد بيماری گردد، بنابراين توصيه نمی شود.

5- توصيه می شود از مصرف غذائی در حدی باشد پر کالری1600 برای زنان و 2400- 2600 برای مردان تامین شود.

6- استفاده از رژیم های کمک نمک

7- استفاده از رژیم های حاوی ویتامین dو کلسیم به میزان 1000 تا 1500 میلی گرم در روز

8- استفاده از ویتامین ها تحت نظر متخصص روماتولوژی

آيا بيمار لوپوسی می تواند واکسن بزند؟

تزريق واکسن آنفلوآنزای سالانه، و واکسن پنوموکوک هر 5 سال يکبار، به بيماران لوپوسی توصيه می شود.

تزريق بقيه واکسن ها بهتر است با اجازه پزشک و درزمان غير فعال بودن بيماری و زمانی که بيمار دوز بالای داروهای تضعيف کننده ايمنی مصرف نمی نمايند، انجام شود.

تزريق واکسن های زنده مانند: فلج اطفال- سرخک- سرخجه- اوريون در بيمار لوپوسی ممنوع می باشد.

 

واکسن آنفلونزا و واکسن پنوموکوک ( ذات الریه ) برای بیماران مبتلا به لوپوس:

واکسن فصلی آنفلوانزا :

واکسن آنفلوانزا واکسنی است با تا ثیرزیاد وموثر که ازیک ویروس غیر فعال که زنده نمیباشد، ساخته شده است. این واکسن به مدت یکسا ل به افرادی که در خطر ابتلاء به آنفلوانزا هستند ایمنی نسبی می دهد .حدود 2 هفته بعد از تزریق واکسن ،بدن شروع به ساختن آنتی بادی هائی می کند که بدن را در برابر ویروس آنفلونزا ایمن مینماید .در هنگام عفونت فعال و تب بهتر است از واکسیناسیون خودداری شود و پس از بهبودی با مشورت با پزشک خود واکسن را تزریق نمائید.

اگرچه مدرک خوبی برای اثبات سودمند بودن این واکسن دردست نمیباشد برای مقابله با موجودات ذره بینی عفونت زا(مثل: میکروب، باکتری یا ویروس) گاهی در بیماران

اتو ایمیون فعال هم واکسیناسیون سودمند است ، افراد مبتلا به لوپوس معمولا بدنبال تزریق واکسن آنفلوانزا واکنشی را نشان نمیدهند . نزد گروهی از بیماران پس از تزریق واکسن نشانه های واکنش به واکسن دیده شده که اغلب خفیف بوده مانند: چند روز تب ودرد های ماهیچه ا ی .

پیشنهاد میشود که بیماران مبتلا به لوپوس هر سال واکسن انفلوانزا را دریافت نمایند.

واکسن آنفلوانزائی هست که برای بیماران لوپوس ،توصیه نشده باشد؟

پیشگیری درمانی ازآنفلوانزای استنشاقی( که ازطریق تنفس سرایت می یابد)(flu-mist -R)برای بیماران مبتلا به لوپوس و بیمارانی که داروهای سرکوب کنندهء سیستم ایمنی مصرف مینمایند و همینطور برای خانوادهء آنان ویا هرکسی که با انها در تماس نزدیک است توصیه نمی شود.چرا که این واکسن مشتق شده از یک ویروس ضعیف شده میباشد که هنوز زنده است و به همین دلیل است که برای بیماران با ضعف ایمنی ویا هر کسی که ازداروهای سرکوب کنندهء سیستم ایمنی استفاده می نماید(مثل:پردنیزولون وسیکلوفسفامیدها) نوع استنشاقی توصیه نمی شود.( نوع استنشاقی در ایران موجود نمیباشد).

واکسن پنوموکوک ( برای پیشگیری از ذات الریه)

واکسن پنوموکوک معمولا برای افراد مبتلا به لوپوس توصیه میشود و باید 5 سال پس از نخستین تزریق ،دوباره تزریق شود.این واکسن میتواند به پیشگیری از ابتلاء بیشتر انواع پنومونی پنوموکوکی (نه همهء انواع آن) کمک کند.

واکسن پنوموکوک و واکسن آنفلوانزا چگونه برافراد مبتلا به لوپوس اثر میکند؟

در چندین بررسی نشان داده شده که واکسن آنفلوانزا باعث بوجود آمدن یک آنتی بادی حمایت کننده در افراد مبتلا به لوپوس میشود. بیماری ومرگ و میر در اثر آنفلوانزا و پنومونی در بیماران با سیستم ایمنی سرکوب شده شایع است ازاینرو پیشنهاد میشود که فرد مبتلا به لوپوس واکسن آنفلوانزا را سالیانه و پنومونی را هر 5 تا 7 سال تجدید کند.قبل از تزریق واکسن با پزشک خود مشورت نمائید.

از خود در مقابل آنفلوانزا و پنومونی محافظت کنید:

در زیر تدبیرهای اولیه ای پیشنهاد شده که افراد مبتلا به لوپوس و خانوادهء آنها میتوانند برای مقابله احتمالی با آنفلوانزا وپنومونی و دیگر میکروبها بکار بندند.

1- دوری نمودن از هر فردی که نشانه های تب بالای 38 درجه سانتیگراد - تهوع -استفراغ ویا اسهال دارند ( حتی بستگان نزدیک در خانواده ) ، بخصوص شما باید ازتماس نزدیک ،تماس شخصی مانند در آغوش گرفتن ،بوسیدن ودست دادن دوری کنید.

2- شستن دستها(پشت دست، کف دست ،وانگشتان و لای انگشتان ) بهتر است با آب گرم وصابون به مدت حداقل 15 ثانیه

3-بخاطر داشته باشید که سطوح حمام وسرویس بهداشتی در مکانهای عمومی با امکانات مشترک، در اداره ها، فروشگاه های زنجیره ای ،و رستورانها میتوانند ویروس H1N1 را در خود نگهداری کنند و آلوده باشند. از اینرو هم ژل وهم دستمال پاک کننده اختصاصی حاوی الکل را در مکانهای عمومی وحتی در منزل با خود داشته باشید.

4-از لمس کردن چشمها و بینی و دهانتان با دست خودداری کنید.میکروبها از این راه سرایت میکنند.

5-ازبازوی خود برای سپر قرار دادن بر روی دهان و بینی در هنگام سرفه و عطسه استفاده نمائید.از دست ویا دستمال استفاده نکنید چرا که آنها ممکن است حامل ویروسها باشند.

6-اگر بیمار هستید به محل کار و یا مدرسه نروید.

7-لطفا به خاطر بسپارید که فرد مبتلا به لوپوس هرگز نباید داروهای مربوط به درمان لوپوس را خودسرانه و بدون مشورت با پزشکتان قطع نماید.

 

لوپوس کلیوی

بیشتر مبتلایان به لوپوس دارای رسوبات ایمونوگلوبولین در گلومرول‌های کلیه هستند ولی فقط نیمی از آنها مبتلا به التهاب علامت‌دار کلیه می‌باشند که با دفع پروتئین در ادرار مشخص می‌شود. در بیشتر مبتلایان مبتلا به التهاب کلیه هم کارکرد کلیه در حد مطلوب باقی می ماند و فقط مبتلایان به التهاب نوع پورولیفراتیو کلیه اگر درمان نشوند به نارسایی کلیه دچار خواهند شد. در کل فقط در حدود 5 الی 10 درصد موارد نارسایی کلیه بروز میکند که اگر مزمن شود، فرد نیاز به دیالیز یا پیوند کلیه پیدا می‌کند.

از آنجا که درمان هر کدام از انواع التهاب کلیه ناشی از لپوس با همدیگر فرق می‌کند، بیوپسی یا نمونه‌برداری کلیه و تشخیص نوع التهاب برای درمان خیلی کمک کننده خواهد بود.

anti ds DNA و آنتی بادی ضد عضله صاف SM برای لوپوس نسبتا اختصاصی است و در درگیری کلیه بیشتر دیده میشود و سطوح بالای اینها نشاندهنده فعالیت بیماری است.

پسرفت کامل بیماری نادر است ولی درمان بموقع و برنامه ریزی بیمار و پزشک میتواند باعث مهار حملات شدید و حاد بیماری شده و ارائه درمانهای نگهدارنده که باعث میشود نشانه های بیماری در یک سطح قابل قبول سرکوب شوند. درمان مرحله حاد بیماری با کورتونها و در صورت عدم پاسخ به آن با داروهای مثل سیکلوفوسفامید و آزاتیوپرین انجام میشود. به هرحال درمانهای آزمایشی دیگری نیز در دست بررسی هستند تا عوارض کمتر و بهبودی بیشتر را حاصل کنند.

چگونه بیمارى لوپوس به کلیه ها آزار میرساند ؟

آزارى که بیمارى لوپوس به کلیه ها میرساند میتواند از آسیب ملایم تا شدید باشد .این آسیب میتواندبه بخش صافى کلیه (گلومرول) وارد گردد، بخشى که خون فرد لوپوسی در آنجا از سم ها پالایش و پاک میگردد ، آسیب به این بخش ها ، کلیه ها را دچار کم کارى تا نارسایى پیشرفته کلیه مینماید.

90% از بیماران مبتلا به لوپوس دچاربرخى از ازردگى هاى کلیه خواهند شد ، ولى تنها 2% تا 3% دچارنارسایى پیشرفته کلیه ها میگردند،وبه همین سبب به درمان جایگزینى کلیه نیاز پیدا خواهند کرد. بیمارى کلیه در جریان لوپوس میتواند"ساکت و خاموش"و بدون هیچ نشانه اى سبب آسیب به کلیه ها شود و کلیه ها را دچار آزردگى نماید . توجه نمایید که پیشاب ( ادرار ) فرد لوپوسی مى تواند پررنگ شود ، درد پهلوها ، افزایش فشارخون، افزایش وزن ناشى از جمع شدن مایعات اضافى در بدن یا ( ورم و بادکردگى) و پف کردگى دور چشم و خیز و باد کردن دست ها و پاها را داشته باشد. پزشک میتواند آسیب کلیه هاى فرد لوپوسی را با پیدا کردن پروتئین یا خون در ادرار فرد لوپوسی شناسایى نماید . زیاد شدن میزان اوره و کراتینین در خون نشانگر کم کارى کلیه ها ست . دراین صورت پزشک درخواست آزمایش جمع آورى ادرار 24 ساعته براى فرد لوپوسی خواهد کرد.

اگر کلیه ها دچار نارسایى شدید شوند،خوشبختانه فرد لوپوسی میتواند با "درمان جایگزینى کلیه" با دیالیز یا پیوند کلیه به زندگى خود ادامه دهد .برخى از داروهاى پیشگیرى کننده از پس زدگى کلیه پیوند شده مانند داروهایى است که براى درمان بیماران لوپوس بکاربرده میشود .بازگشت بیمارى لوپوس در کلیه پیوند شده بسیار غیر معمول میباشد و شایان ذکر است که در بیشتر موارد بیمارى لوپوس غیر فعال باقى میماند. موفقیت پیوند کلیه نیز دربیمارانى که کلیه آنها در پى بیمارى لوپوس نارسا شده مانند دیگر بیماران پیوند کلیه میباشد . از نظر روماتولوژیفرد لوپوسی که کلیه دریافت کرده است امکان این که کلیه اش دوباره دچار لوپوس شود دوبرابر افراد معمولی است .

تستهای تشخیص آزمایشگاهی لوپوس

تست های خون و ادرار ۲ تست پر کاربرد در جریان تشخیص این بیماری هستند ازجمله:

تست CBC:در این تست ممکن است آنمی و همچنین لکوپنی و ترومبوسیتوپنی مشاهده شود که این حالات معمولا در جریان بیماری لوپوس اتفاق میافتد.

تست ESR: این تست برای بررسی سرعت رسوب گلوبولهای قرمز خون کاربرد دارد که در این آزمایش سرعت بر اساس میزان ته نشینی گلبولها در لوله در مدت ۱ ساعت ارزیابی میشود. در بیماری لوپوس مانند سایر بیماری های سیستمیک و التهابات سرعت رسوب سلولها افزایش میابد.

تستهای بررسی عملکرد کبد و کلیه: با انجام تستهایی روی خون میتوان از عملکرد کبد و کلیه که در جریان لوپوس تحت تاثیر قرار میگیرند آگاه شد.

تست آنالیز ادرای: در افراد لوپوسی در این تست مقادیری متفاوت از پروتئین و گلبول قرمز دفع شده که در نتیجه آسیب کلیوی است مشاهده میشود.

تست های سیفلیس:نتیجه مثبت کاذب این تست میتواند بیانگر وجود آنتی بادی ضد فسفولیپیدها در خون باشد که این مساله یک اندکس تشخیصی دیگر در لوپوس است وجود این آنتی بادی باعث افزایش ریسک ایجاد لخته در خون میشود.

تست(ANA( Antinuclear antibody :مثبت شدن این تست بیانگر وجود آنتی بادی ضد هسته سلولها است که این مسئله بیانگر فعال شدن سیستم ایمنی در جهت ساخت اتو آنتی بادی است. نتیجه مثبت نمیتواند تشخیص لوپوس را قطعی کند زیرا این آنتی بادی در سایر بیماریهای اتوایمیون و همچنین برخی از عفونتها و یا مصرف برخی از داروها وجود دارد ولی با نتیجه مثبت، تستهای تائیدی درخواست میشود.

هیچ یک از تستهای فوق به تنهایی تائید کننده لوپوس نیستند و برای رسیدن به به تشخیص نهایی به مجموع نتایج تستها به همراه علائم بالینی توجه میشود.

۲ تست زیر در بررسی آسیبهای حاصل از لوپوس در ارگانهای بدن به کار میرود:

تست X-Ray از قفسه سینه: برای بررسی التهاب در ریه و همچنین بزرگ شدن قلب ناشی ا