مرکز دانلود خلاصه کتاب و جزوات دانشگاهی

مشکلات مربوط به دست و رباط های دست و شانه

 

کشیدگی یا رگ به رگ شدن مچ دست از آسیب های مهم سیستم اسکلتی انسان بوده و تشخیص و درمان آن به عهده جراح ارتوپد است.

آسیب لیگامان های مچ دست چگونه ایجاد میشود

لیگامان ها یا رباط ها بافت هایی به شکل نوار های محکم هستند که دو استخوان دو طرف یک مفصل را به یکدیگر متصل کرده و موجب پایداری مفصل میشوند.

 

آسیب لیگامان های مچ دست به سه صورت امکان پذیر است

لیگامان تحت کشش قرار گرفته و پارگی های میکروسکوپی در آن ایجاد میشود

پارگی ناقص لیگامان ایجاد میشود

پارگی لیگامان کامل است.

آسیبلیگامان های مچ دست موقعی ایجاد میشود که نیروهای بزرگی از این مفصل عبور میکنند و معمول ترین مکانیم آن زمین خوردن با کف دست است. گاهی اوقات پیچش شدید دست موجب این آسیب میشود.

اکثر آسیب های لیگامان های مچ دست در حین فعالیت های ورزشی ایجاد میشوند بخصوص ورزش هایی مانند دوچرخه سواری و اسکی.

 

لیگامان های سطح پشتی و کفی در مفصل مچ دست

آسیب های لیگامان های مچ دست چگونه تشخیص داده میشوند

پزشک ارتوپد بعد از اینکه با بیمار در مورد مشکلاتش و اینکه آسیب چگونه ایجاد شده است صحبت کرده و اطلاعات لازم را جمع آوری کرد مچ دست وی را معاینه میکند. معمول ترین علائم بیمار درد و خشکی حرکات و کاهش قدرت مچ دست است.

پزشک معالج سعی میکند با معاینه محل درد را دقیقا مشخص کرده و هرگونه ناپایداری در مفصل را متوجه شود. رادیوگرافی ساده میتواند هرگونه شکستگی استخوان ها را که ممکن است همراه با آسیب لیگامان ایجاد شده باشند نشان بدهد. همچنین ممکن است بتواند ناپایداری مفصل را هم مشخص کند.

رادیوگرافی یا عکس برداری ساده نمیتواند لیگامان را نشان بدهد پس جراح ارتوپد برای دیدن لیگامان ها ممکن است نیاز به استفاده از دیگر روش های تصویربرداری مانند ام آر آی یا آرتروگرافی با ام آر آی پیدا کند. در آرتروگرافی با ام آر آی ماده ای به داخل مفصل مچ دست تزریق میشود و سپس ام آر آی انجام میشود. به این ترتیب داخل مفصل مچ دست بهتر دیده میشود. یکی از بهترین روش برای تشخیص آسیب های لیگامان های مچ دست آرتروسکوپی است. در این روش با ورود لوله هایی که حامل دوربین هستند میتوان داخل مفصل مچ دست را دید. البته این روش تقریبا یک نوع جراحی کوچک است و در اطاق عمل انجام میشود و باید منافع و مضار آنرا قبل از انجام آن در نظر داشت.

درمان آسیب لیگامان های مچ دست چگونه است

هدف از درمان این آسیب ها از بین بردن درد، کم کردن خشکی مفصل احتمالی، بدست آوردن پایداری در مفصل مچ دست و ممانعت از ایجاد عوارض بلند مدتی مانند آرتروز یا استئوآرتریت است.

نوع درمان این آسیب ها بستگی به شدت آسیب دارد. وقتی آسیب فقط بصورت کشیدگی لیگامان مچ دست باشد درمان آن ممانعت از ادامه فعالیت ورزشی، استفاده ازآتل یا اسپلینت و سرد کردن و بالا نگه داشتن مچ دست برای کاهش تورم است. بعد از مدتی که بهبودی ایجاد شد فرد میتواند کم کم به فعالیت ورزشی برگردد. در این موارد که شدت آسیب ها کم است معمولا بهبودی لیگامان به نحو مطلوبی صورت میگیرد. البته احتمال قدری خشکی مفصل بصورت کاهش دامنه حرکتی وجود دارد که در صورت وقوع، معمولا با استفاده از روش هایی مانند نرمش های کششی بهبود میابد.

وقتی شدت آسیب بیشتر است و لیگامان پاره شده است تصمیم به اینکه بیمار نیاز به عمل جراحی دارد یا خیر با در نظر گرفتن متغیرهایی مانند اینکه چه لیگامانی آسیب دیده یا بیمار نیاز به چه حدی از توانایی بدنی دارد فرق میکند. ممکن است درمان بصورت برداشتن کناره های پاره شده و متورم لیگامان بوسیله آرتروسکوپ باشد و یا ممکن است جراح ارتوپد تصمیم بگیرد جراحی باز انجام دهد و لیگامان های پاره شده را ترمیم کند. در بسیاری موارد پارگی بصورتی است که بافت قابل ملاحظه ای از لیگامان برای ترمیم باقی نمانده است و درمان بصورت بازسازی انجام میشود یعنی پزشک جراح ارتوپد، بافت دیگری که شبیه لیگامان است ( مانند کپسول مفصل یا پیوند های لیگامانی) را در محل قبلی لیگامان جاگذاری میکند. این وضعیت بخصوص موقعی که در انجام درمان تاخیر ایجاد شده است دیده میشود.

 

در رفتگی های مفصل مچ دست چگونه ایجاد شده و به چه صورت درمان میشوند

دررفتگی کامل مفصل مچ دست نادر است ولی در بسیاری اوقات دررفتگی های ناکامل در این مفصل دیده میشوند که شایع ترین آنها دررفتگی استخوان لونیت است.

 

آناتومی

مچ دست یا کارپ Carpal bones از هشت استخوان تشکیل شده است. این هشت استخوان در دو ردیف و بین استخوان های رادیوس و اولنا در بالا و استخوان های متاکارپ در پایین قرار گرفته اند. در ردیف اول یا پرگزیمال Proximal یعنی ردیفی که به استخوان رادیوس نزدیک است اولین استخوان، اسکافوئید است که در طرف شست قرار گرفته و دومین استخوان را استخوان هلالی یا لونیت Lunate مینامند. این استخوان ها یا بهتر بگوییم استخوانچه ها به توسط لیگامان های قوی به یکدیگر میچسبند.

 

 

دررفتگی لونیت

این دررفتگی معمولا بدنبال زمین خوردن روی کف دست بوجود میاید. در این وضعیت بر اثر به عقب رفتن شدید مچ دست و فشار استخوان های ردیف دیستال Distal ( یعنی ردیفی که از استخوان رادیوس دورترند) به لونیت، لیگامان های مهمی از اطراف این استخوان پاره شده و موجب جابجا شدن استخوان میشود. دررفتگی لونیت پس از شکستگی اسکافویید شایعترین آسیب استخوانچه های مچ دست بدنبال ضربه است. گاهی اوقات این دررفتگی با شکستگی استخوان اسکافوئید و یا زائده نیزه ای ( استیلویید) استخوان رادیوس و یا هر دو همراه است.

همانطور که توضیح داده شد در دررفتگی لونیت، استخوان های کارپ یا مچ، ارتباط بین خود و استخوان های ساعد را حفظ میکنند و این فقط استخوان لونیت است که از جای خود دررفته و جابجا میشود. گاهی اوقات جابجایی برعکس است به این صورت که استخوان لونیت ارتباط خود بااستخوان رادیوس را حفظ کرده و بقیه هفت استخوانچه مچ دست جابجا میشوند. به این آسیب، دررفتگی پری لونار Prelunar dislocationn میگویند.

 

علائم در رفتگی استخوان هلالی یا لونیت

بدنبال در رفتگی مچ دست متورم میشود. فشار دادن به جلوی مچ دست شدت درد را افزایش میدهد. حرکات مچ بشدت محدود شده و حتی ممکن است حرکات انگشتان هم کم شود ( علت کاهش حرکات انگشتان فشار استخوان لونیت جابجا شده بر روی تاندون های انگشتان است) و ممکن است حس لمس انگشتان دوم و سوم دست کاهش یابد. تشخیص این آسیب، با استفاده از رادیوگرافی نیمرخ مچ دست است که در آن جابجا شدن استخوان لونیت دیده میشود.

 

پیکان های سیاه استخوان لونیت را نشان میدهند که در رفته است

درمان این دررفتگی معمولا بصورتجااندازی بسته است. پزشک معالج با کشش مچ دست و فشار مستقیم بر روی استخوان لونیت آنرا جااندازی میکند. پس از آن استخوان به توسط پین به استخوان های اطراف متصل شده و سپس مچ دست به مدت یک ماه به توسط گچ بیحرکت میشود. اگر این دررفتگی دیر تشخیص داده شود بصورت بسته جا نمیفتد. در این موارد نیاز به عمل جراحی و جااندازی باز دررفتگی وجود دارد. در مواردی که مدت زیادی از دررفتگی گذشته باشد ممکن است استخوان حتی با عمل جراحی هم جا نیفتد که در این موارد ممکن است نیاز شود تا استخوان لونیت از مچ دست خارج گردد.

 

عوارض دررفتگی لونیت چیست

شایعترین و مهمترین عوارض دررفتگی لونیت عبارتند از نکروز آوازکولر استخوان لونیت : به علت آسیب شدید به لیگامان های اطراف لونیت که محل ورود عروق تغذیه کننده استخوان هستند، ممکن است بدنبال دررفتگی، خونرسانی استخوان دچار اختلال شده و موجب نکروز آوازکولر یا سیاه شدن استخوان شود.

استئوآرتریت یا آرتروز : آرتروز معمولا به علت نکروز آوازولر استخوان و یا جانیفتادن دررفتگی ایجاد میشود. درمان آن استفاده از بریس مچ دست و محدود کردن فعالیت های مچ است و در موارد شدید نیاز به عمل جراحی و فیوژن یا خشک کردن مفاصل بین لونیت و استخوان های اطراف وجود دارد.

فشار به عصب مدیان : در هنگام دررفتگی لونیت عصب مدیان ممکن است بر اثر فشار این استخوان جابجا شده فلج شود. در این صورت دررفتگی باید بسرعت جااندازی شود. اگر مدت زیادی از دررفتگی گذشته و قابل جااندازی نباشد باید استخوان لونیت از مچ دست خارج شده و فلکسور رتیناکولوم ( نوار بافتی محکمی که روی عصب مدیان را پوشانده است) با عمل جراحی باز و آزاد شود تا فشار از روی عصب برداشته شود.

 

 

آسیب مزمن لیگامانی مچ دست چیست

بعضی از ضربات وارده به مچ دست موجب پاره شدن رباط ها یا لیگامان های اطراف آن میشوند. در صورتیکه این پارگی ها شدید باشند مفصل مچ دست دچار دررفتگی میشود ولی وقتی شدت پارگی کم است دررفتگی وجود ندارد و علائم آسیب خود را بصورت درد و تورم مچ دست نشان میدهند.

اگر آسیب های لیگامان های مچ دست دیر تشخیص داده شوند موجب ناپایداری مفصل شده که آن هم به نوبه خود موجب آسیب غضروف مفصل و متعاقب آن سائیدگی مفصل میشود. سائیدگی مفصل هم موجب درد و خشکی حرکت و تورم میشود. بطور مثال موقعی که لیگامان بین استخوان های اسکافوئید و لونیت پاره میشود ( این پارگی یکی از شایعترین آسیب های لیگامانی مچ دست است) استخوان اسکافویید که دیگر به لونیت متصل نیست آزادانه در داخل مچ دست حرکات بدجور انجام میدهد.

 

رادیوگرافی سالم مچ دست

فاصله اسکافوئید و لونیت به علت پارگی لیگامان بین آن دو زیاد شده است

 

این حرکات موجب میشوند که تماس مفصلی بین استخوان اسکافوئید و سطح مفصلی استخوان رادیوس ( زند اعلی) تغییر کند و قسمت های نامناسبی از اسکافویید با رادیوس مفصل شود. همین امر موجب ایجاد فشارهای نامناسب بین این دو استخوان در سطح مفصلی شده که در نهایت منجر به سائیدگی مفصل مچ دست میشود. این نوع سائیدگی را scapho-lunate advanced collapse یا SLAC مینامند.

برای ساده شدن فهم مطلب مثالی میزنیم. وقتی دو قاشق را روی هم در کمد آشپزخانه گذاشته ایم کمچه قاشق ها کاملا روی یکدیگر قرار گرفته است و در تمام قسمت ها بطور کامل با یکدیگر در تماس قرار میگیرندو حال اگر دسته یکی از این دو قاشق را کمی بچرخانیم سطح تماس کمچه این دو قاشق از هم جدا شده و فقط لبه آنها با یکدیگر در تماس باقی میماند. سطح مفصلی دو استخوان اسکافوئید و رادیوس در مفصل مچ دست هم درست مثل همین مثال عمل میکند و تماس لبه به لبه استخوان ها موجب افزایش فشار ایندو به هم و درنتیجه استئوآرتریت میشود.

در آسیب های مزمن وقتی مچ به این حالت میرسد اگر درد بیمار کم باشد درمان با استفاده از اسپلینت و محدود کردن فعالیت های مچ دست بیمار و استفاده از دارو های ضد درد است. اگر درد بیمار شدید باشد و به این روش درمانی پاسخ ندهد دکتر ارتوپد ممکن است از روش های جراحی برای درمان استفاده کند. یکی از این روش ها برداشتن چند عدد از استخوانچه های مچ دست که در آنها آرتروز ایجاد شده است ( استخوان اسکافویید و چند استخوان دیگر) میباشد. روش دیگر برداشتن اسکافوئید و سپس جوش دادن چهار عدد از استخوانچه های دیگر مچ دست است. اگر بیماری از این هم بیشتر پیشرفت کرده باشد ممکن است لازم شود کل مفصل مچ دست خشک شود و یا عمل جراحی تعویض مفصل مچ دست برای بیمار انجام شود.

 

 

 

 

تشخیص و درمان پارگی تاندون دست چیست

تاندون ها بافت هایی به شکل طناب هستند که عضله را به استخوان متصل میکنند. با انقباض عضله، تاندون حرکت میکند و با حرکت تاندون استخوان و مفصل هم حرکت میکنند. قسمت اعظم عضلاتی که موجب حرکت انگشتان دست میشوند در ساعد قرار داشته و به توسط تاندون های بلندی به انگشتان متصل میشوند.

 

آناتومی تاندون های دست

انگشتان دست دو نوع تاندون دارند. تاندون های فلکسور Flexor tendon و تاندون های اکستانسور Extensor tendon.

هر انگشت دست دو تاندون فلکسور دارد بجز شست که یک تاندون فلکسور دارد. این تاندون ها در سطح کفی دست و انگشت قرار دارند ( سطحی از دست یا انگشت را که مو ندارد و پوست آن روشن تر بوده و وقتی جسمی را میگیرید با آن در تماس قرار میگیرد را سطح کفی یا پالمار Palmar و سطح مقابل آنرا سطح پشتی یا دورسال Dorsalمینامند).

 

این تاندون ها بین پوست و استخوان انگشت قرار گرفته اند. یکی از این تاندون های فلکسور به بند انتهایی انگشت چسبیده و آنرا خم میکند. به این تاندون، خم کننده عمقی انگشت Flexor digitorum profundus FDP میگویند. تاندون دیگر به ند وسطی انگشت میچسبد و آنرا خم میکند. به این تاندون، خم کننده سطحی انگشت Flexor digitorum sublimis FDS میگویند. تاندون های اکستانسور انگشتان در سطح پشتی آن واقع شده و مسئول راست کردن انگشتان هستند.

 

آسیب تاندون انگشت

شایعترین آسیب تاندون های دست پارگی آنها است و شایعترین علت پاره شدن این تاندون ها اصابت اجسام تیز و برنده مثل چاقو، شیشه یا لبه تیز فلزات است. گاهی اوقات پارگی تاندون فلکسور انگشت به علت راست شدن شدید یک انگشت خم شده است. مثلا وقتی یک ورزشکار رزمی، لباس حریف را گرفته و حریف با عقب رفتن سعی در خارج کردن لباس از دست وی میکند مفصل انتهایی انگشت وی به ناگهان از حالت خم شده راست میشود و همین حرکت میتواند به علت وارد آوردن کشش زیاد روی تاندون فلکسور عمقی انگشت موجب پاره شدن آن شود.

چون در انگشتان دست، اعصاب بسیار نزدیک به تاندون ها قرار گرفته اند، در بسیاری موارد آسیب تاندونی عصب هم آسیب دیده است. در بیماری آرتریت روماتوئید تاندون های فلکسور ضعیف میشوند و ممکن است بدون اینکه نیروی زیادی به آنها وارد شود پاره شوند.

 

علائم پارگی تاندون دست

مهمترین آنها عبارتند از

• ناتوانی در حرکت دادن مفصل انگشت
• باز ماندن انگشتی که تاندون آن پاره شده است
• درد در هنگام خم کردن انگشت
• زخم در سطح کفی انگشت
• تورم خفیف روی مفصل انتهایی انگشت در سطح کفی
• درد در حین لمس قسمت کفی انگشت

 

تشخیص پارگی تاندون دست

هر آسیبی در دست را باید به پزشک نشان داد. بسیاری اوقات بیمار فکر میکند آسیب دست یا انگشت وی خفیف بوده و خوب میشود. بعد از گذشت مدتی که بهبودی را مشاهده نمیکند به متخصصارتوپدی مراجعه میکند ولی متاسفانه همین تاخیر میتواند موجب عواقب جبران ناپذیری در دست شود. اینکه بعد از ضربه شما میتوانید انگشت خود را خم و راست کنید به هیچ وجه نشانه سالم بودن تاندون های دست شما نیست. ممکن است حتی با وجود آسیب به تاندون فلکسور سطحی انگشت یا آسیب به تاندون اکستانسور انگشت، شما بتوانید انگشت خود را خم و راست کنید. پس به محض هرگونه ناراحتی در دست بعد از ضربه به پزشک مراجعه کنید.

 

درمان پارگی تاندون دست

درمان پارگی تاندون های انگشتان در اکثر قریب به اتفاق موارد عمل جراحی است. جراحی هرچه زودتر انجام شود نتایج بهتری دارد. در حین جراحی پزشک دوسر تاندون را در کنار هم قرار داده و بخیه میزند. بعد از اتمام جراحی، دست درآتل گچی قرار داده میشود تا حمایت شود.

دستورات پزشک ارتوپد در مورد طرز تعویض پانسمان یا طرز نگهداری آتل یا حرکت دادن یا ندادن انگشت دست بعد از جراحی نهایت اهمیت را برای رسیدن به نتیجه مطلوب دارد. جراحی تاندون های دست یکی از جراحی هایی است که نیازمند همکاری بسیار نزدیک بیمار با پزشک است. بدون رعایت دقیق و کامل توصیه های پزشک نتیجه مطلوب از جراحی حاصل نمیشود.

 

پارگی،کشیدگی و التهاب تاندون های شانه: علائم و درمان

تاندونیت شانه (یا تاندونیت) التهاب و کشیدگی تاندون شانه است. از آنجایی که التهاب تاندون شانه در تمامی آسیب دیدگی های تاندون های شانه وجود ندارد، این گروه از آسیب دیدگی ها ممکن است پارگی و کشیدگی تاندون دست نیز نامیده شود. پارگی روتاتور کاف یکی از علت های اصلی درد شانه و ناتوانی در بین بزرگسالان است و باعث ضعیف شدن شانه شما می شود. این بدان معناست که بسیاری از فعالیت های روزمره مثل شانه کردن موها یا لباس پوشیدن به سختی قابل انجام است و با شانه درد همراه است.

وقتی پارگی تاندون شانه وجود داشته باشد، تاندون دیگر به راس استخوان بازو به طور کامل متصل نیست. اغلب پارگی ها در تاندون عضله سوپرااسپیناتوس ایجاد می شوند، اما قسمت های دیگر شانه نیز ممکن است دچار پاره شدن تاندون شانه شوند. در بسیاری از موارد، پارگی تاندون ها با فرسایش شروع می شود. با تشدید آسیب دیدگی، تاندون به طور کامل پاره می شود که گاهی اوقات می تواند در اثر بلند کردن یک شی سنگین باشد. در مواردی که آسیب شدید نباشد می توان با روش های غیر جراحی چون ورزش شانه درد, فیزیوتراپی ، درمان کشیدگی ماهیچه با لیزر وسرما درمانی به درمان پارگی تاندون شانه پرداخت.

 

پارگی ها انواع مختلفی دارند:

پارگی جزئی: این نوع پارگی به بافت نرم آسیب می رساند، اما به طور کامل آن را جدا نمی کند

پارگی کلی: این نوع پارگی تاندون شانه، پارگی کامل نیز نامیده می شود و در آن بافت نرم به دو قسمت تقسیم می شود. در بسیاری از موارد، تانون ها در جایی که به سراستخوان بازو متصل هستند دچار پارگی می شود. در این نوع پارگی، یک سوراخ در تاندون ایجاد می شود.

علل و علت

دو علت پارگی تاندون شانه است: آسیب دیدگی و تخریب

در صورتی که روی بازوی خود که بیش از حد کشیده شده است زمین بخورید یا با یک حرکت سریع جسم بسیار سنگینی را بلند کنید، احتمال پارگی و التهاب تاندون شانه وجود دارد و ممکن است علل پارگی تاندون شانه باشد. این نوع پارگی با آسیب دیدگی های دیگر شانه مثل شکستگی استخوان ترقوه یا دررفتگی شانه ممکن است بوجود بیاید. اغلب پارگی ها نتیجه فرسایش تاندون است که به کندی در طول زمان ایجاد می شود. این تخریب به صورت طبیعی با افزایش سن بوجود می آید. پارگی تاندون شانه معمولا در دستی که به آن مسلط تر هستید، بیشتر شایع هستند. در صورتی که در یک شانه خود دچار پارگی تخریبی شوید، احتمال اینکه شانه دیگر نیز دچار این پارگی شود زیاد است، حتی اگر در شانه مخالف خود هیچ گونه دردی را احساس نکنید. عوامل متعددی در پارگی های و در علت التهاب تاندون شانه نقش دارند از جمله:

فشار مکرر: انجام پی در پی حرکات مشابه در شانه باعث وارد شدن فشار بر عضلات و تاندون های روتاتور کاف می شود. بیس بال، تنیس، قایقرانی و وزنه برای نمونه های از ورزش هایی هستند که شما را دچار پارگی و التهاب تاندون شانه ناشی از استفاده بیش از حد می کنند. بسیاری از مشاغل و کارهای روزمره نیز باعث پارگی تاندون شانه ناشی از استفاده بیش از حد می شوند.

کمبود ذخیره خون: با افزایش سن، ذخیره خون در تاندون های روتاتور کاف کاهش پیدا می کند. بدون ذخیره خون مناسب، توانایی طبیعی بدن در ترمیم آسیب دیدگی و کشیدگی تاندون شانه دچار مشکل می شود. این مساله در نهایت منجر به پارگی تاندون می گردد.

اسپرز استخوان: با افزایش سن، اسپرز استخوان ( رشد بیش از حد استخوان) اغلب در زیر استخوان کتف بوجود می آید. وقتی بازوهای خود را بالا می آوریم، اسرپز به تاندون شانه کشیده می شود. به این وضعیت سندروم گیرافتادگی شانه گفته می شود و با گذشت زمان باعث تضعیف تاندون و افزایش احتمال پارگی تاندون می شود.

 

عوامل خطر

از آنجایی که اغلب موارد پارگی و التهاب شانه ناشی از فرسایش طبیعی است که با افزیش سن بوجود می آید، افراد بالای ۴۰ سال بیشتر در معرض پارگی تاندون شانه هستند. افرادی که زیاد جسم سنگین جابجا می کنند یا کارهایی انجام می دهند که مستلزم بالا نگه داشتن سر است نیز در معرض پارگی و التهاب تاندون شانه هستند. ورزشکاران، مخصوصا تنیس بازها و بیس بال بازها مخصوصا نسبت به پارگی و کشیدگی تاندون شانه ناشی از استفاده بیش از حد آسیب پذیر هستند. نقاشان، نجارها و افراد دیگری که در حین کار باید سرخود را بالا بگیرد نیز در معرض خطر پارگی روتاتور کاف قرار دارند. اگر چه پارگی های ناشی از استفاده بیش از حد در فعالیت های ورزشی و مشاغلی که درآنها باید سر را اغلب بالا گرفت در بین افراد جوان تر اتفاق می افتد، بیشتر پارگی های روتاتور در بین جوانان به علت آسیب دیدگی ناشی از صدمه مثل زمین خوردن است.

 

علائم و نشانه ها

رایج ترین علائم پارگی تاندون شانه و التهاب تاندون شانه از قرار زیر هستند:

احساس درد در هنگام استراحت و شب، مخصوصا اگر بر روی شانه آسیب دیده دراز کشیده باشید

احساس درد و گرفتگی عضلات شانه در هنگام بلند کردن یا پایین آوردن بازو یا با انجام حرکات خاص

احساس ضعف در هنگام بالا بردن یا چرخاندن بازو

احساس ترک برداشته شدن چیزی در هنگام حرکت دادن بازو در جهات مشخص

پارگی هایی مثل پارگی تاندون شانه ناشی از زمین خوردگی که به صورت ناگهانی اتفاق می افتد و از علت درد شانه محسوب می شود. در این وضعیت، در قسمت بالای بازو و کتف خود ضعف آنی و پارگی را تجربه می کنید. پارگی هایی که به آهستگی و به دلیل استفاده بیش از حد بوجود می آیند علت شانه درد بوده و باعث بوجود امدن احساس درد و ضعف در بازو می شوند. ممکن است وقتی بازوی خود را بلند می کند یا وقتی بازوی خود را پایین می آورید، درد احساس کنید. در ابتدا، درد ممکن است خفیف باشد و تنها زمانی که بازوی خود را روی سرخود قرار دهید مثلا وقتی می خواهید به چیزی را از داخل کابینت بردارید، آن را احساس کنید. داروهای غیرتجویزی بازاری مثل آسپرین یا ایبوپروفن باعث تسکین درد اولیه می شوند.

با گذشت زمان، درد در حین استراحت مشخص تر می شود و دیگر با مصرف داروهای مسکن از بین نمی رود. ممکن است شب ها وقتی بر روی شانه آسیب دیده خود دراز می کشید احساس درد کنید. درد و ضعف ناشی از پارگی تاندون شانه باعث می شود که فعالیت های روزمره ای مثل شانه زدن موها و یا دسترسی به قسمت کمر دشوارتر انجام شود.

 

تشخیص

پزشک پس از صحبت با شما در مورد علایم پارگی تاندون شانه و کشیدگی تاندون شانه و سابقه پزشکی، شانه شما را معاینه می کند. پزشک بررسی می کند که آیا قسمتی از شانه شما ملتهب یا دچار بد شکلی شده است یا نه. پزشک برای تعیین دامنه حرکتی شما، از شما می خواهد که بازوی خود را در جهات مختلف حرکت دهید. پزشک استحکام بازو و کتف شما را آزمایش می کند. پزشک مشکلات دیگر مفصل شانه شما را بررسی می کند.او همچنین گردن شما را معاینه می کند تا مطمئن شود که درد شما ناشی از عصب باریکش بیماری های دیگر مثل آرتروز شانه و گردن نیست. آزمایشات دیگری که به پزشک در مورد تایید تشخیص پارگی و یا التهاب تاندون شانه کمک می کنند شامل تصویر برداری با اشعه ایکس، ام آر ای و یا فراصوت می شود.

 

درمان

در صورتی که دچار پارگی تاندون از جمله پارگی تاندون زانو و شانه شده باشید و با وجود تشدید درد همچنان از ان استفاده می کنید، باعث آسیب دیدگی بیشتر این ناحیه می شود. پارگی روتاتور کاف با گذشت زمان بیشتر می شود. هدف از هر روش درمانی برای پارگی، کشیدگی و التهاب تاندون شانه کاهش درد و بازیابی فعالیت ناحیه مورد نظر است. روش های درمانی مختلفی برای پارگی، التهاب و کشیدگی تاندون شانه وجود دارد و بهترین روش برای هر فرد متغیر است. پزشک برای برنامه ریزی در مورد نحوه درمان التهاب تاندونیت شما، سن، سطح فعالیت، وضعیت سلامت و نوع پارگی تاندون شانه را در نظر می گیرد.

 

درمان بدون جراحی

روش های درمانی بدون جراحی برای تسکین و درمان درد شانه و بهبود عملکرد شانه در بسیاری از بیماران جواب می دهد. با این حال، استحکام شانه معمولا بدون جراحی بهبود پیدا نمی کند. روش های درمان التهاب، کشیدگی و پارگی تاندون شانه بدون جراحی از قرار زیر هستند:

استراحت و سرما درمانی: پزشک به شما توصیه می کند که استراحت کنید و فعالیت هایی که برای انجام آن مجبور به بالا بردن سر هستید را به حداقل برسانید. پزشک همچنین یک محافظ شانه برای کمک به محافظت و ثابت نگه داشتن شانه برای شما تجویز می کند. هر سه تا چهار ساعت به مدت ۱۵ دقیقه بر روی ناحیه مورد نظر کمپرس یخ قرار دهید تا درد و التهاب تاندون شانه کاهش پیدا کند.

دارو:داروها اختلالات روتاتورکاف را درمان نمی کنند. آنها درتسکین درد و تورم موثر هستند. تسکین درد و ورم به شما این امکان را می دهد تا حرکات ورزشی کششی را شروع کنید و به تدریج شانه خود را تقویت و مستحکم کنید که باعث کاهش احتمال سفتی یا شانه منجمد می شود.داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی شایع ترین داروهایی هستند که برای مدیریت پارگی و درمان کشیدگی تاندون شانه مورد استفاده قرار می گیرند. داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی به صورت تجویزی و غیرتجویزی در دسترس قرار دارند. این داروها هم به صورت قرص و هم به صورت پماد به بازار عرضه شده است. در صورتی که به هر دلیل نمی خواهید این داروها را مصرف می کنید، می توانید به جای آنها از استامینوفن استفاده کنید.

تمرینات و نرمش های ورزشی و فیزیوتراپی: حرکات ورزشی مخصوص باعث بازیابی حرکات و استحکام شانه می شود. برنامه ورزشی شما باید به منظور بهبود انعطاف پذیری و دامنه حرکات شامل حرکات ورزشی باشد. استحکام عضلاتی که از شانه شما محافظت می کنند به تسکین درد و جلوگیری از آسیب دیدگی بیشتر و پارگی تاندون شانه (در موارد ابتلا به التهاب تاندون شانه) کمک می کند.

تزریق استروئید: در صورتی که استراحت، دارو و فیزیوتراپی درد ناشی از التهاب، پارگی و کشیدگی تاندن شانه شما را تسکین ندادند، تزریق ترکیبی از بیهوشی موضعی و یک کورتیزون توصیه می شود. کورتیزون یک داروی ضد التهابی بسیار موثر است. در صورتی که تزریق اول چندان جواب نداد، دومین تزریق صورت می گیرد تا اطمینان حاصل شود که تزریق اول در محل مناسب انجام گرفته است. اما به ندرت به بیش از چند تزریق برای تسکین درد ناشی از کشیدگی و التهاب تاندون شانه نیاز است.

 

جراحی

در صورتی که درد شما با روش های غیرجراحی بهبود پیدا نکرد، پزشک جراحی را توصیه می کند. درد مداوم علت اصلی عمل پارگی تاندون شانه است. در صورتی که بسیار فعال هستید و از بازوهای خود برای انجام کارها یا ورزش هایی که برای انجام آنها باید سررا بالا گرفت، استفاده می کنید، در این صورت نیز جراحی را توصیه می کنید. عمل ترمیم پارگی تاندون شانه اغلب شامل دوباره متصل کردن تاندون به سر استخوان بازو است. روش های جراحی کمی برای ترمیم پارگی عضلات شانه وجود دارد. جراح شانه یا ارتوپد در مورد بهترین روش جراحی با توجه به مشکلی که دارید با شما مشورت می کند.

التهاب و کشیدگی تاندون شانه همیشه با درد همراه می شود اما در موارد این التهاب و پارگی تاندون شانه همراه با ورم، درد در بازو و کتف ،خشکی و گرفتی عضلات شانه نیز می باشد. اکثر بیماران با روش های بدون جراحی درمان التهاب تاندون شانه بهبود می یابند و فقط تعداد کمی از بیماران نیاز به مراجعه به دکتر جراح شانه عمل جراحی برای بهبود، ترمیم و درمان پارگی تاندون شانه نیاز پیدا می کنند.

 منبع: سایت های http://daneshjooqom.ir و http://psdkart.ir