مرکز دانلود خلاصه کتاب و جزوات دانشگاهی

پيدايش صهيونيسم

آنگلوساكسون ها در جزيره العرب

پس از توطئه مشترك انگليس و فرانسه براي سيطره يافتن بر سرزمين هاي اسلامي بويژه تضعيف حكومت عثماني كه خود را حكومتي اسلامي معرفي مي نمود، آنها پس از جنگ اول جهاني مستعمرات عثماني را بين خود تقسيم نمودند. آنان درست پس از جنگ بين المللي اول به جزيره العرب نيروي نظامي وارد نمودند كه فلسطين مورد تجاوز انگليس و سوريه و لبنان هدف تجاوز فرانسه قرار گرفتند. انگليسي ها كه از چند قرن پيش در خليج فارس جا خوش كرده بودند، بالاخره به عراق تجاوز نظامي نمودند و روحانيون اسلام در سال 1920 حكم جهاد صادر فرمودند. عده اي از مجاهدان و طلاب همچون محصلين مدرسه علميه و آيت ا لله مصطفي كاشاني (پدر سيد ابوالقاسم كاشاني، روحاني مبارز در مبارزات ملي شدن نفت ايران) شهيد شدند. استعمارگران كه با مقاومت هاي مردمي روبرو شدند، پس از كشتار مردم، فيصل را كه فرانسويان در سوريه خلع نموده بودند، بدون توجه به خواست اكثريت شيعه كه قريب دوسوم مردم عراق را تشكيل مي دادند به سلطنت رسانيده و شيعيان را از حكومت دور نگه داشتند. در لبنان نيز رياست جمهوري به اقليت مسيحي واگذار شد. با اين اقدامات در واقع انديشه قومي - مذهبي را جايگزين حاكميت اكثريت و انديشه حكومت فراگير قرار دادند! نه تنها مانع پيوستگي فرهنگي نيروهاي اسلامي شدند، حتي انديشه ملي گرايانه (Nationalism) نه چندان مطلوب رايج در اروپا را هم كه ظاهراً اكثريت را در محدوده ملي در نظر داشت با حيله از مردم كشورهاي تازه شكل داده شده عراق و لبنان دريغ نمودند. نيرنگ هاي استعماري ظاهراً قانوني در امور متعددي از جمله تعيين مرزهاي بين المللي در جزيره العرب و سرزمين هاي اطراف آن صورت پذيرفته است كه در قسمت ها و عناوين آتي مورد اشاره و بررسي قرار خواهند گرفت.

صهيونيسم

گروهي از يهوديان افراطي كه در سرزمين هاي مختلف اروپايي پراكنده و مهمترين بروز علاقه آنان ثروت اندوزي و همواره مترصد تأمين هرچه بيشتر منافع خود از هر راهي بودند، سرانجام با مساعدت و حمايت مالي پدرخواندگان سياسي خود يعني آمريكا و انگليس به فكر داشتن كشوري براي خود افتادند. اين حركت سياسي كه با تجديد (Rehash) قصه به تاريخ پيوسته «ارض موعود» تشكيل كشوري را در حول تپه صهيون هدف قرارداد كه به صهيونيسم شهرت يافت.

شناخت صهيونيزم

در گذشته ها يهوديان اروپايي در محله هاي مخصوصي به نام گتو (ghetto) زندگي مي نمودند، آنها به علت در اقليت بودن و جدا زيستن طبيعتاً از امتيازهايي هم محروم مي ماندند. علت اصلي جدايي ها پافشاري متعصبانه آنان بر حفظ رسوم و باورهاي پدرانشان بود. البته اين نگرش متعصبانه برايشان چنان عادي بود كه حتي براي فرزندانشان نام بخش هاي كتاب عهد عتيق را انتخاب مي كردند، همچون: ا ستر (Esther) و روت (Ruth) براي دختران يا ا زقل (Ezekiel)، دانيل (Daniel)، ساموئل (Samuel) و ناهوم (Nahum) براي پسران. محروميت گتونشينان، روشنفكراني چون موزس مندلسون(53) (Moses Mendelsson) را به فكر انداخت كه با حمايت تجار، نمايندگان حكام و شاهزادگان اروپايي نهضتي به نام روشنفكران (Haskala) را ايجاد نمايد. يكي از مراكز اوليه اين حركت شهر برلين بود، هدف اين جنبش وارد نمودن يهوديان به جريان فرهنگ اروپايي و اصلاح فرهنگ سنتي بود. براي از ميان برداشتن زندگي در گتو، فراگيري زبان جوامع وسيع تر اروپايي و رها كردن زبان ييديش (Yiddish) و روش جدايي دين از حكومت (Secularism) ترويج مي شد. اين دگرانديشي جوامع يهودي در شرق سبب مسلمان شدن گروه هايي در كاشان شد كه جديدي ناميده مي شدند و در تركيه سبب پيدا شدن دونمه ها گرديد. اما گروه هاي داراي افكار تعصب آميز همچنان برخواست خود پافشاري مي كردند. گروهي از اين متعصبين به رهبري تئودور هرزل TheodorHerzel روزنامه نگار اتريشي كه بنا بر نظريه وي «چنانچه يهوديان با نيرويي خارجي تحت فشار قرار گيرند به طور طبيعي به سوي تشكيل ملتي هدايت مي شوند» در سال 1897 اولين كنگره صهيونيستي را در شهر بازل (Basel) سوئيس تشكيل داد. وي مركز حركت شوم را شهر وين قرار داده و هفته نامه اي را به نامه »Die Welt« به زبان آلماني منتشر مي كرد، تا سال 1901 ميلادي كنگره ساليانه و بعد از آن هر دو سال يك بار تشكيل مي شد. پس از رد تقاضاي خودمختاري آنان در فلسطين توسط سلطان عثماني در سال 1903 دولت انگليس با پيشنهاد ارايه شش هزار مايل مربع (معادل 15500 كيلومتر مربع) از سرزمين اوگاندا تمايل به همكاري خود را آشكار نمود، اما صهيونيست ها همچنان بر فلسطين اصرار ورزيدند. پس از مرگ هرزل به سال 1904 مركز يهوديان از وين به كلن (Cologne) و سپس به برلين منتقل شد، تا پيش از جنگ بين المللي دوم مهاجران صهيونيستي كه بيشتر از روسيه بودند توسط صهيونيست هاي اتريشي و آلماني رهبري مي شدند.

در سال 1905 عده اي از يهوديان روسيه به عنوان پيشگامان با حمايت انگليسي ها به فلسطين مهاجرت نمودند. در سال 1914 حدوداً (90000) نود هزار يهودي در فلسطين بودند كه تحت حمايت بارون ادموند روچيلد قرار داشتند. با آغاز جنگ بين المللي اول يهوديان روسيه كه در انگلستان زندگي مي كردند بر تشكيل كشوري صهيونيستي اصرار ورزيدند. براي انجام اين برنامه از پيش طراحي شده با عملياتي تحت عنوان افزايش عمليات ضدسامي اروپاييان مهاجرت يهوديان شدت يافت! در اينجا سؤالي خودبه خود به ذهن هر كس كه تاريخچه صهيونيسم را دنبال مي كند متبادر مي شود، آيا اين افزايش مهاجرت يهوديان مطابق همان نظريه «فشار نيروهاي خارجي» هرزل براي تشكيل ملتي صهيونيستي نبوده است؟ البته براي توجيه اظهار مي شوددرگيري اجتناب ناپذير بود! آيا غصب سرزمين فلسطينيان با افزايش مهاجرت تحت حمايت انگليس براي تضمين پيروزي در درگيري هاي غيرقابل اجتناب بعدي نبود؟ سرانجام ناهوم سوكولف (Nahum Sokolow) و حيم وايزمن (Chaim Weizmann) رهبر يهوديان لندن حمايت وزير خارجه انگلستان آرتور جيمز بالفور (Arthur James Balfour) را ]كه طي نامه اي مشهور به اعلاميه بالفور خطاب به ليونل والتر روچيلد رهبر يهوديان انگلستان كه در تاريخ دوم نوامبر 1917 ارسال شد و چنين نوشت] به دست آوردند:

«پادشاهي حضرت امپراطور به ديده عنايت به مسئله تأسيس وطن قومي براي ملت يهود در فلسطين مي نگرد و نهايت كوشش خود را جهت انجام اين هدف مبذول خواهد داشت، همانگونه كه به روشني توجه دارند كه انجام هيچ عملي برضد و عليه حقوق مدني و ديني گروه هاي غيريهودي در فلسطين يا مراكز سياسي و حقوقي كه يهوديان در ساير كشورها از آن بهره مندند، مجاز نيست. »

دولت انگلستان حمايت خود را براي تشكيل دولت صهيونيستي در فلسطين در مقابل كسب حمايت يهوديان براي فعاليت هاي جنگي متفقين اعلام نمود. اين حمايت هنگامي اهميت بيشتري پيدا مي كرد كه حكومت انگلستان در سال 1918 فلسطين را اشغال نمود و بالاخره در سال 1920 ميلادي فلسطين تحت قيوميت استعمار انگليس قرار گرفت. تقويت روحيه صهيونيست ها در اثر اعلاميه بالفور سبب افزايش مهاجرت يهوديان تحت قيوميت انگلستان گرديد و تعداد آنان در سال 1933 به 238 هزار نفر رسانيده شد، اما هنوز تعداد يهوديان بسيار كمتر از اعراب فلسطيني بود و لازم بود سير آهسته مهاجرت، افزايش يابد. با بهانه پيشرفت نازيسم در آلمان طي دهه هاي 1930 و 1940 مهاجرت صهيونيست ها به فلسطين تحت حاكميت انگلستان شتاب گرفت، ثروتمندانشان معمولاً به ايالات متحده آمريكا مي رفتند. انگليس موضوع اسكان مهاجران را به شركت دوجانبه با آمريكا (Anglo-us) ادامه داد و سرانجام بعد از جنگ دوم جهاني انگليس به طور داوطلبانه قيوميت خود را به سازمان ملل كه تازه تأسيس يافته بود واگذار نمود و سازمان ملل نيز در تاريخ 29 نوامبر 1947 بيت المقدس را بين المللي و بقيه فلسطين را به بخش هاي متعلق به يهوديان و فلسطينيان تقسيم نمود بدين ترتيب به يهودياني كه طي قيمومت انگلستان به فلسطين وارد شده بودند رسميت بين المللي داده شد.