مرکز دانلود خلاصه کتاب و جزوات دانشگاهی

سيد علي موسوي گرمارودي

گروه : علوم انساني رشته : زبان و ادبيات فارسي محل تولد : قم تاريخ تولد : 1320

خلاصه : على موسوى گرمارودى در سال ۱۳۲۰ در قم به دنيا آمده است. پدرش از بزرگان اهل گرمارود الموت قزوين بود. موسوى گرمارودى مدرك ‏كارشناسى خود را در رشته علوم قضايى وكارشناسى ارشد ودكتراى خود را در رشته ادبيات فارسى از دانشگاه تهران گرفته است. او در چندين ‏دوره در عرصه شعر و ادبيات كشور حضور مؤثر داشته است. على موسوى گرمارودى از پيشتازان شعر مذهبى امروز شناخته مى شود. او ‏تحصيلات مقدماتى خود را در قم و مشهد به پايان رساند و ادبيات عرب را نزد اديب پيشاورى فراگرفت. ‏

والدين و انساب : خانواده هاي گرما رودي ازنظر اصل و نسب و ارتباط خويشاوندي به چند طايفه تقسيم مي شوند كه شامل طايفه هاي قروچي بيگي ،‌اورس بيك و باقري و صادقي و اندجي و خانوا ده هاي غربال بند و موسوي و چند خانواده ديگر مي باشند . خانوار موسوي از خانواده هاي مهاجر روستاي ميغ سازه كجوربه به مناطق «اوانك » و «گرمارود» مي باشند. سيد علي موسوي گرمارودي از پدري «الموتي » و مادر «تنكابني» درمحله «چهارمردان » قم به دنيا آمد . نام پدرش حجت الاسلام سيد محمد موسوي گرمارودي

اوضاع اجتماعي و شرايط زندگي : پدر موسوي گرمارودي وي ابتدا در مسجد جامع «گرمارود » مردم را راهنمايي مي كرد ، پس دردوران جواني به قم و سپس نجف هجرت و آنگاه دوباره به قم بازگشت و در همانجا سكني گزيدند .

تحصيلات رسمي و حرفه اي : گرمارودي نخست نزد پدرش مقدمات را فراگرفت و پس از آن دبستان ملي «باقريه » رفت .او دوره دبيرستان را مدرسه شهيد بهشتي (دين و دانش سابق ) هم سپري نمود و پس از آن به مشهد عزيمت نمود و درنزد علماي آن سامان ، به فراگيري علوم ديني پرداخت . درسال 1345 وارد دانشكده حقوق شد و كارشناسي آن رشته را در رشته علوم قضايي كسب كرد. او سرانجام پس از گرفتن مدرك كارشناسي زبان و ادب فارسي با اخذ درجه دكتراي زبان و ادبيات فارسي از دانشگاه تهران فارغ التحصيل گرديد .

خاطرات و وقايع تحصيل : موسوي گرمارودي تحصيلات ابتدايي را دردبستان «باقريه » طي نمود ، او ازاين دوره چنين ياد مي كند :« از آن دبستان تركه هاي اناري كه درحوض بزرگ مدرسه پيوسته درآن خيس خورد تا به كف دست شاگردان متخلف كوبيده شود ، هميشه چون كابوسي ، درذهن من مانده است . گرچه دستهاي كوچك من هرگز با آن چوبها تماس نيافت اما سالياني دراز بعد از آن روزها ،وقتي درزندان شاه ستمگر ،‌زير كابلهاي سيمي ساواك ، به خوداز درد مي پيچيدم ،‌چهره شكنجه گرخودرا شبيه ناظم بي رحم آن دبستان مي ديدم . »

استادان و مربيان : گرما رودي مقدمات رانزد پدر فرا گرفت و پس از عزيمت به مشهد نزد علماي بزرگي چون : فردوسي پور ، واعظ طبسي و ابب نيشابوري دوم نهنگ و به كسب علوم ديني پرداخت .

هم دوره اي ها و همكاران : موسوى گرمارودى با شاعر بزرگ معاصر اخوان ثالث نيز آشنايى و رفت و آمد داشت و اخوان شعرى نيز به نام او سروده بود. شايد از سر اين ‏آشنايى بود كه كتاب «درباره هنر و ادبيات» را ناصر حريرى به گفت و شنودى با مهدى اخوان ثالث و على موسوى گرمارودى اختصاص داد كه به ‏وسيله انتشارات كتابسراى بابل در سال قبل از وفات اخوان يعنى در سال ۱۳۶۸ منتشر شد.‏

وقايع ميانسالي : اولين رويداد سياسي بوقوع پيوسته درزندگي موسوي گرمارودي ، غائله درانجمنهاي ايالتي و ولايتي بودكه وي درمدرسه فيضيه حضور داشت. او تاآستانه دستگيري و زنداني شدن نيز رفت كه با كوشش آيت لالله رباني شيرازي نجات يافت . باورود به دانشگاه با برخي فعالان سياسي آشنا شد و باشدت گرفتن مبارزان او بر چند رژيم پهلوي ، درسال 1352 به وسيله ساواك دستگير و نزديك به چهار سال درزندانهاي اوينو قصرحبس گرديد.

مشاغل و سمتهاي مورد تصدي : در اسفند ۱۳۵۷ شوراى انقلاب موسوى گرمارودى را به سرپرستى سازمان آموزشى نومرز منصوب كرد. همان مؤسسه فرانكلين سابق كه در ‏اواخر دهه ۶۰ با ادغام در تشكيلات «وزارت فرهنگ و آموزش عالى» از صورت يك مؤسسه خارج شد و از آغاز سال ۱۳۷۳ نيز با نام «شركت ‏انتشارات علمى و فرهنگى» با انتشارات علمى و فرهنگى (بنگاه ترجمه و نشر كتاب سابق) ادغام شد. علاوه بر اين گرمارودى مدتى رايزن ‏فرهنگى ايران در تاجيكستان بود و مدتى نيز مسئوليت تالار وحدت تهران را بر عهده داشت. او در مدت اقامتش در تاجيكستان به جد جريان شعر ‏معاصر آن كشور فارسى زبان را دنبال كرد و در اين باره مقالات تحقيقى متعدد نوشت.‏

فعاليتهاي آموزشي : موسوي گرمارودي مدت يك سال درحوزه فردوس به امر تدريس مشغول گرديد . وي پس از واقعه پانزده خرداد و دستگيري امام ،‌درتهران مستقيم گرديد . او ابتدا در دبستان و سپس دردبيرستان علوي مشغول كار شد . او پس از انقلاب به تدريس دردانشگاه پرداخت. [تاريخ مطبوعات قزوين ‌،ص369 ]

مراكزي كه فرد از بانيان آن به شمار مي آيد : با پيروزي انقلاب اسلامي ،‌موسوي گرمارودي به همراه خانم طاهره صفارزاده «كانون فرهنگي نهضت اسلامي » را بنياد نهاد . [ تاريخ مطبوعات قزوين ‌،ص369] ‏ موسوي گرمارودي راه اندازى، مديريت و سردبيرى نشريه گلچرخ و انتشار يك مجله ادبي در تاجييكستان را نيز برعهده داشته است.‏

ساير فعاليتها و برنامه هاي روزمره : موسوي گرمارودي علاوه بر سرودن شعرو شركت درانجمنهاي ادبي ، انتشار دو دوره نشريه ادبي گلچرخ را به عهده گرفت . انتشار مجله ماهنامه «گلچرخ» رابايد به دو دوره تقسيم كرد : دوره نخست بصورت ضميمه ادبي روزنامه دراطلاعات از روز سه شنبه 12 شهريور 1365 لغايت خرداد ماه همين ماه منتشر شد. دور دوم فعاليت هاي اين ماهنامه افزودن بر فعاليتهاي روزنامه نگاري درقلمرو ادبيات داستاني و بازنويسي زندگاني معصومين ،‌آثار چندي ازوي منتشر شده است . [ ستايش اميرالمومنين سروده هاي سخنووارا ن قزوين با كوشش محمد علي حضرتي ،‌ص440 ]

نمونه ای از اشعار

ای تشنه عشق روی دلبند

برخیز و به عاشقان بپیوند

در جاری مهر، شستشو کن

وانگاه ز خون خود وضو کن

زان پا که در این سفر درآیی

گر «دست دهی» سبکتر آیی

رو جانب قبله وفا کن

با دل سفری به کربلا کن

بنگر به نگاه دیده پاک

خورشید به خون تپیده در خاک

افتاده وفا به خاک گلگون

قرآن به زمین فتاده در خون

عباس علی ابوفضایل

در خانه عشق کرده منزل

ای سرو بلند باغ ایمان

وی قمری شاخسار احسان

دستی که ز خویش وا نهادی

جانی که به راه دوست دادی

آن شاخ درخت با وفایی ست

وین میوه باغ کبریایی ست

ای خوبترین به گاه سختی

ای شهره به شرم و شوربختی

رفتی که به تشنگان دهی آب

خود گشتی از آب عشق سیراب

آبی ز فرات تا لب آورد

آه از دل آتشین بر آورد

آن آب ز کف غمین فرو ریخت

وز آب دو دیده باری آمیخت

برخاست ز بار غم خمیده

جان بر لبش از عطش رسیده

بر اسب نشست و بود بیتاب

دل در گرو رساندن آب

ناگاه یکی دو روبه خرد

دیدند که شیر آب می برد

آن آتش حق خمیده بر آب

وز دغدغه و تلاش بیتاب

دستان خدا ز تن جدا شد

وآن قامت حیدری دوتا شد

بگرفت به ناگزیر چون جان

آری، چنین بود:

شب بود،

شب دیرپا بود

بر بستر لوش و لجن ره می سپردیم

مه مرده بود و سوسوی فانوس اخترها، نهان بود

ما پلکمان باز؛

اما نه با معنای بیدار،

کز بیم آوار...

ناگه، ز اقصای شب بد،

شام دیجور

مردی برآمد با چراغی در کف از اندیشه، ایمان

و می سرود، اما نه، می غرید و می گفت:

از دیو و دد، باری، ملولم

آوخ کجایی ای بزرگ، ای خوب، انسان!