مرکز دانلود خلاصه کتاب و جزوات دانشگاهی

«آیا آمریکا به ایران حمله می کند؟»

این پرسشی است که این روزها در محافل سیاسی ورسانه ای هر دو کشور به طور جدی مطرح می شود و البته، هیچکس پاسخ دقیق آن را نمیداند و به نظر می رسد حتی کاخ سفید نیز در این باره به یک جمع بندی نرسیدهاست.

با این حال، در پاسخ به این پرسش، دو گزینه عمده مطرح است: گروهی برآنند که این حمله اساساً صورت نخواهد گرفت و آنچه در این باره مطرح می شود، صرفاًیک «جنگ روانی» است که با هدف تشدید فشارها علیه ایران برای عقب نشینی از مواضعهسته ای اش شکل گرفته است و در مقابل، این باور نیز وجود دارد که خطر حمله جدیاست

به نظر می رسد، هیچ کدام از این دو گزینه، نمی تواند به تنهایی حاوی یکتحلیل واقعی باشد ولی ترکیبی از این دو دیدگاه می تواند مقرون به صحت تلقیشود.

با بررسی مولفه های منطقه ای، بین المللی و رفتارهای کاخ سفید می تواندریافت که آمریکا در حال برگزاری یک مانور بزرگ روانی علیه ایران است و همانطور کهدبیر شورای عالی امنیت ملی نیز گفته است، عملیات آمریکایی ها یک جنگ روانیاست.

با این حال، «عملیات روانی» دانستن اقدامات آمریکا در تضاد با خطر حملهنیست و نکته کلیدی بحث حاضر نیز همین جاست.

در واقع، اینگونه نیست که «یا»آمریکا در حال انجام عملیات روانی است، «یا» در صدد حمله به ایران است بلکه هر دوگزینه قابل جمع اند و اگر دقت کنیم، حتی می توانیم بگوییم که «عملیات روانی» میتواند (و نه الزاماً) مقدمه«جنگ واقعی» هم باشد.

اگر آمریکا بخواهد به ایرانحمله کند بایدپیش از هر اقدامی «قدرت پاسخگویی» کشورمان را محدود کند.

بیگمان، ایران در منطقه و به ویژه در عراق و لبنان و سوریه، از پتانسیل هایی برخورداراست که عنداللزوم می تواند با بهره گیری از آنها، آمریکایی ها را دچار دردسرکند.

مروری بر وقایع اخیر در این سه حوزه تحت نفوذ ایران نشان می دهد کهآمریکایی ها در حال اجرای یک برنامه هدفمند برای خلع سلاح ایران در این مثلث هستند. آنها در لبنان، به شدت از دولت فؤاد سنیوره حمایت می کنند و خط تضعیف حزب الله وتبدیل آن یک حزب صرفاً سیاسی و غیر مسلح را دنبال می کنند ، در سوریه، به دنبالبهبود روابط «دمشق ـ نیویورک»ند و در عراق، نیز شمشیر را از رو بسته و حتی دستورقتل یا ربایندگی فعالان ایران را صادر کرده اند.

قطعاً همه این اتفاقات بهمنظور آن صورت می گیرد که اگر ایران مورد حمله نظامی قرار گرفت، نتواند از برگبرنده های خود در این حوزه ها استفاده کند.

در سطح منطقه نیز یک جو روانی،سیاسی و تبلیغاتی ضد ایرانی به راه افتاده است که ابعاد آن را می توان در پایتختهای عربی به ویژه در دو کشور عربستان و اردن به وضوح مشاهده کرد.

کاهش قیمتنفت و نیز اعلام ریاض مبنی بر اینکه عربستان هر گونه اخلالی در روند عرضه نفت بهبازارهای جهانی را جبران خواهد کرد نیز قطعه اقتصادی پازل حاضر است که نباید ازنظرها دور بماند.

از سوی دیگر، یک حرکت آشکار در رسانه های غربی مبنی برتبدیل «اسلام ستیزی» به «شیعه ستیزی» آغاز شده است ( که احتمالاً می توان آن رامحصول توافقات سری سران برخی کشورهای ذی نفوذ عربی با سیاستمداران غربیدانست)

این روزها به طور جدی تلاش می شود شیعه به عنوان گرایش خطرناک اسلام بهافکار عمومی معرفی شود و در این میان، ایرانیان نیز به عنوان مصداق بارز این مسالهمطرح می شوند.

مجموعه این عوامل، می تواند هشداری باشد مبنی بر اینکه خطراقدام نظامی علیه ایران جدی است.

البته، گروهی در مخالفت با وجود چنین خطریابراز می دارند که چون آمریکا در عراق به مشکل برخورده است، به ایران حمله نخواهدکرد زیرا اساساً بن بست عراق توانی بر چنین اقدامی باقی نمی گذارد.

هر چندممکن است این نظر گاه، در نگاه نخست منطقی جلوه کند ولی اتفاقاً به مشکل برخوردکردن آمریکا در عراق، می تواند عاملی برای تحریک واشنگتن برای حمله به ایران وتغییر صورت مساله باشد.

با توجه به جمیع جهات ذکر شده، به نظر می رسد کهآمریکایی ها هم در حال اجرای یک عملیات روانی سنگین علیه ایران هستند و هم می کوشندچیدمان صحنه بازی را به گونه ای تغییر دهند که در صورت لزوم، حمله آنها به ایران،با هزینه های کمتری به همراه باشد.

این تلاش آمریکایی ، همچنین می تواند حاوی این نفع بزرگ برای واشنگتن باشد که درصورت مذاکره با ایران نیز بتواند با یک "ایران ضعیف شده" مواجه شود و قدرت چانه زنیبیشتری داشته باشد .

از این رو حقیر و بی مقدار شمردن توان و اقدامات اخیر امریکا نمی تواند در راستایمنافع ملی قلمداد شود چه آنکه در صورت موفقیت آمریکا در چیدن قطعات این پازل درکنار یکدیگر ، قدرت مانور ایران بسیار محدود خواهد شد و این مساله می تواند هم دررویارویی احتمالی نظامی به زیان ما تمام شود و هم در گفت وگو های احتمالی .

ارواند آبراهامیان تحلیلگر برجسته مسائل ایران در گفت و گویی با «بابک آذین»، روزنامه نگار، اظهار داشت: «نومحافظه کاران آمریکایی قصد و توان حمله به ایران را ندارند و تلاش می‌کنند مدل انقلاب نارنجی اوکراین را در ایران پیاده کنند.»

به گزارش سرویس بین‌الملل «شریف نیوز»، پروفسور ارواند آبراهامیان از پژوهشگران برجسته ایرانی در خارج از کشور و استاد ممتاز تاریخ خاورمیانه و جهان دپارتمان تاریخ باروک کالج و مرکز مطالعات تکمیلی سیتی یونیورسیتی نیویورک است. وی استاد سابق دانشگاه های آكسفورد، پرینستون و نیویورك و دارای سابقه طولانی تدریس و تحقیق در رشته تاریخ می باشد.

آبراهامیان مولف كتابهای متعددی در زمینه تاریخ معاصر کشورمان و از جمله «ایران بین دو انقلاب»، «خمینیسم» و «اختراع محور شیطانی» است. وی در حال حاضر روی دو كتاب كودتای سیا در ایران و تاریخ مدرن ایران كار می‌كنند.

پروفسور آبراهامیان اخیرا در سازماندهی انتشار نامه سرگشاده‌ای به مردم آمریکا با هدف روشنگری افکار عمومی در مخالفت با مداخلهء آمریکا در ایران شركت فعال داشت.

دو سؤال مرتبط با بحث از ایشان در زیر آمده است:

1) به نظر شما آیا حمله نظامی وسیع و یا محدود آمریکا به ایران محتمل است و در صورت حتی یک حمله نظامی محدود به ایران از جانب آمریکا و یا اسرائیل، تاثیر آنرا بر تحولات سیاسی درون کشورمان را چگونه ارزیابی می نمایید؟

*من فکر میکنم که دولت ایران از آن به عنوان یک فرصت مطلوب برای مقابله با هر گونه مخالفت و یا اعتراضی استفاده خواهد کرد. در واقع اگر امریکا دست به مداخله نظامی بزند ، بسیاری از مخالفان جمهوری اسلامی در داخل از اعتراض خودداری خواهند کرد.

بارها و بارها دیده ایم که در شرایط مداخله نظامی قدرت خارجی عموما مردم باز هم به حمایت دولت خود هر چند هم که با آن مخالفت باشند می پردازند. به هر حال دولت خود را به یک نیروی خارجی استعماری ترجیح میدهند. پس برای اصول گرایان محافظه کار در ایران حمله نظامی به نوعی مفید است و آنها از این فرصت استفاده خواهند کرد تا موقعیت خود را مستحکمتر کنند. ولی همان طوری که قبلا نیز گفته شد امکان حمله نظامی در حال حاضر مطرح نیست. اگر این سوال را در ماه دسامبر گذشته کرده بودید می گفتم که امریکا مشغول آماده شدن برای حمله نظامی میباشد و محافظه کاران سیاست خود را در اوسط دسامبر تغییر دادند و حرف از حمله نظامی به ایران دیگر مطرح نیست. هدف براندازی نهایتا پابرجاست و راه های شبه دموکراتیک برای تضعیف جمهوری اسلامی مطرح است.

2) در صورت عدم امکان حمله نظامی به ایران در راستای تغیر رژیم، دولت بوش چه راهبردهای دیگری را می تواند در نظر داشته باشد؟ آیا آمریکا و رژیم حاکم در انتها میتوانند به توافقی که به شکلی به حفظ نظام منتهی شود برسند؟

* خوب، من یک راه حل واقعی بین ایران و ایالات متحده نمی بینم، چون من فکر می کنم که سیاست حداقلی امریکا این است که ایران تضمین کامل بدهد که برنامه ای برای تسلیحات اتمی نخواهند داشت و تنها راهی که ایران می تواند این تضمین مطلق را، بدون چون و چرا، بدهد این است که تمامی برنامه های اتمی خود، شامل انچه که هم اکنون برای تولید انرژی و برای اهداف مسالمت امیزدارد،را متوقف کند. این سیاست اعلام شده ای است. من فکر می کنم از طرف ایران این مسیله پرستیژ ملی است. دولت ایران هرگز قبول نخواهد کرد که برنامه اتمی خود را بطور کامل متوقف کند. بنابراین فکر نمی کنم که توافقی صورت بگیرد و سیاست امریکا مبنی بر تغییر رژیم در ایران ادامه خواهد داشت و تاکتیکهای ان با انچه که برای برخورد با مصدق اتخاذ شد، فرقی نخواهد داشت. ایزوله کردن سیاسی و اقتصادی، فشارهای اقتصادی، ممانعت از سرمایه گداریهای خارجی، ایجاد فشارهای مالی، انها در واقع نمی توانند از فروش نفت ممانعت کنند، زیرا این کار بازار جهانی نفت را دچار هرج و مرج می کند اما سعی خواهند کرد تولید و سهم بازار نفت ایران را محدود کنند و سرانجام سعی خواهند کرد افکار عمومی مردم ایران را به منظور به وجود اوردن شرایط مشابهی مانند آنچه که در گرجستان و اوکراین گذشت و تغییر رژیم از داخل به پشتیبانی از خود جلب کنند.

دیدگاهی را که غالبا از واشنگتن ابراز می شود که ایران شرایطی چندان متفاوت با گرجستان و اوکراین ندارد و همانگونه از تحولات داخلی که در انجا به وقوع پیوست، که در واقع امریکا ان را ازخارج هدایت می کرد، قابل اجراست. انچه انها درک نمی کنند این است که ایران تاریخ متفاوتی نسبت به ان کشورها دارد. و در این مورد شرایط چندان مشابه نیست. در ان کشورها که در ان شاهد قیامهای مردمی بودیم، در واقع در تمام ان کشورها، روسیه به عنوان دشمن خارجی اصلی شناخته شده بود. روسیه نیروی اصلی امپریالیستی است. ایالات متحده بعنوان متحد جنبش مردمی علیه روسیه شناخته شده است. از نظر تاریخی در ایران این غرب بخصوص بریتانیا و ایالات متحده است که بعنوان دشمنان اصلی شناخته شده اند. البته روسیه حضور داشته است ولی هیچ کس رژیم اكنون ایران را بعنوان عروسک خیمه شب بازی پوتین نشناخته است که در آن صورت آنها می توانستند به امریکا به عنوان نجات گر خارجی که به آنها در برابر روسهای خطاکار کمک میکند نگاه کنند. و البته با این تاریخ حمایت امریکا از شاه، امریکا بسیار بیشتر بعنوان تهدید خارجی علیه جنبش مردمی مطرح است تا دوست این جنبش.

هشدار روسیه به آمریکا درباره حمله به ایران

معاون اول وزیر امور خارجه روسیه درباره حمله نظامی به ایران هشدار داد و گفت: «روسیه هرآنچه را که لازم است انجام می‌دهد تا از عملیات نظامی علیه ایران جلوگیریکند.»

به گزارش خبرگزاری رسمی "نووستی"، "آندره دنیسوف" معاون اول وزیر امور خارجهروسیه درباره احتمال حمله آمریکا به ایران تأکید کرد: «مسلم است که این خطر وجوددارد.»

آقای دنیسوف با بیان این‌که موضع روسیه در رابطه با این مسأله "قاطعانه وسخت‌گیرانه" است، گفت: «هرگونه عملیات نظامی در نزدیکی مرزهای ما به هیچ وجه قابلقبول نیست.»

معاون اول وزیر خارجه روسیه گفت که از برنامه‌های نظامی آمریکا در رابطه باایران آگاهی ندارد.

همچنین "سرگئی لاوروف" وزیر امور خارجه روسیه نیز امروز اعلام کرد که گزینه "راهحل نظامی" برای هر یک از مشکلات بین‌المللی از جمله مشکل هسته‌ای ایران، غیرقابلقبول است.

آقای لاوروف با تأکید بر این‌که شورای امنیت سازمان ملل در چارچوب حقوق‌بین‌الملل درباره ایران تصمیم گرفته است، گفت: «این چارچوب تدابیر نظامی را کاملاغیر ممکن می‌سازد. ما ازهمه آنانی که به چنین ایده‌هایی می‌اندیشند دعوت می‌کنیم کهدر چارچوب حقوق بین‌الملل باقی بمانند.»