مرکز دانلود خلاصه کتاب و جزوات دانشگاهی

مرکز دانلود تحقیق رايگان دانش آموزان و فروش آنلاين انواع مقالات، پروژه های دانشجويی،جزوات دانشگاهی، خلاصه کتاب، كارورزی و کارآموزی، طرح لایه باز کارت ویزیت، تراکت مشاغل و...(توجه: اگر شما نویسنده یا پدیدآورنده اثر هستید در صورت عدم رضایت از نمایش اثر خود به منظور حذف اثر از سایت به پشتیبانی پیام دهید)

نمونه سوالات کارشناسی ارشد دانشگاه پیام نور (سوالات تخصصی)

نمونه سوالات کارشناسی دانشگاه پیام نور (سوالات تخصصی)

نمونه سوالات دانشگاه پيام نور (سوالات عمومی)

کارآموزی و کارورزی

مقالات رشته حسابداری و اقتصاد

مقالات علوم اجتماعی و جامعه شناسی

مقالات روانشناسی و علوم تربیتی

مقالات فقهی و حقوق

مقالات تاریخ- جغرافی

مقالات دینی و مذهبی

مقالات علوم سیاسی

مقالات مدیریت و سازمان

مقالات پزشکی - مامایی- میکروبیولوژی

مقالات صنعت- معماری- کشاورزی-برق

مقالات ریاضی- فیزیک- شیمی

مقالات کامپیوتر و شبکه

مقالات ادبیات- هنر - گرافیک

اقدام پژوهی و گزارش تخصصی معلمان

پاورپوئینت و بروشورر آماده

طرح توجیهی کارآفرینی

آمار سایت

آمار بازدید

  • بازدید امروز : 590
  • بازدید دیروز : 2206
  • بازدید کل : 13042253

مدیریت تصادفات


فهرست مطالب

عنوان صفحه

مقدمه. 1

1- تعاريف.... 3

2- مديريت تصادفات... 5

طبقه بندي سوانح.. 7

سطح 4 سوانح.. 8

سطح 3 سوانح.. 9

سطح 2 سوانح.. 10

سطح 1 سوانح.. 11

کميت هاي مورد نياز جهت ارزيابي کارآيي مديريت تصادفات... 12

جمع آوري و ذخيره اطلاعات در مديريت سوانح.. 15

روش هاي استاندارد انجام مديريت سوانح.. 15

مشکلات مديريت سوانح.. 16

مسئولان اجرايي مديريت سوانح.. 17

نيازها و ويژگي هاي سيستم.. 20


مديريت تصادفات:

مقدمه:

تصادفات ترافيکي از عوامل بسيار مهم مرگ و مير و صدمات شديد جانبي و مالي بوده و آثار سنگين اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي آن جوامع بشري را به شدت مورد تهديد قرار داده است. شدت اين صدمات در کشورهاي در حال توسعه بيشتر بوده و تعداد و شدت تصادفات در کشورهاي مزبور در مقايسه با کشورهاي توسعه يافته چندين مرتبه بالاتر است.

در اين ميان، تصادفات جاده اي داراي ضايعات سنگين تري از تصادفات درون شهري است و تصادف جاده اي به علت سرعت بالاي وسايل نقليه اغلب منجر به خسارات بسيار سنگين جاني و مالي مي شود. آمار مرگ و مير نشان مي دهند که تصادفات جاده اي حتي در کشورهاي توسعه يافته صنعتي در صدر علل مرگ و مير بوده و خصوصاً در رده هاي سني 15تا25 سال بيش از هر عامل ديگر باعث تلفات مردم مي شود.

تحقيقات اخير در ايران نشان مي دهد که هم اکنون 25 درصد يعني يک چهار تلفات ناشي از مرگ و ميرهاي غير طبيعي، ناشي از تصادفات ترافيکي است. در اين ميان، وضع کنوني جهان در شرايط ابتدايي قرن بيست و يکم موجبات نگراني شديد بشريت از آينده کره زمين را با توجه به افزايش جمعيت و کمبود منابع انرژي و غذا و افزايش آلودگي محيط زيست فراهم نموده است. بدين جهت بهينه سازي مصرف منابع محدود و گرانبها و جلوگيري از ضايعات و بازگرداندن خود و مصالح مصرف شده به چرخه توليد و مطالعات مربوط به آن از قبيل اقتصاد مهندسي، مديريت سيستم و مديريت اطلاعات در راس اهداف و مطالعات دانشگاه ها و مراکز علمي و تصادفات در قرن جديد قرار گرفته است.

در اين راستا تلاش و تحقيق و برنامه ريزي براي کاهش تصادفات و ضايعات اقتصادي آنها در کشورهاي توسعه يافته صنعتي شدت يافته و آثار مثبت آن نصيب کشورهاي مزبور شده و مي شود. مثلا در آمريکا ظرف سي سال شاخص «تعداد تصادفات تقسيم بر حاصل ضرب تعداد وسايل نقليه در طول مسافت پيموده شده» از حدود 30 به 68/2 يعني بيش از ده برابر کاهش يافته است.

مطالعه نتايج تحقيقات در مورد هزينه تصادفات در کشورهاي مختلف نشان مي دهد که ارقام مربوط به اين هزينه ها به طور تصاعدي در حال افزايش است. علت اصلي يافته هاي جديد عمدتاً مربوط به بخش هزينه هاي «غير مستقيم» تصادفات مي باشد. اصولاً هزينه هاي مزبور از دو بخش اصلي تشکيل مي شود که شامل هزينه‌هاي مستقيم و غير مستقيم است. هزينه هاي غير مستقيم که شامل قيمت جان انسان ها و آثار منفي اقتصادي معلوليت ها و جراحات رواني و تزلزل خانواده ها و غم و غصه مي شود.

گر چه هنوز هيچ محققي ادعا نمي کند که رقم دقيق آن را مي داند اما هر چه تحقيقات کامل تر و عميقتر انجام مي شود، تخمين دانشمندان براي آثار منفي اقتصادي اين بخش از ضايعات تصادفات به شدت بالا مي رود اين وضعيت در کشورهاي در حال توسعه شديدتر است. زيرا در کشورهاي مزبور اولاً اکثر افراد تحصيل کرده و متخصص به علت سفرهاي بيشتر در معرض خطر هستند و ثانياً ترتيبات و امکانات مربوط به جلوگيري از بسط آثار ضايعات و جبران آنها محدودتر است. اصولاً در تحقيقات مربوط به تصادفات جاده اي در کشورهاي در حال توسعه ثابت شده است که تصادفات جاده اي در بسياري از کشورهاي در حال توسعه دومين عامل مرگ‌ومير در محدوده سني افرادي است که از جهت اقتصادي «فعال» به حساب مي آيند.

1- ارزش اقتصادي از دست رفته در نتيجه تصادفات جاده اي معمولاً در محدوده يک تا دو درصد توليد ناخالص ملي است.

2- نصبت تصادفات به ازاي «وسيله نقليه- کيلومتر» موجود و طي شده بسيار بيشتر از کشورهاي توسعه يافته است (ده تا پانزده برابر).

با توجه به آنچه در مورد ضرورت جلوگيري از ضايعات و بهينه سازي مصرف منابع ذي قيمت و کمياب گفته شد، نمي توان در مقابل اين ضايعه سنگين بي تفاوت بود.

1- تعاريف:

در اين فصل برخي از لغات کليدي در زمينه مديريت تصادفات تعريف گرديده اند.

سانحه: (incident)

وضعيت اتفاقي پيش آمده که باعث کاهش ظرفيت راهها، که منجر به کند شدن (يا حتي بسته شدن) جريان پيوسته ترافيک مي شود. براي مثال مي توان به موارد زير اشاره کرد:

به هم خوردن و در هم شکستن ترافيک، خرابي وسائل نقليه، آتش سوزي،‌ تانکرهاي حامل مواد سوختي خطرزا(تصادفات- چپ کردن يا هر حادثه اي که باعث ريختن مواد سوختي گردد)، اورژانس هاي پزشکي، پروژه هاي تعمير و نوسازي راه ها و وقايع غير اضطراري خاص (وقايع ورزشي، کنسرت ها و ديگر وقايعي که بر عملکرد راهها تاثيرگذار هستند).

واکنش (عکس العمل): (Response)

هر فرد يا گروهي که از يک سازمان يا نمايندگي ويژه با تجربه که براي مديريت و رفت کردن سوانح فعاليت انجام مي دهند. به طور مثال افرادي که در يک واقعه آتش سوزي خدمت ارائه مي دهند شامل موارد زير هستند:

- افسران پليس

- تيم هاي مواد خطرزا

- رانندگان وسايل نقليه يدک کش

و افراد ديگري که در شناسايي اين طرح کاي مي کنند.

فرمانده سانحه:

يک شخصي که مسئوليت هماهنگي همه اشخاصي که در واکنش سانحه سهيم هستند را به عهده دارد. اين فرد اولين واکنش اضطراري که بايد به سانحه برسد را تعيين مي کند و همچنين ممکن است رسيدن بعضي واکنش‌گرها را به صحنه سانحه تغيير دهد. مراحل مختلف شروع کار و رسيدن به صحنه سانحه توسط رهبر گروه مشخص مي گردد.

برنامه مديريت تصادفات:

يک دوره عملياتي هماهنگ شده که روي ايجاد يک واکنش اختصاصي براي ترفيع ايمني سوانح ترافيکي با يک سرعت معقول، متمرکز شده است. همچنين برنامه مديريت تصادفات مي تواند يک نوشته مستند در زمينه بهترين تمرينها و روشهاي موثر و مفيد باشد.

ابزارهاي کنترل ترافيک:

وسايلي که براي ايمني جريان ترافيک انحراف يافته استفاده مي گردد. اين وسايل شامل مواردي مثل علائم، تابلوهاي افقي، تمهيدات ترافيکي يا حتي بشکه ها يا شعله هاي آتش براي منحرف کردن وسايل نقليه مي‌باشند.

ايمني منطقه:

مسئوليتي که در داخل يا اطراف منطقه سانحه متصديان سوانح را از بسياري تهديدات که ممکن است در خارج محدوده رخ بدهد، حفاظت مي کند.

 

2- مديريت تصادفات:

مهمترين مساله اي که قبل از بررسي مديريت تصادفات بايد مشخص شود، مفهوم واقعي سانحه (Incident) است. مسئولان بخش حمل و نقل و اورژانس هر منطقه تعاريف متفاوتي از سانحه و چگونگي تشکيل آن ارائه مي دهند. البته اين امر به دليل وظايف متفاوتي است که از دو ارگان دارند.

سازمان هاي اجرايي دولتي و مسئولان اورژانس سانحه را به اين شکل تعريف مي کنند:

«هر رخدادي که موجب اعزام نيروهاي کمکي به محل گردد». در واقع مسئولان اورژانس با توجه به ماموريتي که دارند، سانحه را از منظر ايمني و جلوگيري از خسارات جاني و مالي تعريف مي کنند.

اما ديدگاه دوم مربوط به مسئولان ترافيکي است که چنين تعريفي از «سانحه» دارند:

«هر اتفاق غير معمول که منجر به کاهش ظرفيت راهها و يا افزايش غير طبيعي تقاضاي سفر گردد».

با توجه به اين تعريف وقايعي مانند تصادفات و يا خراب شدن وسائط نقليه، ريختن محموله بار در جاده، تعميران راهها و پروژه هاي بهسازي و نوسازي راهها، و همچنين برگزاري مسابقات ورزشي، کنسرت و يا هر رويداد ديگري که تأثير قابل توجهي بر کارکرد راهها بگذارد، در زمره سوانح ترافيکي قرار مي گيرند.

فرهنگ اطلاعات ترافيکي (traffic management data dictionary) که توسط ITE و AASHTO به چاپ رسيده است، سانحه را به اين صورت تعريف مي کند:

«يک اتفاق ناگهاني برنامه ريزي نشده ترافيکي که تأثيرات منفي بر جريان طبيعي ترافيک مي گذارد».

سوانح و تداوم وقوع آنها از موثرترين عوامل تراکم ترافيک (congestion) است. به دليل اهميت اثرات سوانح در عملکرد ترافيک، قوانين و مقررات اجرايي، مامورين اورژانس و شرکت هاي حمل و نقلي در بسياري از شهرهاي بزرگ جهان به آن توجه شده و تحت عنوان مديريت تصادفات، از آن ياد مي شود.

منظور از مديريت تصادفات يک حرکت سيستماتيک، برنامه ريزي شده و هماهنگ شده است که در آن افراد، شرکت ها، تجهيزات مکانيکي و تکنيک هاي مختلف به کار گرفته مي شوند تا اثرات ناشي از سوانح و بحران‌ها و همچنين تداوم برخوردها و تصادم هاي پس از حادثه را کاهش داده و موجب افزايش ايمني رانندگان و همچنين مصدومان حوادث و مامورين اورژانس پس از وقوع سانحه گردد.

مباحثي که در مورد مديريت تصادفات مطرح مي شود، در حال حاضر بيشتر حول و حوش مسائل زير عنوان مي‌شود:

  • چگونگي شناسايي خودکار سوانح
  • سازمان هاي مسئول رسيدگي و عکس العمل در برابر انواع سوانح و چگونگي تصميم گيري در زمان وقوع
  • پاکسازي سريع محل حادثه
  • دانش و اطلاعات ترافيکي مورد نياز افسران پليس مسئول سوانح و حوادث
  • هماهنگ سازي منظم و مناسب فعاليت ارگان هاي مختلف کمک رسان
  • بهينه سازي تقسيم و اعزام تجهيزات در زمان وقوع همزمان چند سانحه
  • تعيين بهترين مسير جهت انتقال بار ترافيکي اطراف محل سانحه
  • اطلاعات مورد نياز مردم و رانندگان در زمان وقوع سانحه

جهت دستيابي به موارد ياد شده بايد يک سيستم متمرکز در مرکز کنترل ترافيک هر منطقه به بهترين شکل موجود باشد. کار کردن با اين سيستم ها بايد به سادگي انجام پذيرد و تا حد امکان از فناوري هاي ارتباطي و رايانه اي نيز بهره گيري شود.

در اين بخش کليت مديريت تصادفات به صورت جامع مورد بررسي واقع مي شود و از بحث در مورد هر يک از بخش هاي مديريت تصادفات به صورت انفرادي و مجزا پرهيز شده است.

 

طبقه بندي سوانح:

از آنجا که نوع و چگونگي سانحه در نحوه رسيدگي، عکل العمل و امدادرساني سازمان هاي مرتبط با سانحه تأثير به سزايي دارد. سوانح طبقه بندي مي گردند.

سوانح براساس جريان ترافيکي، تأثيرات آن ها بر جريان، ميزان تاخير وارده، مشخصات سانحه و امدادگران و مسئولان (Responders) مختلف به چهار سطح طبقه بندي مي شوند. اين چهار سطح از سطح چهارم که سانحه اي با اثرات کم بر جريان ترافيک است شروع شده و به سطح يک که سوانحي بسيار شديد و خسارت‌زا بوده و به طور کامل موجب انسداد مسير مي شود ختم مي گردد.

ممکن است اين تقسيم بندي به صورت کاملاً دقيق و مشخص نباشد ولي جهت شناسايي گروه هاي مسئوول و پشتيباني مربوطه مي تواند کمک زيادي بکند، عکس العمل ويژه براي يک سانحه توسط اولين شخصي که در صحنه سانحه حاضر مي شود و بر اساس شاخص هاي مختلف تأثيرگذار طبقه بندي شده و تعيين مي گردد.

 

شاخص هاي تأثيرگذار در طبقه بندي سوانح عبارتند از:

ميزان تأخير وارده بر جريان ترافيک:

تأخير طولاني در جريان ترافيک که با شدت سانحه افزايش مي يابد.

مشخصات سانحه:

سانحه اي که شدت بيشتري دارد نيازمند حضور و واکنش تعداد بيشتر و متنوع تري از سازمان هاي امدادرسان مي باشد. وجود صدمات، تلفات، آتش سوزي و ريزش مواد خطرناک، تعداد و تنوع اين سازمان هاي امدادگر را در صحنه سانحه افزايش مي دهد.

سازمان هاي مسئوول امدادرسان (Responders) :

تنوع اين سازمان ها براي هر سطح از سانحه با شدت سانحه افزايش مي يابد. هنگامي که سطح سانحه افزايش يابد، سازمان هاي بيشتري به صحنه سانحه فرا خوانده مي شوند. در سطح چهارم نيازي به اقدامات فوريتي نمي‌باشد و يک خودروي امداد و يا يک نيروي پليس معمولا جهت رفع اين مسئله کفايت مي کند. در سطح سوم ممکن است به اقدامات فوريتي جهت اداره ترافيک نياز باشد و نه امدادرساني به مجروحان و آسيب ديدگان. در سطح دوم اقدامات فوريتي هم براي کنترل و مديريت و هم براي امدادرساني به مصدومان لازم است. در سطح اول فاجعه اي رخ داده که جهت حل مسئله هماهنگي همه سازمان هاي مسئول لازم است.

سطوح مختلف سوانح و چگونگي امداد به هر يک

سطح 4 سوانح:

در اين نوع از سوانح تأخيري کمتر از 30 دقيقه حادث مي گردد. يک يا دو وسيله نقليه تحت تأثير سانحه قرار مي گيرند و تأثير کمي بر جريان ترافيک دارد. در اين نوع سوانح آمد و شد مي تواند از کنار محل حادثه انجام گيرد. مثال هايي که براي سوانح سطح 4 مي توان عنوان کرد عبارتند از انسداد جزئي مسير، خراب شدن وسائط نقليه در شانه راه و يا يک خط از جاده و وجود اشياء اضافه و خار و خاشاک در مسير که تأثير قابل توجهي بر جريان ترافيک نمي گذارد. جهت امداد و حضور در محل يک يا دو مرکز غير فوريتي (non-emergency) مانند پليس يا خودروهاي امداد کافيست. اين گونه سوانح ممکن است چندين بار در طول روز اتفاق افتد.

سطح 3 سوانح:

در اين سطح از سوانح تأخيري بيش از 30 دقيقه و کمتر از 1 ساعت بر مسافرين و رانندگان وارد مي شود و تأخير متوسطي بر کل جريان ترافيک دارد. در اين طبقه خسارات جاني و مالي وارده بر مسافران چندان شديد نيست.

مثال هاي مربوط به اين سطح از سوانح، انسداد مسير آمد وشد در يک يا دو خط از جاده، خراب شدن اتومبيل بر روي جاده، کارهاي تعمير و نگهداري جاده مانند خط کشي مسير، وجود و يا ريخته شدن مواد اضافي در جاده که باعث آهسته شدن حرکت وسائط نقليه و يا توقف کوتاه مدت آنها مي گردد.

در اين سطح از سوانح دو يا بيش از دو مرکز فوريتي و دو يا بيش از دو مرکز غير فوريتي جهت رفع مشکل کمک رساني مي کنند. از اين مراکز مي توان به پليس، آتش نشاني در صورت لزوم، جرثقيل هاي جابجاکننده وسايل نقليه غير قابل انتقال و مهندسين ترافيک اشاره کرد.

اين سوانح معمولاً روزي يک بار و يا هفته اي سه يا بيش از سه بار حادث مي شوند.


سطح 2 سوانح:

در اين سطح نيز تأخير بيش از 30 دقيقه است، اما ممکن است تا 2 ساعت نيز ادامه پيدا کند. در اين سطح اثرات وارد شده بر جريان ترافيک مهم و قابل توجه است و ممکن است به سرنشينان وسايط نقليه صدماتي وارد شده باشد. مديريت ترافيک در اين سطح بسيار لازم و ضروري بوده و مديريت سانحه در محل وقوع جهت تعامل و همکاري ميان سازمان هاي مختلف خدمت کننده از اهميت بالايي برخوردار مي باشد.

به مواردي از اين سطح از سانحه در ذيل اشاره شده است:

- انسداد محور در يک يا دو خط از مسير که موجب توقف آمد و شد به مدت يک تا دو ساعت مي شود.

- تصادفات و سوانحي که نيازمند اورژانس پزشکي و ترافيکي پيشرفته جهت انتقال مصدومان و قربانيان حادثه به بيمارستان مي باشد.

- سوانحي که نيازمند پاکسازي سريع محل حادثه از وسايل نقليه تصادفي و يا آثار باقيمانده از آن مي‌باشد.

- سوانحي که به پشتيباني نيروهاي آتش نشاني نياز دارند.

در اين سطح از سوانح مراکزي که جهت امداد و رفع مساله مي توانند به کمک آيند عبارتند از آتش نشاني، پليس، سرويس هاي اورژانس پزشکي، مهندسان ترافيک، مسئولان تعمير و نگهداري راه ها، شرکت هاي امدادخودرو که وظيفه انتقال وسايل نقليه اسقاطي و خودروهايي که امکان جابجا شدن ندارند را بر عهده دارند اين گونه سوانح به صورت هفتگي و يا ماهانه حادث مي شوند.


سطح 1 سوانح:

تأخير در اين سطح از سوانح بيش از دو ساعت است. جريان ترافيک به طور کلي تحت تأثير سانحه قرار مي‌گيرد و ممکن است جاده در اثر وقوع حادثه به طور کامل مسدود گرديده و تراکم ترافيکي شديدي در منطقه اي وسيع اتفاق افتد. معمولا چندين مصدوم و قرباني در اين گونه حوادث وجود دارند. اين سوانح از مواردي هستند که اغلب به برخوردهاي بعدي و سوانح ثانويه مي انجامد. در نتيجه امداد پزشکي و ترافيکي بسيار سريع در اين موارد لازم است.

معمولا به مسيريابي مجدد و انتقال بار ترافيکي به ديگر مسيرهاي منطقه با استفاده از مديريت ترافيک نياز است. مديريت و همکاري بين ارگان ها و سازمان هاي مختلف در منطقه از اهميت بسيار زيادي برخوردار است.

در اين سطح از سانحه انسداد کامل همگي خطوط عبور در يک مسير رخ مي دهد و نياز به فوريت هاي پزشکي و ترافيکي جهت انتقال مصدومان و قربانيان به بيمارستان، پاکسازي سريع و وسيع منطقه سانحه از بقاياي سانحه و اشياء اضافي مانده بر سطح جاده، و خدمات پيشرفته آتش نشاني مي باشد.

سازمان هاي مختلفي که در زمان وقوع اين سوانح به امداد و کمک مي شتابند عبارتند از: آتش نشاني، پليس، اورژانس پزشکي، مراکز امدادخوردها، مهندسين ترافيک، سازمان هاي تعمير و نگهداري راهها، اخبار راديو و تلويزيون و همه موسسات حمايت و پشتيباني از مراکز ياد شده. اين سوانح معمولا در هر سه يا چهار ماه يک بار اتفاق مي افتد. (در آمريکا)


کميت هاي مورد نياز جهت ارزيابي کارآيي مديريت تصادفات:

در گزارش هاي کتاب مديريت تصادفات ترافيکي (traffic incident management handbook) مهمترين داده هاي آماري که جهت ارزيابي برنامه هاي مديريت تصادفات معرفي شده اند شامل موارد زير مي‌باشند:

- تعداد سرويس هاي گشت امدادگر

- ميانگين فاصله زماني بين وقوع سانحه و شناسايي آن

- ميانگين مدت زماني که از زمان اطلاع رساني حادثه به مسئولان و متصديان رسيدگي کننده تا رسيدن آنها به محل سانحه به طول مي انجامد.

- ميانگين مدت زماني که جهت بازگشت جريان ترافيکي به حالت نرمال به طول مي انجامد.

در ماه MAY سال 2000 اداره کل راههاي ايالت MARY و دانشگاهها آن شهر يک برنامه مديريت تصادفات با نام CHART به منظور ارزيابي اجرايي فعاليتهاي تهيه کردند. هدف آنها از اين ارزيابي، سنجش کارايي اين برنامه مي باشد به دليل اينکه اين ايالت به شناسايي و واکنش سريع سوانح در آزادراهها و راهها و همچنين تشخيص کارايي صحيح عاملان مديريت تصادفات (در مقايسه با نتايج مفيدي که بايد حاصل گردد) اهميت خاصي قايل هستند اين برنامه را تهيه و تدوين نموده اند. موارد ارزيابي اين جدول شامل زمان شناسايي، زمان رسيدن متصديان، زمان پاکسازي، زمان واکنش و مدت زمان سانحه مي باشد که در زير توضيح هر يک از موارد داده شده است:

* زمان شناسايي:

مدت زمان صرف شده از وقتي سانحه اتفاق مي افتد تا زمان شناسايي آن.


* زمان آماده سازي:

مدت زمان صرف شده بين زماني که يک سانحه شناسايي مي شود تا زمان اعزام.

* وسيله نقليه امدادگران:

* زمان سفر امدادگران:

مدت زماني که از اعزام وسيله نقليه امدادگران تا رسيدن آنها به محل سانحه سپري مي شود.

زمان پاکسازي:

مدت زمان سپري شده از وقتي که وسيله نقليه امداد به محل سانحه ميرسد تا آمد و شد در مسير به صورت کامل به حالت عادي برگردد.

زمان امداد:

زمان مابين شناسايي يک سانحه و رسيدن وسيله امداد به محل حادثه

مدت سانحه:

مدت زماني که يک سانحه اتفاق مي افتد تا وقتي که وسيله امداد به محل حادثه مي رسد.

اين گزارش فورا براي آناليز کردن مشخصات سانحه به مراکز مربوطه فرستاده مي شود. محققان طي 12 ماه گزارشات سوانح را از سه مرکز کنترل ترافيک و اطلاعات تصادفات جمع آوري کردند و با استفاده از اين اطلاعات که شامل شدت و تعداد سوانح مي گردد موارد زير را بررسي مي کنند:

1- طول قطعه هاي مجزا از لحاظ امدادرساني

2- ساعت سانحه (ساعت اوج و غير اوج)

3- روز سانحه (در طول هفته يا آخر هفته)

4- خط عبوري وسايل

5- موقعيت سانحه (مثلا در راه مورد بررسي چه تعداد رمپ وجود دارد)

تحقيقات انجام شده نشان مي دهد که اين اطلاعات براي طراحي بهتر استراتژي مديريت تصادفات بکار برده شود. مثل توزيع وسيله امداد در آزادراهي که تعداد تصادفات آن زياد مي باشد. يا مثل تشخيص اثرات مناطقي که تعداد سوانح در آنها متوسط يا حد بالا مي باشد يا مثل شناسايي خطرناک ترين بخشهاي راهها از نظر ايمني و عملکردي اطلاعات سوانح براي ارزيابي تأثير و کارايي سيستم هاي شناسايي سانحه هم به کار برده مي شود. براي اين ارزيابي 2 پارامتر مهم مطرح است:

1- نرخ و سرعت متصديان سوانح

2- توزيع منابع شناسايي. با اين ارزيابي تيمهايي که کارايي کافي ندارند هم قابل تشخيص هستند.

براي بررسي کيفيت عملکردي و موقعيت متصديان سوانح 3 پارامتر زير را در نظر مي گيريم:

1- مدت زماني که طول مي کشد به محلي که حادثه رخ داده است برسد. (اين زمان از وقتي که سانحه گزارش مي شود محاسبه مي گردد).

2- متوسط مسافتي که تا محل حادثه بايد طي شود.

3- کاهش تقريبي زمان طي کردن قسمت سانحه ديده بر طبق برنامه واکنش سوانح محققان با توجه به تحقيقات صورت گرفته پارامترهاي زير را مرتبط با «مدت سانحه» مي دانند:

- نوع جاده

- مديريت زمان انسداد جاده

- ساعتهاي اوج و غير اوج ترافيک در مسير

- روزهاي کاري و تعطيلات

- انسداد يک يا چند خط عبور

- موقعيت (بطور مثال در مقابل شيب راهه هاي ورودي و خروجي و ...)

جمع آوري و ذخيره اطلاعات در مديريت سوانح:

يکي از راههاي جمع آوري و ذخيره سازي اطلاعات سيستم هاي مکان يابي خودکار وسايل نقليه (AVC) مي‌باشد. اين وسايل با اتصال به سيستم کنترل مرکزي در وسايل نقليه نصب مي گردد. نقش اين سيستمها در ارزيابي مديريت تصادفات به ترتيب زير است:

در هنگام رخ دادن سانحه باعث عکس العمل خودکار وسيله نقليه صدمه ديده و مخابره اطلاعات به سيستم مرکزي مي شود. اطلاعات ثبت شده براي متصديان مديريت تصادفات و اعزام نمايندگان سازمان کنترل ترافيک و همچنين پرنسل بخش هاي اورژانس و آمولانس، آتش نشاني و پليس استفاده مي شود.

 

روش هاي استاندارد انجام مديريت سوانح:

مراحل مديريت تصادفات به طور موازي هماهنگ مي شوند، مراحل اصلي در توالي مديريت تصادفات در زير آمده است:

1- تدارکات برنامه: عکس العمل با توجه به نوع، نحوه و شدت تصادف و شرايط غالب محيطي يک برنامه عکس العمل اوليه تهيه مي شود (و وقتي اطلاعات بيشتري فراهم مي شود بازنگري مي گردد). برنامه اوليه شامل موارد زير مي شود:

  • ارگانهاي مسئول
  • تجهيزاتي که هر ارگان بايد فراهم نمايد
  • برنامه انحراف مسير با توجه به سوابق شبکه ترافيکي و شرايط موجود
  • اعلام موارد مورد نياز جهت بازسازي محيط، در صورت لزوم
  • انتشار اطلاعات مربوط به تصادف به طور مناسب در رسانه ها براي مسافران

3- پيش بيني مدت سانح

4- تعيين کردن نياز به انتقال ترافيک به مسير ديگر

5- انتخاب ساير مسيرهاي ممکن

6- تدارک برنامه امداد اصلاح شده. با توجه به اطلاعات جديد مربوط به تصادف و ساير مسيرها در صورت وجود.

7- تعريف يک برنامه امداد کامل: شامل مسيرهاي ممکن، اطلاع رساني جهت تابلوهاي پيام رساني، و انتشار خبر در رسانه ها.

8- مطابقت دادن اطلاعات جديد با فرضيات گذشته و به روز کردن اطلاعات جهت پيش بيني مراحل مختلف عمليات مديريت سوانح

 

مشکلات مديريت سوانح:

اين بخش به بيان بعضي از مشکلات اصلي در مديريت تصادفات مي پردازد. مساله اساسي در مديريت تصادفات هماهنگي موثر ارگانهاي درگير در روند مديريت تصادفات مي باشد. اين تنها يک مشکل چند سازماني (multiagency) نيست. بلکه يک مشکل چند حوزه اي (multi-jurisdictional) مي باشد که نيازمند برنامه ريزي دقيق توسط تمامي ارگانهاي مسئول است.

موفقيت هر برنامه مديريت تصادفات بستگي به وجود راهبردهاي روشن و موثر مديريت تصادفات و اقدامات شناخته شده و پذيرفته شده توسط عوامل مختلف دارد. اين امر نياز به ارتباط مستمر بين عوامل، جهت بهبود و روشن شدن شرايط موجود و تقويت شبکه هماهنگي که براي دستيابي به يک برنامه مديريت يکپارچه حياتي است، دارد.

مسئولان اجرايي مديريت سوانح:

هنگام وقوع يک سانحه، ارگانهاي مختلفي با آن درگير مي شوند. روند مديريت تصادفات موثر، به گونه اي است که در آن تمام ارگانهاي درگير جهت به حداقل رساند مدت زمان رسيدگي به سانحه تلاش مي نمايند. برخي از سازمانهاي درگير در کشورهاي توسعه يافته عبارتند از:

- پليس شهر يا استان

- اداره حمل و نقل (DOT)

- پرسنل امداد هوايي (در صورت وجود)

وقتي که يک سانحه به وسيله مسافران يا يک ارگان گزارش مي شود، بايد به وسيله پليس و يا يک ارگان خصوصي مثل خدمات آزادراه مورد بازبيني قرار گيرد. با توجه به نوع و شدت سانحه، ارگانهاي مختلف ديگري در جريان قرار مي گيرند. در مديريت تصادفات مدرن خبر کردن ارگانهاي مختلف در مرکز کنترل ترافيک (TOC) تسريع مي شود. در صورت وجود يک وسيله نقليه غير قابل حرکت در محل سانحه، پليس معمولا يک کاميون يدک کش را براي جابجا کردن وسيله نقليه خبر مي کند. در تصادفاتي که منجر به زخمي و يا کشته شدن افراد مي شود، بخشهاي امداد، آتش نشاني و پزشکي (MEDVAC) همزمان با کاميون يدک‌کش در جريان قرار مي گيرند.

در مواردي که يک کاميون حامل مواد خطرناک تصادف کرده باشد، تيم مديريت (Hazaedous material accident) HAZMAT يا اداره حفظ محيط زيست (EPA) مسئول اداره صحنه سانحه است. در صورتي که ساختار جاده در اثر تصادف آسيب ديده باشد، مهندسين ساختماني جهت بازرسي و تعيين خسارت در محل حاضر مي شوند. در هر تصادفي کل عمليات توسط مقامات DOT در TOC که اطلاعات مربوط به امدادگران در دسترس را دارند، هماهنگ مي شود. همچنين DOT هماهنگ کننده تابلوهاي اطلاعا‌رساني جاده ها و تغيير پيامهاي آنها در صورت نياز مي باشد.

يکي از جنبه هاي مهم مديريت تصادفات اطلاع رساني به رانندگان مي باشد. رانندگاني که اطلاعات مربوط به تصادفات را به طور دقيق و به موقع دريافت مي کنند ممکن است تصميم به استفاده از مسير ديگر و يا به تعويق انداختن سفر خود بگيرند. بنابراين، اطلاعات موثق در مورد مدت زمان و شدت تصادفات مي تواند با کاهش تراکم ترافيک باعث کاهش تقاضا شود. به هر حال، توزيع به موقع اطلاعات موثق در مورد تصادفات بسيار دشوار است.

امروزه بسياري از کلان شهرهاي ايالات متحده داراي مديريت تصادفات به صورتي مدون مي باشند. هر چند اين برنامه ها متفاوت مي باشند، همگي تابع اصول کلي که به اختصار شرح داده شد مي باشند. علاوه بر برنامه هاي مديريت ترافيکي سوانح موجود در برنامه هاي جامع ديگري از قبيل TRANSCOM در ناحيه جديد نيويورک جرسي در کريدور شمال شرق از ماين تا ويرجينيا نيز وجود دارد. اين برنامه هاي جامع با توجه به شناخت تأثير سوانح شديد بر کل يک ناحيه از تصادفات وسايل حاوي مواد خطرناک گرفته تا تصادفات ناشي از پروژه هاي طويل المدت اجرا و ساخت برنامه ريزي شده است.

اهداف اصلي يک برنامه مديريت تصادفات به صورت زير است:

  • کاهش زمان تشخيص تصادف
  • کاهش زمان امدادرساني
  • کاهش زمان پاکسازي صحنه تصادف
  • کاهش تأثير تصادف بر دوره اوج ترافيک
  • کاهش تأثير بازسازي صحنه بر ترافيک
  • فراهم ساختن اطلاعات ترافيکي دقيق، به موقع و مفيد براي رانندگان

استراتژي ها و تکنولوژي هاي لازم براي رسيدن به اين اهداف در نمودار زير آورده شده است:

اکثر مطالعات انجام شده در زمينه چارچوب هاي مديريت تصادفات بر ترتيب عمليات و اجزاي خاص آن از جمله پيش بيني مدت زمان، تأخير ايجاد شده و انتقال بار ترافيک تأکيد دارند. اين بخش به توضيح مطالعاتي که با هدف ايجاد چارچوب کاملي براي فرايند پيچيده مديريت تصادفات انجام شده اند پرداخته است

مرکز کنترل ترافيک (TOC) به تبادل داده ها و اطلاعات با اجزاي مختلف سيستم ترافيک، شامل ابزار کنترل،‌ارگان ها، امدادگران و مسافران مي پردازد. نقش يک چارچوب مديريت تصادفات کامل بدست آوردن اطلاعات از منابع مختلف‌، پردازش و انتقال آن به بخش هاي مناسب سيستم مي باشد جريان اين فرايند در تصوير فوق نشان داده شده است.

بايد به اين نکته توجه شود که اين فرايند يک مسير ديناميک و پويا است که همواره با بازخورد اطلاعات مي‌بايست مورد بازبيني قرار گيرد. سيستم طراحي شده بايد بتواند اطلاعات را پيوسته دريافت کند، آن را بازنگري نمايد و برنامه هايش را با توجه به اطلاعات جديد به روز کند. همچنين هماهنگي ارگان هاي امدارساني و تدابير کنترل ترافيک را نيز بايد در اين فرايند در نظر داشت.


نيازها و ويژگي هاي سيستم:

سيستم مديريت تصادفات با استفاده از دانش تخصصي خود داده هاي بدست آمده از حسگرهاي ترافيکي و کارکنان مديريت تصادفات را مورد بررسي قرار مي دهد.

هنگام پردازش مديريت تصادفات، وقتي داده اي وارد سيستم مي شود، مشخصات تعدادي از داده هاي قبلي ممکن است تغيير کند. پس صحت اطلاعات سيستم بايد به طور ممتد کنترل شود. براي مثال، وقتي يک حادثه ترافيک براي اولين بار توسط يک موتورسوار از طريق تلفن گزارش مي شود‌، اطميناني از وقوع اين حادثه وجود ندارد. اپراتور مرکز کنترل ترافيک (TOC) براي طبقه بندي اين حادثه نياز به اطلاعات بيشتري دارد.

واضح است که ابزار امدادرساني به سانحه حتي بعد از اثبات آن با توجه به اطلاعات متوالي بدست آمده در مورد مشخصات آن سانحه تغيير خواهد کرد. تغيير مشخصات سانحه منابع مورد نياز جهت پاکسازي آن را تحت تأثير قرار مي دهد. Ritchie و Posser سيستمي را براي مديريت ترافيک پيشرفته پيشنهاد کردند که بدين صورت است:

مديريت تصادفات يک فرايند فوريتي است که به زمان نسبتاً کوتاهي براي پردازش سريع داده هاي در حال تغيير نياز دارد.

 

  انتشار : ۱۴ آبان ۱۳۹۵               تعداد بازدید : 1649

دفتر فنی دانشجو

توجه: چنانچه هرگونه مشكلي در دانلود فايل هاي خريداري شده و يا هر سوال و راهنمایی نیاز داشتيد لطفا جهت ارتباط سریعتر ازطريق شماره تلفن و ايميل اعلام شده ارتباط برقرار نماييد.

فید خبر خوان    نقشه سایت    تماس با ما