بیماری آلزایمر
مقدمه
بيماري آلزايمر يکي از پيچيده ترين بيماريهاي مغزي محسوب مي شود. تشخيص صددرصد اين بيماري فقط بعد از مرگ بيمار و با نمونه برداري از مغز مي باشد، و در اين حال ، متخصص قادر به شناسايي سلولهاي تخريب شده بوده و با تجزيه و تحليل در آزمايشگاه ، تشخيص بيماري حاصل مي گردد. بيماري آلزايمر بسيار آرام پيشرفت مي کند و بسياري با اين بيماري دنيا را وداع مي گويند بدون اينکه از بيماري خود مطلع باشند. در عين حال عده ديگري داراي علايم و نشانه هاي آلزايمر بوده ، ولي عملاً به اين بيماري مبتلا نبوده و به اشتباه تحت مداواي آلزايمر قرار مي گيرند.
از هر يکصد نفر آمريکائي بالاي سن 65 سال دو نفر به اين بيماري مبتلا مي باشند و هر چه سن بالاتر مي رود احتمال ابتلا به اين بيماري هم افزايش مي يابد و حتي از هر يکصد آمريکائي بالاي 85 سال 20 نفر به اين بيماري مبتلا مي شوند. در هندوستان از هر يکصد نفر هندي بالاي 65 سال فقط يک نفر به اين بيماري مبتلا مي گردد.
زندگي ماشيني ، تغذيه ، فعاليت هاي فيزيکي ، فعاليت هاي فکري و مغزي و تفاوتهاي فرهنگي مي توانند تا حدودي بر ميزان ابتلا به اين بيماري تأثير بگذارند. عليرغم افزايش متوسط سن در کشورهاي پيشرفته ، بيماريهاي گوناگون نيز بشدت افزايش يافته اند. عوامل افزايش اين بيماري ها در کشورهاي اروپائي و آمريکائي در نوع تغذيه و کاهش فعاليت هاي بدني و فکري معرفي شده اند. به نظر متخصصين ، چشم انداز آينده در آمريکا بسيار نگران کننده مي باشد. مطالعات بسيار نشان مي دهد که تا 50 سال آينده تعداد افراد مبتلا به بيماري آلزايمر سه برابر خواهد شد. هزينه متوسط براي هر بيمار در حال حاضر 150 هزار دلار تخمين زده شده است که حتي تا 450 هزار دلار در آينده پيش بيني مي شود. اکثر بيماران مبتلا به آلزايمر در خانه سالمندان نگهداري شده و هزينه فوق العاده اي بر گردن دولت و خانواده ها مي گذارند. در کشورهاي در حال توسعه که خانه سالمندان چندان مورد علاقه نبوده و سازمانهاي دولتي نيز چندان شرکتي در نگهداري بيماران مُسن مبتلا به آلزايمر را ندارند، خانواده ها به تنهايي مسئول عزيزان خود بوده و حفظ و نگهداري بيمار بر گردن فرزندان و نزديکان فرد مبتلا مي باشد.
بیماری آلزایمر 2 تا 5 درصد اشخاص مسن را دربر میگیرد و گاهی هم بر اشخاص جوانتر حمله میکند. به نظر میرسد که بیماری آلزایمر در اثر فاسد شدن سلولهای منطقه هیپو کامپ که معمولا مقدار زیادی استیل کولین تولید میکنند بوجود میآید. سلولهای مغزی یا نرونهایی که آسیب دیدهاند پلاکهایی جمع میکنند و به تعداد زیادی میمیرند. منطقه آسیب دیده مغز و استیل کولین در تشکیل خاطرات جدید وارد عمل میشوند به همین دلیل یکی از نشانههای اصلی بیماری آلزایمر عدم توانایی در تحکیم یک یادگیری تازه (مثل یادآوری آدرس تازه) و دشواری در جهتیابی است. اما خاطرات رویدادهای دور معمولا کمتر آسیب میبینند.
علت بیماری
تقریبا 10 درصد افراد بالای 60 سال ، زوال عقل دارند و حدود نیمی عقل دارند از آنها مبتلا به آلزایمر میباشند. آلزایمر نوعی بیماری ناهمگن از نظر ژنتیکی است که در تمام نژادها دیده میشود. 5 درصد بیماران دچار بیماری خانوادگی با تظاهر زود هنگام ، 15 - 25 درصد دچار بیماری خانوادگی با تظاهر دیررس ، 75 درصد مبتلا به بیماری تک گیر میباشند. 10 درصد موارد آلزایمر خانوادگی ، توارث اتوزومی غالب و بقیه چند عاملی را نشان میدهند.
مهمترین یافتههای شناختی بیماری آلزایمر ، رسوب دو پروتئین رشتهای پپتید بتاآمیلویید تاو در مغز میباشند. پپتید بتاآمیلویید که از پروتئین رمز گردانی شده توسط یکی از ژنهای مستعد کننده به بیماری آلزایمر خانوادگی بوجود میآید، در پلاکهای آمیلویید یا پیری در فضای خارج سلولی مخ مبتلایان به آلزایمر یافت میشود. پلاکهای آمیلویید ، حاوی پروتئینهای دیگر علاوه بر بتاآمیلویید میباشند. از جمله آپولیپو پروتئین E که این هم توسط نوعی ژن مستعد کننده به آلزایمر (APOE) رمز گردانی میشود.
اشکال هیپر فسفریله پروتئین تاو (Tau) ، کلافهای نورو فیبریلاری را تشکیل میدهند که برخلاف پلاکهای آمیلویید در داخل نورونهای آلزایمر یافت میشوند. تاو یک پروتئین مرتبط با میکرو توبولهاست که بطور وافری در نورونهای مغز بروز مییابد. این پروتئین ، تجمع و پایداری میکروتوبولها را که بر اثر فسفوریلاسیون کاهش مییابد، تقویت میکند. تشکیل کلافههای و نورو فیبریلازی تاو ظاهرا یکی از علل استحاله نورونی در بیماری آلزایمر است.
سیر و سرانجام بیماری:
پیشرفت بیماری را به 3 مرحله می توان تقسیم کرد:
مرحله اول:
مرحله ای است که در آن اختلال حافظه رفته رفته نمایان می شود. بیمار در این مرحله از عهده کارهای روزمره شخصی برمی آید. ولی اداره امور اجتماعی نظیر خرید و کارهای بانکی برای او دشوار است.
مرحله دوم:
در این مرحله اختلال حافظه پیشرفت می کند و علائم روانی - رفتاری نظیر ترس، اضطراب، افسردگی، بی خوابی و بی قراری دیده می شود. بیمار قدرت تشخیص زمان و مکان را از دست می دهد و گویش او دچار اختلال می گردد. در این مقطع از بیماری، فرد قادر به مراقبتهای شخصی می باشد.
مرحله سوم:
در این مقطع اختلال حافظه تا به آنجا پیشرفت می کند که بیمار حتی نامش را فراموش می کند، قدرت تکلم او تقریباً از بین رفته و عضلاتش سفت می شود، بلع غذا برای او مشکل شده و دیگر قادر نیست از بستر خارج شود .
به تدریج دچار زخمهای بستر می شود و کنترل اعمال دفعی را نیز دست می دهد.
علائم بیماری
در اکثر موارد ، بیماری آلزایمر در اشخاص مسن و در فاصله زمانی 8 تا 20 سال به تدریج رشد میکند. علائم اوليه آلزايمر در افراد مختلف و حتي روزهاي پي در پي متفاوت خواهد بود. بعضي از نشانه هاي آن به قدري ظريف است که هيچ کس به آن توجه نخواهد کرد.
علائم بعدي به صورت بارزتري جلوه مي کند و آن زماني است که بيماري پيشرفت زيادي کرده است. از جمله علائم اوليه ابتلا به اين بيماري عبارتند از:
1- از دست دادن حافظه: يکي از شايع ترين علائم آلزايمر فراموش کردن چيزهايي است که در فاصله زماني نه چندان دور فرا گرفته ايد. در حاليکه فراموش کردن قرار ملاقات، نام يا شماره تلفن دوستان طبيعي است ، اما در افراد مبتلا به آلزايمر فراموشي بيشتر اتفاق مي افتد و بعد ها نيز با گذر زمان موارد فراموش شده را به خاطر نخواهند آورد.
2- مشکل در انجام امور زندگي و کارهاي روزانه: افراد مبتلا به آلزايمر به سختي مي توانند وظايف خود را بدون فکر کردن به خاطر بياورند. فراموش کردن شيوه طبخ غذا، تعمير لوازم منزل و يا بازي هاي ساده از جمله مشکلات اين افراد است.
3- مشکلات زباني: هر فردي ممکن است بعضي اوقات به سختي بتواند کلمات صحيح را پيدا کند. اما افراد مبتلا به آلزايمر اغلب مواقع کلمات ساده را فراموش مي کنند و يا واژه هاي غير معمولي را جايگزين مي کنند.
4- سردرگمي زماني و مکاني: فراموش کردن تاريخ روز و يا اينکه به سمت کجا در حال رفتن هستيد، تا حدودي نرمال است. اما افراد مبتلا به آلزايمر اغلب خيابان خودشان را گم مي کنند و فراموش مي کنند کجا هستند و يا چگونه به اين نقطه رسيده اند و يا اينکه چگونه به خانه باز گردند.
5- کاهش قوه قضاوت : هيچ کس در همه زمانها قضاوت درستي ندارد. اما افراد مبتلا به آلزايمر اغلب بدون در نظر گرفتن آب و هوا لباس مي پوشند. مثلا ممکن است در روزهاي گرم چندين بلوز روي هم بپوشند و يا برعکس. افراد مبتلا به آلزايمر قضاوت صحيحي راجع به پول ندارند و ممکن است مقدار زيادي پول به فروشنده بدهند و يا چيزهايي بخرند که اصلا به آن نيازي ندارند.
6- مشکل در تفکر انتزاعي: افراد مبتلا به آلزايمر اغلب به طور کلي شماره ها را فراموش مي کنند و يا نمي دانند که چه کاري بايد با آن انجام داد.
7- قرار دادن اشياء در جاي غلط: هرکس ممکن است به طور اتفاقي کليد يا کيف پول خود را در جاي غلط بگذارد. اما افراد مبتلا به آلزايمر اغلب چيزها را در جاي غلط مي گذارند . مثلا ممکن است اتو را در يخچال قرار دهند.
8- تغيير در رفتار و خلق و خو: افراد مبتلا به آلزايمر به سرعت تغيير خلق و خو مي دهند . مثلا ممکن است بدون هيچ دليل مشخص از حالت آرام به گريه و يا عصبانيت تغيير خلق دهند.
9- تغيير شخصيتي: شخصيت افراد در طول زندگي معمولا تا حدودي عوض مي شود. اما افراد مبتلا به آلزايمر به طور بارزي تغيير شخصيت مي دهند. مثلا ممکن است بدگمان، ترسو و يا وابسته به ساير افراد خانواده شوند.
10- از دست دادن قوه ابتکار و نوآوري: بعضي اوقات خستگي بابت کارهاي خانه، فعاليت هاي تجاري و يا مسئوليت هاي اجتماعي طبيعي است. اما افراد مبتلا به آلزايمر اغلب بسيار غير فعال هستند . ساعت هاي طولاني به تماشاي تلويزيون مي نشينند. بيش از حد طبيعي مي خوابند و هيچ تمايلي براي فعاليت ندارند.
پیشگیری مقدم بر درمان
سالمندانی که از بیماری آلزایمر یا از اختلالهای حافظهای سبک رنج میبرند، میتوانند عادات خود را انطباق دهند. همه ما ، پیر و جوان میتوانیم یک دفترچه یادداشت و یک مداد در جیب خود یا در کنار تلفن داشته باشیم و پیامهای خود را خیلی راحت در آن بنویسیم. ما حتی میتوانیم یک تقویم به همراه داشته باشیم و رویدادهای پیشبینی شده ، حتی کارهای روزمره را در آن بنویسیم.
اشخاصی که از افت حافظه رنج میبرند، میتوانند روی روزهایی که سپری میشود خط بکشند. میتوانند از داروهایی استفاده کنند که مقدار آنها برای هر روز از هفته و ماه مشخص شده است. برقراری نظم روزانه و کمک گرفتن از وسایل کمک حافظه بسیاری از سالمندانی را که توانایی تشکیل خاطرات تازه را ندارند از دشواریهای حاد نجات دهد.
تاکنون هيچ راه تضمين شده اي براي پيشگيري از آلزايمر وجود نداشته است، اما تحقيقات اخير روش هاي زير را در پيشگيري از آلزايمر موثر مي داند.
1- تمرينات فکري: افرادي که مرتب مطالعه مي کنند و يا بازي هاي فکري انجام مي دهند، جدول حل مي کنند و .....کمتر در معرض ابتلا به اين بيماري خواهند بود.
2- تمرينات بدني: 30 دقيقه ورزش روزانه تاثير به سزايي در سلامت قلب ، ماهيچه ها و مغز دارد. پياده روي، باغباني، تميز کردن منزل، رقصيدن و....مي تواند نوعي ورزش باشد.
3- نوشيدن مايعات به اندازه کافي: کم آبي مهم ترين فاکتور متغير براي از دست دادن حافظه است. به مقدار کافي مايعات بنوشيد و از مصرف نوشيدني هاي الکلي اجتناب کنيد.
4- مراقب داروهاي مصرفي باشيد: پزشک شما بايد از کليه داروهاي تجويزي و غير تجويزي که مصرف مي کنيد آگاه باشد. زيرا ترکيب بعضي از داروها باعث گيجي، فراموشي و يا آسيب بلند مدت به حافظه شود.
5- رژيم غذايي سالم را پيروي کنيد: روزانه حداقل 5 نوع ميوه و سبزي تازه بخوريد. سبزيجات پهن برگ مثل بروکلي، اسفناج و کاهو بسيار مفيد است.
6- از مکمل فسفاتيديل سرين Phosphatidylserine استفاده کنيد: مطالعات مختلف نشان مي دهد که استفاده از اين مکمل در مراحل اوليه ابتلا به آلزايمر، سرعت پيشرفت بيماري را کاهش مي دهد. بنابراين اگر اين بيماري در خانواده در حال گسترش است بهتراست با مشورت پزشک مصرف آن را شروع کنيد.
آیا این بیماری حالت ارثی هم دارد؟
سن بالا ، سابقه خانوادگی ، جنس مونث بودن و سندرم داون ، مهمترین عوامل خطر ساز برای آلزایمر هستند. در جمعیتهای غربی ، خطر تجربی آلزایمر در سرتاسر عمر ، 5 درصد است. اگر بیماران ، خویشاوند درجه اولی داشته باشند که آلزایمر در او پس از 65 سالگی بروز کرده باشد، خطر نسبی ابتلای آنها 3 - 6 برابر ، افزایش مییابد. اگر بیماران خواهر یا برادری مبتلا به آلزایمر پیش از 60 سالگی و نیز یک والد مبتلا باشند، خطر نسبی آنها 7 - 9 برابر میشود.
آزمایش آپولیپوپروتئین A نوعی آزمایش تشخیصی کمکی است و نباید برای پیش بینی آلزایمر در بیماران بیعلامت استفاده شود. مبتلایان به سندرم داون ، افزایش خطر ابتلا به آلزایمر را نشان میدهند. پس از 40 سالگی ، مبتلایان به سندرم داون ، همواره یافتههای آسیب شناختی عصبی آلزایمر را دارند و تقریبا 50 درصد آنها ، دچار افت شناختی میشوند.
درمان
اگر یکی از اعضای خانواده دچار این بیماری است، حالت خصومت آنها را به خود نگیرید. محیط خانه را طوری تغییر دهید که فرد بیمار دچار آسیب بدنی نشود.
اگر مراقبت از یکی از اعضای خانواده که دچار این بیماری است را به عهده دارید، از دیگران درخواست کمک کنید تا بتوانید به خود استراحت دهید. از اینکه نیاز به استراحت و فراغت دارید احساس گناه نکنید حتی اگر بیمار از این مسأله احساس رضایت نداشته باشد.
اگر گروه حمایتی برای خانواده بیماران آلزایمر وجود دارد به آن بپیوندید و اگر وجود ندارد به ایجاد آن اهتمام ورزید.
افراد مراقبتکننده از بیمار میتوانند برخی از مشکلات بیمار را با اجرای بعضی کارها کاهش دهند. مانند تکرار ، برای بیمارانی که مشکلی در حافظه دارند شاید یادآوری مکرر کمککننده باشد. و اطمیناندهی که یک گفتگوی صمیمانه مختصر و در عین حال قوی میتواند بیمار مضطرب یا آشفته را آرام کند. و منحرف کردن ذهن بیمار ، که قدم زدن با بیمار میتواند در این زمینه کمککننده باشد.
داروها
خیلی از داروهایی که برای مشکلات دیگر مورد استفاده قرار میگیرند میتوانند باعث گیجی یا خوابآلودگی شوند. این داروها را باید حتیالامکان قطع کرد. هماکنون داروهای زیاد دیگری تحت بررسی هستند. بعضی از آنها برای کنترل علایم آشفتگی مفید هستند. داروهای جدیدی که با نسخه پزشک تجویز میشوند ممکن است پیشرفت بیماری را در بعضی از بیماران به تأخیر اندازد.
فعالیت و رژیم غذایی
تا حدی که امکان دارد بیمار آلزایمری باید فعالیت خود را حفظ کند. با پیشرفت بیماری، نهایتا تمامی فعالیتها نیاز به نظارت خواهند داشت.
جلوگيري از آلزايمر با مواد غذايي
ماهي
مصـرف ماهي هايي مثل قـزل آلا و سـارديـن به علت دارا بودن اسيد چرب امگا 3 خطر ابتلا به آلزايمر را كاهش ميدهند.
سيب، دشمن آلزايمر
عامل اصلي ايجاد آلزايمر، راديكال هاي آزاد اكسيد كننده هستند كه با افزايش سن بيشتر توليد مي شوند.
در سيب ماده آنتي اکسيداني به نام "کورستين" وجود دارد که بيشترين مقدار آن در پوستش نهفته است. سيب قرمز در مقايسه با سيب زرد و سبز آنتي اکسيدان بيشتري دارد.
اگر مي خواهيد جلوي توليد راديکال ها را بگيريد يا توليد آن ها را به حداقل برسانيد، حداقل روزي يک عدد سيب قرمز با پوست ميل نماييد. مطمئن باشيد كه ضرر نمي كنيد.
زردچوبـه، ضد آلزايمر
زردچوبه در درمان و پيشگيـري از بيماري آلزايمر موثر است. رنگ زرد "زرد چوبه" به دليل وجود ماده اي به نام کورکومين (CURCUMIN) است.
محققان دريافتند زردچوبه يا رنگ دانه زرد موجود در ادويـه "كاري"، پروتئيني به نام "بتاآميليوئيـد" را در مغـز موش ها تجزيه کرده و از رسوب اين پروتئين جلوگيري ميكند، زيرا اين پروتئين سبـب تخريب بافت مغز ميشود. محققان معتقدند زردچوبه بيش از هر داروي ديگري در پيشگيري از تشكيل توده پروتئيني موثر است.
در طب سنتي هند، زردچوبه از هزاران سـال پيش به عنوان يك ماده ضدالتهاب در درمـان بيماري هاي مزمن و ناتوان كننـده كـاربـرد داشته است.
اين تحقيق نشان ميدهد، مي توان از خـواص ضدالتهابي و آنتي اكسيـداني ايـن مـاده در بيماري هايي ماننـد سـرطان، آلـزايمـر و بيماري هاي قلبي بهره برد.
گردو
گردو را به نام "غذاي مغز" نيز مي شناسند و اين فقط به خاطر شباهت آن به مغز نيست، بلکه به خاطر وجود امگا 3 فراوان آن مي باشد. براي درست عمل کردن مغز، به امگا 3 نياز داريم. آنتي اکسيدان گردو در بين آجيل ها از همه بيشتر است. پس مصرف گردو نيز مي تواند از آلزايمر پيشگيري کند.
بادام
بادام نيز آنتي اکسيدان است. در پوست بادام ويتامين E وجود دارد. اين ويتامين، يکي از انواع آنتي اکسيدان ها مي باشد.
روغن زيتون
روغن زيتون از بروز فراموشي و آلزايمر در افراد مسن جلوگيري مي کند، ولي مکانيسم عمل آن ناشناخته است. به نظر مي رسد اسيدهاي چرب غيراشباع موجود در روغن زيتون مي تواند باعث حفظ ساختار غشاي سلولهاي مغزي شوند.
اسيد فوليک
متيونين اسيد آمينه ضروري است که بدن از آن براي ساختن اسيد آمينه غير ضروري هموسيستئين استفاده مي کند. اگر مقدار هر يک از سه ويتامين B12 ، اسيد فوليک يا پيريدوکسين ( B6 ) کم باشد، متيونين به ترکيب سمي هموسيستئين تبديل مي شود که اين ماده سمي به رگ ها آسيب مي رساند و منجر به بروز آلزايمر مي شود. گوشت يکي از منابع غني متيونين مي باشد. سبزيجات برگي شکل و غلات کامل، منابع غني اسيد فوليک هستند که مانع تبديل متيونين به هموسيستئين مي شوند. همچنين کاهش دريافت گوشت قرمز و مرغ باعث کاهش مقدار متيونين در خون شما مي شود.
طي تحقيقاتي مشخص شد ميزان اسيد فوليک در خون افراد مبتلا به آلزايمر پايين است و در تحقيق ديگري مشاهده شد مصرف کم سبزيجات سبز رنگ موجب افت اسيد فوليک خون و بروز لخته هاي خوني در مويرگ هاي مغز و آسيب به بافت مغز مي شود که فراموشي را در پي دارد.
لوبياي سويا
سازمان بهداشت جهاني(WHO) سويا را "سلطان لسيتين" معرفي كرده است. زيرا كيفيت لسيتين گرفته شده از سويا از ساير تركيبات بهتر و بالاتر مي باشد. لسيتين يك لغت يوناني و به معناي زرده تخم مرغ است و علت نام گذاري آن، وجود ميزان فراوان لسيتين در زرده تخم مرغ و همچنين كشف اين ماده براي اولين بار در زرده تخم مرغ بوده است.
تمامي اعضاء و اندام هاي بدن براي انجام اعمال خود به انرژي نياز دارند. مغز نيز از اين مسئله مستثنا نيست. مغز براي انجام فعاليت هاي طبيعي خود به استيل كولين نياز دارد كه منشأ آن از لسيتين مي باشد. وقتي لسيتين ازطريق غذا دريافت مي شود طي مراحل جذب وهضم به كبد وارد شده ، شكسته و كولين كه جزئي از ساختمان لسيتين است از آن جدا مي شود كه از اين كولين آزاد شده بسياري از مواد حياتي و ضروري بدن ساخته خواهد شد.
يكي از نقش هاي مهم كولين در ساختن استيل كولين است. استيل كولين اهميت بسياري براي فعاليت مغز و مركز حافظه دارد و با بودن استيل كولين، مغز و مركز حافظه توانايي ضبط و نگهداري صحبت ها، نوشته ها و ديده ها را خواهند داشت و تا زماني كه اين ماده حياتي يعني استيل كولين ساخته شده از لسيتين به اندازه كافي به مغز برسد ما دچار فراموشي نمي شويم و برعكس در اثر كاهش مقدار استيل كولين به دنبال كمبود لسيتين ، حتي به مدت كوتاه، قدرت حافظه كاهش يافته و فرد قدرت حفظ طولاني صحبت ها و ديده ها را از دست خواهد داد و يا مطالب و مسائل جديد را به سختي به خاطر مي سپارد.
فراموشي يا به علت نرسيدن مواد لازم و مغذي به مغز يعني "لسيتين" و يا به علت وجود امراض و حوادث خاص درانسان ايجاد مي شود. در سنين بالا، افزايش سن، انسان را به سمت كاهش حافظه پيش مي برد، ولي بايد توجه داشت كه اگر در دوران جواني ذخيره كافي از لسيتين براي خود فراهم كرده باشيم، بسيار كمتر ازديگران دچار معضل كاهش حافظه خواهيم شد. پس بيائيد از همين حالا به فكر ذخيره سازي و فراهم كردن توشه ي مغز براي زمان پيري باشيم.
جديدترين پيشرفت در درمان آلزايمر
محققان یک ماده شیمایی را کشف کردند که به طور طبیعی توسط بدن تولید شده تا به مبارزه با بیماری روماتیسم مفصلی بپردارند و از سوی دیگر روی مغز نیز تاثیر گذار است.
این پروتیئن به واسطه تحریک بیماری روماتیسم مفصلی تولید شده و میتواند تغییراتی را که در مغز صورت گرفته و منجر به بیماری آلزایمر میشود بی تاثیر کند.
پروتئین GM-CSF باعث بازگشت نسبی حافظه بیماران آلزایمری میشود و حتی در برخی موارد با استفاده از این پروتئین مشکلات حافظه بیماران به طور کامل از بین رفته است.
اگرچه بیمارانی که دچار روماتیسم مفصلی میشوند دچار تورم در مفاصل خود شده و میزان تحرک بدنی آنها کاهش پیدا میکند، اما پروتئین تولید شده در بدن آنها علائم بیماری آلزایمر را کاهش میدهد.
تحقیقات روی موشها نشان داد که این پروتئین به پیشگیری از ابتلا به آلزایمر کمک میکند و در مبتلایان نیز باعث بهبود علائم بیماری میشود.
دکتر تیم بوید دانشمندی که در این تحقیقات را انجام داده است در این باره گفت: ما کاملا از تاثیر این پروتئین در کاهش علائم بیماری آلزایمر بعد از گذشت 20 روز از شروع درمان متعجب شدیم. امیدواریهای زیادی وجود دارد که این روش درمانی به زودی برای انسانها نیز مورد استفاده قرار گیرد.
این تحقیقات میتواند امیدها را برای جمعیتی نزدیک به 500 هزار نفر در کشور انگلستان که به بیماری آلزایمر دچار شده بودند زنده کند. در حال حاضر هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد و کارشناسان معتقدند تعداد افراد مبتلا به این بیماری تا سال 2050 دو برابر خواهد شد.
دکتر سوزان سورنسن مدیر تحقیقاتی جامعه آلزایمر در این باره گفت: این آزمایشات توضیح میدهد که چرا التهاب مفاصل میتواند خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را کاهش دهد. البته تا رسیدن به نتایج قطعی مطالعات بیشتری لازم است.