مرکز دانلود خلاصه کتاب و جزوات دانشگاهی

کمرويي و خجالت

تعريف

کمرويي در لغت به معناي وضعيت عدم آرامش در حضور جمع ميباشد.از نقطه نظر متخصصان سلامت روان کمرويي يکي از جدي ترين مسائل کودکان و نوجوانان و حتي بزرگسالان محسوب ميشود.هر چند از نظر اطرافيان فرد مشکل چنداني به حساب نمي آيد.فرد کمرو وخجالتي از رنج ناشي از نا امني و عدم کفايت در خود به دنياي درون خويش پناه ميبردکه باعث انواع اختلالات رواني-اجتماعي شده و کم کم شخص به صورت فردي ناشاد و بي کفايت از نظر اجتماعي تبديل خواهد شد.آگاهي افراد از ميزان توانايي خويش اهميت دارد. اگر در شرايطي اين آگاهي کاهش يابد در زندگي فرد مشکلات فراواني بروز خواهد کرد که از جمله آنها کمرويي است.

کمرويي همواره با يک ناتواني از کنار آمدن با زندگي اجتماعي.خانوادگي وحرفه اي مشخص ميشود.در واقع يک فرد کمرو از انطباق خود با شرايطي که به نظرش خطرناک مي آيند عاجز ميشوند.شخص خجالتي در حضور جمع وحستزده استو به اين دليل ميترسد که مورد قضاوت يا عدم قدر شناسي واقع شود.

نشانه هاي کمرويي:

-تنگي نفس يا انقباض عضلاني

-پاهاي لرزان

-خشک شدن بزاق دهان

-عرق کردن شديد

-سفت و سخت شدن بدن لرزش در پاها.دستها ولبها

-سرخ شدن يا رنگ پريدگي صورت

-تمايل به انزواي مطلق

-دلتنگي وخشم از خود و نفرت از خجالت

-بي تصميمي و افسردگي

-صحبت کردن سريع تر از معمول و سخنان خارج از کنترل

-احساس از همه حقير تر بودن(تفکر منفي)

-احساس مبهم در رابطه با گناهکار بودن نسبت به چيزي

-عدم اعتماد به نفس مانند عدم توانايي در پاسخ به يک تعارف

-ترس از مخالفت با نظرات ديگران يا بيان نقطه نظرات خود

-يک ترس دائم از مورد تمسخر قرار گرفتن

آثار اصلي کمرويي:

۱-آثار جسمي:

ترس:باعث گرفتگي در گلو يا در اطراف قلب و يک احساس خالي بودن در شکم ميشود.

دشواري در گفتار:يک نوع انقباض در قفسه سينه ايجاد ميشود که در نتيجه آن سخن گفته شده ضعيف.لرزان و جسته گريخته ميشود.تارهاي صوتي کشيده و سخت ميشوند. تن صدا تغيير کرده و سخن با لکنت زبان و نا مفهوم گفته ميشود.

انقباضات عضلاني:شخص خجالتي اين باور را دارد که ديگران به او نگاه ميکنند در نتيجه پاهايش سفت و سخت و در حين ورود به يک مکان دچار اشتباه ميشود(به اثاثيه برخورد ميکند.استکان را روي ميز واژگون ميکندو ….)

خستگي:احساس ضعف مفرط که ناشي از همان انقباض عضلاني مي باشد.

کند شدن حواس:فرد خجالتي هوشياريش کم شده و نيز ادراک حسي او کاهش مي يابد به عنوان مثال يک فرد خجالتي که ناگزير است در مقابل جمع صحبت کند اگر فردي به او نگاه کند در آن لحظه اين ترس فقط روي آن فرد متمرکز ميشود و تنها آن فرد را ميبيند و توجهش بر روي اين عامل ترس جلب ميشود.به خاطر همين است که سختران کمرو دائما فراموش ميکند که قبلا به نکته اي اشاره کرده است يا نه.

اختلالات عروقي:باعث سرخ شدن يا رنگ پريدگي در ناحيه صورت ميشود که علت آن انقباض يا انبساط رگهاست.

اختلالات ترشحي:ترشح بزاق متوقف شده ولبها شديدا خشک ميشوند.تعريق شديدي در کف دستها و زير بازوها به وجود مي آيد.

۲-آثار رواني:

يک فرد خجالتي دائما احساس دلهره دارد و از اين امر پروا دارد که توسط ديگران دست کم گرفته شود.اين ترس او را مثل يک پروانه در قفس شيشه اي محدود ميکند.اگر از يک فرد خجالتي ولي با هوش سوالي شود غالبا خاموش مي ماند مثل اين است که او مات و مبهوت شده باشد. در واقع او در آن موقع گنگ و گيج خواهد بود مغزش درست کار نميکند مي خواهد کار کند ولي نمي تواند و ترمز هاي محکمي او را در جا نگه ميدارد بنابراين در پس تعارفات خود را مخفي ميکند با مجبور به مبارزه نباشد.

علت کمرويي:

از نظر روانشناختي عواملي مانند احساس حقارت(ناچيز و منفور بودن)عزت نفس پايين.ترس وعدم توانايي مهارت در انطباق با محيط و تنبه و توهين شدن در دوران کودکي وجود دارند که سبب بروز کمرويي ميشوند.

اغلب پرسيده ميشود که آيا کمرويي اصولا قابل درمان است يا نه؟بله مطمئنا.اما زمانيکه به منشا اصلي آن پي برده شودو از ريشه بهبود يابد.

روشهاي مقابله با کمرويي:

-عقايد و باورهای غلط خود را تصحيح نماييد.

-تفکيک آنچه حقيقتا هستيد از آنچه که تصور ميکنيد(شناخت نقش واقعی خويش و دوری جستن از نقش خيالی) در واقع شناخت بهتر از خود ويا صادق بودن.

-به حال توجه کنيد و گذشته را فراموش کنيد.

-واقع بين باشيد واز زندگی در دنيايی که برای خود ساخته ايد دست برداريد.

-سعی کنيد از انزوا و گوشه گيری دوری کنيد.

-با موقعيت های جديد سازگاری کنيد.

-سعی کنيد احساسات و عواطف خود را کنترل نماييد(از طريق استراحت.ورزش و مراقبتهای دارويی)

-آهسته سخن گفتن.به نرمی اشاره کردن با سر و دست. با آرامش غذا خوردن را تمرين کنيد.

-ارتباط چهره به چهره داشته باشيد.

-در مقابل تمايل به تفکر منفی مقاومت کنيد.(سيستم تفکر جايگزين)

-سعی کنيد با آرامش و خونسردی شرايطی را که قبلا برای شما غير قابل تحمل بوده کنترل کنيد.

-به جستجوی دوستان صميمی که رفتار تحکم آميز نداشته و هيچ گاه از کمرويی شما سخن نميگويند بپردازيد.

-همان طور که نقاط قوت خودتان را میپذيريد نقاط ضعف خود را قبول کنيد.

-احساس مسئوليت کنيد.به آينده بنگريد و از فرصتها به نحو احسن استفاده کنيد.

-خوش بين باشيد و مثبت بينديشيد.مثلا به جای گفتن خسته شدم بگوييد به استراحت بيشتری نياز دارم.

- سعی کنيد از کار کردن و انجام وظايف خود لذت ببريد.

- از مهارتهای اجتماعی استفاده کنيد.

-در صورت نياز با مشاوران و روان شناسان ارتباط برقرار کنيد.